Ik zit hier nu heerlijk bij het zwembad. Ik ben nu in african sky. Dat is
een airportlodge waar ik tot morgen verblijf. Dan vertrekken we naar onze
projecten. Ik ben zelf vanmorgen pas aangekomen, de meeste waren er gisteren
al. We zitten nu met een groep vrijwilligers die straks ieder naar een eigen
project gaan. Mijn vlucht was erg lang dus ik zit hier nu eventjes lekker
bij te komen. Er zijn hier vrijwilligers uit Nederland, Ierland, Engeland
en Duitsland. Allemaal erg vriendelijk. Het is vreemd om zoveel Engels te
spreken, dat ben ik niet gewend. We hebben hier in ieder geval echt nog een
nachtje luxe. Ik slaap in een eigen kamer. Ik heb een heerlijk tweepersoonsbed
met rozenblaadjes erop, een eigen douche en wc. Het ziet er hier zo mooi uit
en je wordt hier zo vriendelijk ontvangen. Het is hier prachtig weer, ik denk
zo’n 25 graden met een helder blauwe lucht. Ik denk dat ik mezelf toch
eens in moet gaan smeren want volgens mij verbrand je toch wel snel hier.
Ik had het kouder verwacht hier. Er zitten hier wel van die vervelende kleine
vliegjes. Ze doen niets maar ze jeuken.
We zijn rond een uur of 2 een rondrit gaan maken in 2 busjes (we zijn ongeveer
met zijn twintigen) in Johannesburg. Ik heb haast geen foto’s gemaakt
hier. We gingen naar de armste buurten. Deze mensen hebben zo weinig en leven
zo vervuild. Ik zag zelfs krotjes die gemaakt waren van stukken oude bewegwijzering.
Het maakte grote indruk op mij. Er worden veel handjes en petjes voor onze
neus gehouden voor geld. Dit was niet wat ik wilde, rondrijden als een toerist
zonder te helpen.
Ik vond Johannesburg indrukwekkend maar totaal niet mooi. Het is een enorme
stad met, ik geloof meer dan 2 miljoen inwoners. De huisjes van de wat minder
arme mensen zijn wel van steen en in allerlei kleuren. Er staan veel containers
in de tuinen en bijna overal staan hoge hekken of muren rond de huizen. Dan
heb je ook nog de huizen van de rijkere mensen met meerdere verdiepingen.
We zijn langs het huis gekomen waar Nelson Mandela woonde voordat hij opgepakt
werd. We zijn er ook binnen geweest en het schijnt echt een toeristische trekpleister
te zijn. Vreemd eigenlijk dat een huisje van iemand die nog leeft zo beroemd
kan worden.
We hebben met zijn allen gebarbecued ’s avonds. We hadden alle tafels
aan elkaar gezet en het was erg gezellig. We hadden zelfs ijs na en zelfs
daar lagen rozenblaadjes tussen. Daarna hebben we lekker gerelaxed. In ben
niet zo laat naar bed gegaan want ik had de vorige nacht gevlogen en weinig
geslapen. Ik heb trouwens nog niets verteld over mijn vlucht.
Ik vertrok op 29 juni om 12 uur naar schiphol. Ons mam en ons pap brachten
me weg en Jan was zo aardig om mee te gaan zodat we ook daadwerkelijk bij
schiphol aan zouden komen. Toen ik rond 3 uur afscheid had genomen ging ik
door de paspoortcontrole en was mijn reis echt begonnen. Ik was nerveus voor
de vlucht omdat ik nog nooit gevlogen had. Ik vloog van Amsterdam naar Frankfurt
en dan door door Johannesburg. Bij de eerste vlucht had ik al vertraging,
maar nog niet zoveel. Ongeveer 40 min. Ik zat bij het raam en heb genietend
naar buiten zitten kijken. Voor mij was dit allemaal nieuw. We waren zo in
Frankfurt en ik had mijn volgende gate ook zo gevonden. Ik moest al lang wachten
omdat mijn vlucht pas ’s avonds ging maar toen had ik nog meer vertraging
door storm in Frankfurt en vlogen we pas om middernacht. Deze keer kon ik
niet van het uitzicht genieten omdat het pikkedonker was. Des te groter was
mijn verbazing de volgende ochtend. Ik deed mijn schuifraampje open en ik
was gewoon in Afrika. Mijn toekomstige beste vakantie ooit was begonnen!!
