Return of the “Erme Leurisch”

Even voorstellen? Ik ben de Erme Leurisch, mascotte van de spaarclub van café Bemelmans te Wijlre.

Nou ja, spaarclub! Jaren niks gespaard, niet naar me om gekeken, me maar laten zitten boven de teek van Martin.

Vroeger was het nog leuk, dan hadden ze feestavond in gekke jurken en zo, met heren met hoge hoeden. Dan namen ze me mee op stap ’n weekend. Jullie zullen wel al ‘ns van deze avonturen gehoord hebben neem ik aan.

Maar wat hoor ik nu beneden? We schrijven donderdag 4 april anno 2002. ’s Avonds zitten aan de teek ’n paar leden van de spaarclub over het aanstaande weekend te praten. Ze gaan op stap en ze willen mij mee nemen. Het is toch niet waar zeg! Volgens mij zijn ze aan de midlife crisis. Ze willen weer een weekend met de spaarclub op stap….Hellp!!

Karel Lemmens heeft alles geregeld en mij niks gevraagd. Of ik nog wel met die gekken op stap wil. En er gaan ook nog een paar mensen uit Kerkrade mee, wat heb ik daar nou aan. Die kun je helemaal niet verstaan, maar daar kunnen ze ook niks aan doen. Zit ook nog een hotelgast zich ermee te bemoeien. Trouwens, die gast is die niet te vroeg? Normaal komt hij met de Hemelvaart hier fietsen. Ja, ’n Hollander, daar boven hebben ze geen bergen moet je weten. Martien laat wat foto’s zien uit de goede oude tijd. Planning voor het weekend: Ton Hartman gaat buiten foto’s maken, meent hij! Marijke Hartman gaat binnen foto’s nemen, meent zij! En Tiny gaat alles opschrijven en het hele zooitje op Internet zetten (met hulp). Jonge, jonge dat wordt een dolle boel hoor! Dan ga ik toch maar mee; dit wil ik niet missen. En op Internet ben ik nog nooit geweest. Ik moet die schrijvende dame wel in de gaten houden; je weet maar nooit, je hebt vlug genoeg een slechte naam in het dorp.