Ik ga zitten op het gras, mijn schoenen heb ik uit getrokken, mijn kinderen spelen iets verderop met een bal, ik hoor de bomen ritselen.... de wind gaat even liggen...
want ik doe niet meer. Ik schop niet meer, ik vecht niet meer, ik fax niet meer, ik bel niet meer, ik trek niet meer preventief aan bellen, ik onderneem niets meer om schade te beperken, ik dweil de zooi niet meer op als de zorg/hulpverlening de kraan open draait, ik zoek geen contact meer met hoofden van afdelingen, ik zoek geen contact meer met wethouders, ik schrijf geen plannen meer, ik ren niet meer van hot naar her, ik luister niet meer naar afspraken die niet nageleefd worden, ik wijs mensen niet meer op hun eigen voorwaarden, regels en protocollen, ik werk me niet meer voorbij mijn grenzen, ik doe niet meer mijn best mij in drieën te splitsen, ik doe niet meer mijn best om aan alle tegenstrijdige eisen te voldoen, ik jank niet meer....niet van vermoeidheid, niet van frustratie, niet van ongeloof......... ik stop gewoon.
Ik ben een oermoeder, ik ben een fantastische echtgenote, ik ben trouw, ik ben een doorzetter, ik ben slim, ik ben wereldwijs, ik ben failliet, ik ben bijna dakloos, ik ben genegeerd, ik ben onbeschoft behandeld, ik ben advocaat, ik ben psycholoog, ik ben psychiater, ik ben maatschappelijkwerker, ik ben financieel adviseur, ik ben manager, ik ben gekwetst, ik ben een zorgveilingnummer en ik ben moe.
ik heb geen geld, geen woning, geen gezin dat onder één dak woont, geen zorgeloze nachten, geen vertrouwen meer in welke instantie of welk overheidsorgaan dan ook, geen illusie meer dat werken en doorzetten loont, geen vertrouwen in zogenaamde expertise, geen energie meer, geen hoop meer en geen motivatie meer...
Ik heb mijn kinderen, mijn man, 7 maanden met mijn gezin zonder inkomen overleefd, stof genoeg om een boek mee te vullen (>:)), en ik heb onderin de verder uitgeputte kast nog een doosje met wat humor liggen. Ik ben echter niet de enige met humor. De overheid, ja zelfs Balkenende persoonlijk, de gemeenteloketten, de hulpverlening en de zorgverlening kunnen er ook wat van. In deze, zonder meteen depressief te willen klinken, toch ietwat zwartgallige wereld is ieder beetje humor denk ik welkom. Één van mijn positieve eigenschappen is, dat wat ik heb, ik graag deel. Zodra je stopt met al die taken die ik tot voor kort vervulde heb je opeens meermaal daags een half uurtje per kwartier over. (in mijn dag ging 48 uur)
Onze eigen SWITCH bitch (tegenwoordig PIT) maakt er een potje van en laat het onprofessionele achterste van haar tong zien..... en die van haar collega's! Maanden herhaal ik dat doordat de begeleiding voor mijn man zo lang op zich laat wachten ik mij, met pijn in mijn hart maar om het welzijn van onze kinderen te kunnen waarborgen, gedwongen voel (tijdelijk) apart van mijn man te gaan wonen. Herhaaldelijk geeft de dame aan dat dat niet mogelijk is in het systeem waarin wij leven. Ik zal dus alles uit de kast moeten halen er hier gewoon het beste van te maken en vol te blijven houden tot de begeleiding goed van start is gegaan. Als ik vervolgens mijn vraag anders vorm geef "wat moet ik doen!! en hoe?!" krijg ik na een paar keer eindelijk een inhoudelijke reactie. Zij heeft mijn situatie in het teamoverleg gegooid en zij en haar collega's van de psychiatrische thuiszorg (!) vinden dat als je met zo'n geflipt iemand getrouwd blijft er bij jezelf ook wel iets niet in orde zal zijn. En tot ik apart ga wonen/ ga scheiden kunnen/gaan ze niets voor mij doen........ met hem kunnen en willen ze niets. (dat komt waarschijnlijk omdat de beste mevrouw nog steeds met het verkeerde dossier/diagnose werkt en het ondanks haar functie als psychiatrische thuiszorg medewerkster het niet zo op overprikkelde maar pientere autisten heeft...) lees meer....