01-07-2005
Goede morgen, het is 15.30 uur in de ochtend en ik zit op een relaxte stoel
in de koele woonkamer van de lodge. Ik heb alles weer ingepakt (niet dat ik
alles voor 1 nacht had uitgepakt hoor). Dadelijk krijgen we ontbijt en om
6.15 uur staat er voor ons een bus klaar en vertrekken we naar de projecten.
Bijna iedereen ligt nog te pitten, alleen 1 Engels en 1 Iers meisje en ik
zijn wakker. Het personeel loopt hier echt nog in van die zwarte pakjes met
witte shortjes rond. Volgens mij zijn er nog vrij veel verschillen tussen
de blanke en de donkere mensen hier.
Het ontbijt was engels/ Amerikaans. Een paar soorten cornflakes, jus, fruit,
toast, ei, bacon etc. Misschien wel ons laatste uitgebreide maaltje.
We zitten nu in een busje onderweg naar de projecten. We hebben nu +/- 1,5
uur gereden (we zitten bij Belfast) en hebben nog zeker 3 uur te gaan. We
zitten lekker krap bij elkaar en hebben bijna geen beenruimte. Ik was net
erg slaperig en de chauffeur zei dat het aan de hoogte lag (2200 meter boven
zeespiegel) Het is hier zo uitgestrekt en de lucht is zo heerlijk en zuiver.
Het is het Afrika van de foto’s. Af en toe staat er een huisje met wat
akkerland en deze weg slingert er door, maar voor de rest is het natuur. Landschap
en water. Het is droog en rotsachtig, het enige groen komt van de bomen. Het
is bergachtig en je kunt zover kijken. Af en toe zie je donkere strepen door
het landschap lopen, dat zijn stukken die met opzet zijn afgebrand zodat,
als er echt brand is, de brand onder controle gehouden kan worden en niet
alles afbrand. Het ruikt hier ook een beetje naar verbrande lucht, maar het
is een lekkere geur. Ik kan helaas weinig foto’s nemen want al rijdende
kan ik met mijn fotocamera geen scherpe foto’s maken.
Ik heb het hier totaal niet benauwd wat ik in Nederland wel vaak heb. Het
is nu rond 8.30 ’s ochtends. Het is nog lekker frisjes. Het koelt hier
echt erg snel af ’s nachts. Ze zetten zelfs de verwarming aan in de
slaapkamers. Overdag loop je hier in je T-shirt en ’s avonds in een
dikke trui of vest.
Nog steeds 01-07-2005
We zijn aangekomen bij het Moholoholo rehabilitation centre(we zijn: Bas,Idger,
Thom, Bregje en ik). Mijn eerste project. Thom is Engels en de rest is Nederlands.
Ik ken hen nu alweer twee dagen sinds mijn aankomst. Het was erg vreemd en
indrukwekkend om hier aan te komen. Je hebt al kennisgemaakt met het landschap
maar nog niet met zijn bewoners. Hannelie haalde ons op vanuit hoedspruit.
We waren daar afgezet vanuit Africa Sky (airport gamelodge). Je weet wel,
die lange reis. Onderweg toonde Hannelie ons de drakenbergen die ook onderdeel
zijn van het moholohologebied. Misschien rijden we er tijdens ons verblijf
hier nog wel heen.
We reden door een mooie poort en toen nog eens door een stuk bosgebied. We
zagen toen al wat aasgieren, maraboes en hertachtigen. Toen gingen we naar
de verblijven die er trouwens erg mooi uitzien. Bijna alles is van hout of
steen. De muren van ons slaapverblijf bestaan uit bamboestengels waar een
lekker windje door naar binnen waait. Ik slaap samen met Bregje en Sarah (uit
Engeland). Sarah is hier al een tijdje en heeft haar verblijf hier zelfs verlengd.
We hebben net wat basis uitleg gehad van Hannelie en waren net een sandwich
aan het eten en even bij aan het komen toen Hannelie ons riep om snel mee
te komen. Ze kwamen met een grote kist aangesjouwd en we mochten mee een verblijf
in. Toen mochten we de kist open maken en wat zat erin? Een cheetah! Dat was
zo mooi en zo dichtbij. Deze cheeta word vrijgelaten in het wild waar hij
hoort als ie oud genoeg is. Dat was een vreemde binnenkomer. Dat kan ik je
wel vertellen.
