Klim cursussen

Als voorbereiding op het zelfstandig klimmen is het mogelijk (alpine)klimcursussen te volgen. Deze worden onderandere aangeboden door landelijke alpenverenigingen en commerciële bureaus. Het doel van de cursussen is de cursisten afgezien van de technieken, ervaring te laten opdoen, want die krijg je niet uit een paar boekjes. Tourplanning, weerkunde, EHBO, touwtechnieken, voorklimmen en reddingstechnieken komen allemaal aan bod. Er worden cursussen gegeven op beginners niveau, dus ook voor mensen zonder enige ervaring, tot vergevorderden cursussen, waarbij de cursisten zelfstandig tochten maken en de leiding alleen ingrijpt als er iets fout dreigt de gaan. Bij de NKBV(Koninklijke Nederlandse Klim en Bergsport Vereniging) worden zowel jeugd, volwassene als 50+ cursusprogramma's aangeboden. Aangezien bij deze cursussen de taal vertrouwd is zou ik ze aanraden, maar de DAV(Deutsche Alpen Verein) heeft een veel groter cursusaanbod. Wanneer je een student bent is het ook mogelijk via de NSAC (Nederlandse Studenten Alpen Club) cursussen te volgen. Bedrijven als Limits bieden ook programma's aan maar hiervan weet ik de kwaliteiten niet. Cursussen van de NKBV en de NSAC worden geleid door Nederlandse kliminstructeurs en Oostenrijkse gidsen.

Wil je meer te weten komen over Cursussen van de NKBV en haar activiteiten? Kom dan naar de volgende Bergsportdag in Nieuwegein op 22 januari 2006, of vraag de activiteitengids aan. Kijk voor meer informatie op nkbv.nl

Ga je liever in zee met Limits bergsportreizen kijk dan op limits.climbing.nl/bergsportreizen Deze organisatie werkte eerst samen met AlpinTreff maar heeft nu eigen gidsen, waaronder een van de twee pas geslaagde nederlandse gidsen.

Touwtechnieken boekje downloaden!

Download hier het touwtechnieken boekje van de NKBV, het bevat alle basis technieken zodat je voor je cursus alvast kunt oefenen!
touwtechnieken.pdf [ca.2MB]

Klimcursus ervaringen

Mijn eerste cursus; een J1 van de NKBV

Na jaren te hebben gewandeld met mijn ouders, wou ik toch echt gaan beginnen met klimmen, en dus ging ik een cursus volgen. De aan het Zillertal gelegen Zillergrundl is een rustig dal met onderin loofbos, wat na een stuwdam direct overgaat in ruiger terein. En daar was de cursus. Met de groep had ik al kennis gemaakt op het voorbesprekingsweekend dus ik kende iedereen al. Vanaf het stuwmeer zijn we onder leiding van de Nederlandse instructeur naar de hut gelopen, inclusief de kilo's chocola in onze rugzakken. Aangezien het het einde van de middag was konden we alvast de slaapzaal opmaken en leker wat drinken op het terras. De volgende ochtend kwamen de Oostenrijkse gidsen, de een aspirant gids en de ander een oudere doorgewinterde gids. De dag begon met basistechnieken in knopen en wat "trittsicherheit" kweken op blokken terrein, gevolgt door lopen, rennen en roetschen in een hellend sneeuwveld om er achter te komen wat gecontroleerd gedaan kan worden in de sneeuw. Daarna oriënteren met kaart en kompas, en wat topnamen van de omgeving leren. De eerste dag was duidelijk bedoeld als een basis voor de rest van de week.