Ongeveer een half jaar nádat de bedrijfsarts van het Ministerie op de hoogte is gebracht van de (toen nog) vermoedelijke handicap en het traject dat gestart is om tot diagnose te komen, ontslaat Balkenende de werknemer. De grond van het ontslag (vier punten) zijn de symptomen van de handicap. Helaas was er op dat moment nog geen sprake van de diagnose (tegenwoordig lange wachttijden en vele loketten te bewandelen eer men tot een diagnose komt) en kon Balkenende het ontslag dus neerzetten als "verwijtbaar ontslag" .... de werknemer kwam 7 maanden zonder inkomen te zitten en het krijgen van een diagnose werd nog moeilijker omdat de bedrijfsarts nu wegviel, die waarschijnlijk ook wat had kunnen betekenen in het uiteindelijk 1,5 jaar durende traject. Nog afgezien van het vraagstuk of ontslag op bovenstaande gronden wel plaats had mogen vinden, denk ik dat de gevolgen van het ontslag zonder twijfel onredelijk te noemen zijn. lees meer....
Een gezin waarvan op dat moment het jongste kindje (uit 3) 1,5 jaar was, had 7 maanden geen inkomen terwijl er (in ieder geval in afwachting van een proces) recht op bijstand was. Nog steeds krijgen zij niet waar zij recht op hebben. Zelfs de voorlopig toegekende bijstand wordt na hier 7 maanden op gewacht te hebben niet naar behoren uitbetaald. Toegekende toeslagen worden niet uitbetaald. Als wij weer wat zekerheden hebben, dan kunnen wij onze trajecten afmaken en zijn wij in een mum van tijd weer zelfonderhoudend én kunnen wij de genoten bijstand terug betalen. Blijkbaar houdt ook de gemeente niet van mensen die aanpakken. lees lees meer....
Preventief meldde het gezin zich aan bij budgettrefpunt. In eerste instantie werden zij afgewezen omdat zij geen inkomen hadden. Vervolgens werden zij aangenomen. Budgettrefpunt raakte het dossier kwijt en zelfs na het voor de tweede maal inleveren van alle papieren is er ondanks gemaakte afspraken weinig tot niets gebeurd. De nieuwe directeur van de paraplu waaronder budgettrefpunt valt blijkt tevens onenigheid te hebben met de gemeente. De gemeente vindt ook dat budgettrefpunt niet functioneert en wil de activiteiten van budgettrefpunt weer onder eigen beheer hebben. In de periode van deze onderhandelingen, dit gevecht weten de medewerkers van budgettrefpunt deze week niet of zij volgende week nog een baan zullen hebben. Ondertussen blijft moeder finaniciele plannen maken en voorleggen aan verschillende mensen, het is allemaal haalbaar en alles is oplosbaar... lang vindt zij geen gehoor. Inmiddels is budgettrefpunt onder beheer van de gemeente getrokken, maar is het voor dit gezin te laat. Beslagleggingen op zowel roerend als onroerende zaken, een krediet dat ineens opgeëist wordt zijn onvermijdelijk. Mijn kinderen en ik zullen op straat belanden. lees meer....
probeer niet preventief te werk te gaan, denk vooral niet mee als problemen lijken te ontstaan of al ontstaan zijn, wijs instanties niet op hun eigen regels en taken... wees niet actief, gooi instanties die niet functioneren niet de deur uit, ga niet op zoek naar andere hulp, pak niet aan, vertel vooral niet als je je niet in een diagnose kan vinden, zet niet door en spreek het vooral niet uit als instanties elkaar tegenspreken..
Mocht je per ongeluk toch één van bovenstaande zaken gedaan hebben, vraag dan vooral je dossiers niet op!!
......tenzij je aan een vroegtijdige dood wilt sterven doordat je je dood lacht.
In onze dossiers/rapporten staat onder andere:
- dat ik overheersend ben
- dat ik een sterke stabiele vrouw ben
- dat ik compleet labiel ben
- dat ik apatisch ben (had ik al gezegd dat de instanties elkaar tegenspreken?)
- en nadat ik dat meermaals uitsprak als ook het inmiddels bewezen feit dat ze op het verkeerde spoor zaten schreef men in ons dossier dat "wij instanties uitspelen".
- mijn man is depressief
- omdat hij denkt van niet (en als bijgevolg geen antidepressivia wil slikken) en ik ook niet denk dat hij depressief is... zijn wij zorgmijders. (had ik al benoemd dat we 32 loketten/personen uit eigen beweging/ vrijwillig om hulp hebben gevraagd en dat wij hiermee begonnen voordat er daadwerkelijk een chaos ontstond? Bij deze dan.
- mijn man is psychotisch
- hij zou (zelfs 2 maal) gedwongen opgenomen zijn geweest (en nee deze fout kan niet uit het rapport worden gehaald, want "het rapport gaat op slot nadat het ingevuld is"....)
lees meer....