Toen kregen we nadat onze spullen uitgepakt waren een tour door het centrum
heen met uitleg over de dieren en de werking van het centrum, samen met een
aantal toeristen. Veel dieren kunnen niet meer terug naar het wild omdat ze
met de hand zijn grootgebracht door mensen voordat ze hier terecht kwamen
of omdat ze een blijvende verwonding hebben bijvoorbeeld. Toeristen komen
hier elke dag en krijgen een rondleiding van de rangers. Ze betalen hiervoor
en dat geld is weer bestemd voor de verblijven en de dieren. Ze is een rare
gedachte dat die toeristen hier maar een uurtje of wat zijn en wij hier gewoon
blijven.
In dit centrum hebben ze 5 leeuwen. Ditch, Big Boy, Sarah en nog twee mannetjes
leeuwen. Geen van hen kunnen nog terug naar het wild geloof ik. Ze hebben
allemaal zo hun eigen geschiedenis. Ditch heeft bijvoorbeeld toen ze klein
was een hevige verwonding aan haar poot opgelopen. Ze is behandeld in de kliniek
en ze hebben geprobeerd haar weer terug te plaatsen in het wild bij haar familie,
maar de familie reageerde erg agressief tegen haar en namen haar niet terug.
Ditch blijft daarom hier want alleen had ze het nooit kunnen overleven want
leeuwen en vooral de leeuwinnen leven in troepen samen en zo jong als Ditch
was had ze het gewoon niet overleefd. Nog steeds zie je dat ze niet normaal
loopt op 1 poot. De 2 mannetjes leeuwen hebben bijvoorbeeld weer heel hun
leven in een circus gewerkt en zouden in ieder geval niet kunnen overleven
in het wild.
Ze hebben hier hyena’s, Afrikaanse wilde honden, cheeta’s, servals,
Afrikaanse lynxen, arenden, gieren, uilen, een honeybadger, hertachtigen etc.
Zo mooi en van zo dichtbij. Het is zo vreemd om hier te zijn.
02-07-2005
Om half 7 eruit, want om 7 uur begint hier iedereen met zijn taken. Wij kregen
eerst een rondleiding van Hannelie terwijl ze haar melkronde deed. Ze vertelde
ons de achtergronden van een aantal dieren etc. ’s Ochtends hoefden
wij nog niet mee te helpen, maar mochten we ons lekker oriënteren.
Om 8.30 uur gingen we ontbijten. Dat is een wandeling van iets meer dan 5
minuten door het bos naar het gasthuis. Het ontbijt hier is geweldig. Had
ik niet zo verwacht.
Om 11 uur werd er voor ons een film aangezet over Zuid Afrika. Het was erg
indrukwekkend en zo dichtbij ineens. Het liet echt zien dat de mens Afrika
kapot aan het maken is met o.a. zijn veestapels.
Ik heb Shadow vandaag ontmoet. Shadow is een volwassen hyena en ze likte gewoon
mijn hand. Kun je je dat voorstellen? Het voelde als schuurpapier. Maar Shadow
blijft een wild dier en we mogen nooit in zijn verblijf komen. Dat zou je
niet overleven.
Nog een verassing. Ze hebben hier twee babycheetahs!! Ze komen uit een nest
van vijf en zijn ook alle vijf gezond. De bedoeling was ook om ze allemaal
uit te zetten in het wild als ze oud genoeg zijn, maar van de (ik geloof)
cheetah foundation hadden ze gevraagd of er 2 in het centrum opgevoed zouden
kunnen worden en voor educatie worden gebruikt. De mensen in Afrika zien namelijk
vaak niet in hoe belangrijk de natuur en zijn dieren zijn.
We hebben een tijdje doorgebracht in het buitenverblijf met Jolly en Juba
(de babycheetahs). Ze zijn zo speels en lief met scherpe puppytandjes. We
mogen ze niet oppakken maar ze mogen wel op onze schoot komen zitten.
’s Middags hebben we eerst insecten gevangen met Geoff (Engels). Hij
heeft ze nodig voor o.a. het spookdiertje waar hij voor zorgt. Dat beestje
heeft zelfs al op mijn hoofd en schouders gezeten. Het is een bijzonder diertje
waarvan ik niet dacht dat ik die te zien zou krijgen, laat staan aanraken.
Ik zit trouwens in het voedinggroepje met Sarah en Thom. Wij verzorgen 3 Afrikaanse
lynxen, de 3 cape Eagle owls, de 2 Barn owls, de 6 Spotted eagle owls, de
2 White headed vultures en de witte muizen. Bij de Afrikaanse lynxen (caracols)
kun je ook echt in het verblijf gaan zitten. Het zijn mooie en trotse dieren.