De tweede dag gingen we naar de Zillerplattenspitze. De aanlooproute was redelijk lang, maar was wel mooi. Met de kaart werd bepaald waar we van het pad af moesten om links omhoog richting de pas te lopen. Tot aan de pas hebben we geklommen zonder touw, ondanks de redelijk stijle sneeuw omdat je op zo'n helling beter zelf kan remmen met je pickel dan dat de groep meegetrokken wordt. Op de pas aangekomen zien we aan de andere kant een ijsmeer, wat zelfs nu in de zomer nog bedekt is onder een laag ijs. We trekken de gordels aan en gaan aan kort touw de graat op, het is vooral klauteren en niet klimmen. We bereiken de top en helaas moeten de foto's gemaakt worden tussen de wolken door. De foto's staan op de foto pagina's. Op de terugweg gaan we iets anders en nemen inplaats van het blokkenterrein een stijle sneeuw afdaling. Iedereen moet langs een touw naar beneden skiëen op z'n schoenen, maar de meesten vallen na twee derde van de helling, wat geen probleem is in de sneeuw die onderaan vlak wordt. Dit was weer een leuke ervaring en in de hut nemen we meteen soep. 's Middags krijgen we theorie en daarna lekker eten.

In de rest van de week maken we nog een schitterende tour naar de Kuchelmooskopf waarbij we eerst over de gletscher gaan en daarna een graad nemen, dit was zondermeer de mooiste tocht alhoewel iemand geblesseerd raakte en in een bivakzak op de graad moest rusten. We hebben rotstechnieken geoefend in een klimtuin, standplaatsen leren maken en op stijgijzers leren lopen. Het was zeker een leerzame cursus, maar was voornamelijk gericht op rotsklimmen, door een tekort aan sneeuw.

Mijn tweede cursus; een J2 van de NKBV

Ik wil niet zeggen dat de hiervoor beschreven cursus saai was, maar deze cursus was vele malen beter. Hij werd gehouden in Wallis, dus bij alle hoge toppen, in Val 'd Annivier. Vanaf het uiteinde van het stuwmeer zijn we naar de hut gelopen, wat goed te doen was in een uurtje. En toen begon de echte cursus.

De route naar Pointe de Morti vanaf het stuwmeer, zoals wij hem gedaan hebben.

Ik heb zeer veel geleerd, en daarbij niet zozeer de technieken, maar vooral heb ik ervaring opgedaan. Het waren al die kleine opmerkingen en technieken van de gids en instructeur die nuttig waren. Een aantal dingen hiervan staan op de tips en tricks pagina, maar dat zijn ze lang niet allemaal. De groep was gezellig en gemotiveerd. Helaas moesten we 1 dag binnen blijven vanwege de sneeuw. Op die dag hebben we touwtechnieken geoefend en spreekbeurten gehouden over diverse onderwerpen. We hebben een hele dag besteed aan ijs oefeningen op de gletscher, door vanaf de gletschertur omhoog te lopen. Dit was leuk en leerzaam tegelijkertijd. Ook hebben we ons een dag speciaal bezig gehouden met spleet redding We hebben de Pigné de la Lé beklommen, en dat was redelijk moeilijk vanwege de condities. Op de rotsen zat een laag ijs, maar wel zo dun dat stijgijzers niet handig zijn. Op dit ijs lag een losse laag verse sneeuw, waardoor je telkens zeer voorzichtig moest lopen om niet weg te glijden. Vanaf de top hadden we een mooi uitzicht naar de kant van Zinal. Onder andere waren de Weisshorn en de Zinalrothorn te bewonderen. Dit was dan wel niet de hoogste tocht, maar wel de mooiste! Als klap op de vuurpijl beklommen we de Pointe de Morti, van ruim 3500 meter hoog. Dit was een aardige toer die eerst over de gletscher voerde, om vervolgens via de NO-graad naar de top leide. De terugweg was het moeilijkst. Direct vanaf de top moesten we via een stijle graad afdalen. Waarbij stijl geen oppervlak voor je voeten betekend en je met je handen aan de rand naar beneden klimt. Eenmaal onder aan de graad stonden we op een pas. Hier vandaan zijn we tot aan de gletscher geabseild. Het stuk over de gletscher terug leek makelijk, als er niet een cursist was die twee keer in een spleet viel en er weer uit getakeld moest worden. Om hem niet verder af te laten koelen zijn we snel naar de hut terug gekeerd. Al met al was deze cursus zeker zijn geld waard.

> ↑ naar boven