Het zijn 3 vrouwtjes en hun namen zijn; Abby, Terra en Gaya. Abby is een beetje
de baas. Dat kun je zo zien. Ze komt als eerste naar je toe, wil als eerste
haar vlees. Ze is ook een beetje aan de zware kant denk ik. Terra wil ook
wel graag een aai maar Gaya is erg schuw en houdt afstand. De Cape Eagle owls
mogen ons niet zo. Als we het verblijf aan het schoonmaken zijn waarschuwen
ze ons ook als we te dicht naderen. Ze maken een soort klakkend geluid en
blazen zichzelf wat op. De Barn Owls vinden het allemaal wel best en vliegen
hoogstens een keer over je heen. De spotted eagle owls zijn ook geen vriendelijke
vogels maar met eentje kan ik het prima vinden. Deze is namelijk blind en
zit lekker rustig naast je als je schoonmaakt. De white headed vultures vond
ik eerst akelig, net zoals de andere grote vogels maar nu vind ik dat ze bijzonder
zijn en erg belangrijk voor de natuur. We verzorgen de helft van de muizen.
Het zijn zo’n schatjes maar ze zijn jammer genoeg de hoofdmaaltijd van
sommige dieren. Tot morgen!
03-07-2005
Om zeven uur was ik weer bij de kliniek. Stipt op tijd. Daar hebben we onze
voedingsronde gestart. We (Thom en ik) deden nu nog alles samen met Sarah
omdat we de ochtendronde nog nooit gedaan hadden. Maar vanaf morgen verdelen
we de taken. Over de kuikens die we voeren aan de lynxen strooien we iedere
morgen calciumpoeder.
Om half negen hadden we ontbijt. Ook al uitgebreid maar wel gezond. Wist je
trouwens dat ze hier witte bonen met tomatensaus eten als ontbijt ipv als
avondeten? Vreemd hoor! Na het ontbijt gingen we wat relaxen in de commonroom
en hebben Bregje, Bas en ik wat gekaart.
Je raad nooit wat ik vanmiddag gedaan heb! Ik heb brokken gegeven aan een
nijlpaard!!! Rond twee uur nam Brian ons mee met de jeep. Onderweg hebben
we allerlei wilde dieren gezien zoals giraffen en wilde zwijnen. Echt wel
gaaf. Toen kwamen we bij het water waar Tinkerbell en Peterpan leven. Tink
is een “Tam nijlpaard”. Zij heeft als kleintje een tijd in Moholoholo
geleefd (een weesje) en is daar grootgebracht. Ze leeft met Peterpan samen,
hij is een wild mannetje. Het is zo vreemd om deze beesten voor je neus te
zien want ze zijn erg gevaarlijk. We zaten in de open jeep en gaven haar brokken
zodat ze haar mond wijd open deed. Je mocht haar aanraken maar dat heb ik
niet gedaan. Een halve meter afstand was voor mij even dichtbij genoeg vond
ik. Als je haar enorme tanden ziet zou je denken dat het een vleeseter is
maar ze is planteneter. Een eindje terug op onze route mochten we even uitstappen
want er lag een karkas van een neushoornmoeder dat dood was gegaan tijdens
de bevalling van haar jong. Ze waren allebei dood. We mochten haar huid voelen
en het was zo hard als steen.
Toen we weer terugwaren in het opvangcentrum begonnen we met onze middagronde.
We hebben de muizenkooien schoongemaakt en alles voorzien van water etc. Toen
mochten Thom, Idger en ik mee naar het vulture restaurant. Dat is een plek
buiten het centrum waar overgebleven vlees en kuikens van die dag neer worden
gegooid voor de wilde vogels. We hebben het snel neergelegd, achteruit gereden
en op een afstandje staan kijken. Er kwamen echt meer dan 60 vogels op af
gevlogen en het was zo bijzonder om te zien. Ik heb overdag nog eventjes bij
de jonge cheeta’s gekeken. Binnenkort ga ik eens lekker bij ze in het
buitenverblijf zitten en genieten van die twee schattige jochies. Er mogen
maar twee of drie mensen tegelijk bij en je mag ze niet storen als ze slapen.
Ik heb nog wat rondgelopen en zit nu binnen te schrijven. Het is 6 uur en
pikkedonker buiten. Ik heb hier net met Shaniky gespeeld. Hij is ongeveer
6 maanden oud en het is een stokstaartje. Hij rent en kruipt overal heen en
duwt met zijn neus in je oren, neus en mond. Hij graaft overal waar hij maar
graven kan met zijn pootjes.Dat is gewoon een natuurlijk iets maar het werkt
niet op kleren en banken maar ik laat hem lekker begaan. We gaan dadelijk
eten en daar weer met de jeep naartoe. Kijken wat we vanavond tegenkomen.
We zouden misschien gaan zwemmen vandaag maar het is hier ook vakantie voor
de kinderen en het schijnt daar nu vol te zitten. En het is een eindje rijden.
Ik vind het echt geweldig om hier te zijn. Ik geniet enorm en ben bang dat
die twee weken veel te snel voorbij gaan.
Renske, ze hebben hier heel veel cavia’s en konijnen maar ik moet je
teleurstellen. Ze worden als voedsel gebruikt hier. Je kunt dat wel zielig
vinden maar andere dieren hebben het gewoon nodig en als ze later weer terug
gezet worden in het wild moeten ze natuurlijk wel het jagen hebben geleerd.
Er heeft hier 1 cavia een naam. Het is een klein zwartje en hij heet Alwin.
Hij is ziek gevonden door Jess, een andere vrijwilligster. Hij is met de hand
gevoed en weer opgeknapt. Als je binnenkomt in het verblijf vliegen alle cavia’s
weg behalve kleine alwin. Hij komt naar je toe. He is so cute.
Ik vind Koda ook bijzonder. Het is een Cudo. Hij heeft prachtige ogen en grote
oren. Hij krijgt nog flesvoeding en fruit want hij is nog niet volwassen.
Ik stop nu want we gaan eten. Welterusten.
04-07-2005
Goedemorgen!! Vandaag weer een speciale dag. ’s Ochtends lekker de voeding
en schoonmaakronde gedaan zoals “normaal”. Daarna een lekker ontbijtje.
Toen hebben Sarah en Breg en ik de lege kooi in de quarantaine schoongemaakt.
Daar zat eerst een serval in maar die is ontsnapt en loopt hier ergens rond.
Rond een uur of 11 zijn we naar Hoedspruit gegaan en konden we even mailen
en wat inkopen doen, even terug in de bewoonde wereld.
Ik heb in het buitenverblijf gezeten met de jonge cheeta’s en Bregje.
We wilden samen met Geoff insecten vangen maar toen we op het veld waren en
Geoff de emmer open deed zat die al vol met insecten. Vreemd?
Maar toen we bezig waren met de middagronde werden we ineens allemaal bij
elkaar geroepen en we wisten niet waarom. Het bleek dus dat er 40 km verderop
een boer een luipaard had gevangen in een val en dat hij gewond was. Bij de
boer kon hij niet blijven want hij had verschillende diersoorten op zijn terrein
die beschermd zijn en die dus niet gegeten mogen worden. Dus wij met twee
wagens op weg. Het was ijskoud want we zaten in een open bakkie zonder beschutting
en we reden 120 km per uur. Je kon je ogen zelfs niet open houden. Toen we
er waren werd het arme beest verdoofd en in een gesloten kooi mee terug vervoerd.
Toen werd hij in de kliniek verzorgd en onderzocht en wij mochten alles meemaken.
Het is zo’n mooi dier en ik hoop dat hij er weer boven op komt.
05-07-2005
Terwijl ik nu zit te schrijven zit ik samen met Bas op de grond in de zon
in het verblijf van de lynxen. Abby komt af en toe gluren, zij is de dapperste.
Maar Terra e Gaya blijven lekker in de schaduw liggen en gelijk hebben ze.
1 verblijf verderop kan ik de servals zien liggen. Ook bij hen kun je lekker
zitten.
We zijn toen straks gras weeste halen met zijn allen. Het was ongeveer 10
minuten lopen. Ik heb een wrattenzwijn geaaid. Zij was in Moholoholo weer
op de been gebracht en is nu weer een vrij dier. Ik voel me zo vrij hier.
08-07-2005
Sorry, ik heb twee dagen niet geschreven. Ik zit liever om me heen te genieten
dan te schrijven. Ik zit weer eens in het verblijf van de servals. Het zijn
mijn lievelingetjes en de nieuwsgierigste zit momenteel aan mijn leesboek
te knabbelen. Ze zijn erg speels maar hebben scherpe nagels.
Vanmorgen hebben een paar anderen en ik een bushwalk gedaan. Cory wees ons
bepaalde sporen, soorten bomen, vogels en poep etc aan. Een leerde ons deze
herkennen en de verschillen. We hebben gigantische termietenheuvels gezien,
6 zebra’s, en grijze duikers. Het was erg mooi en leerzaam. We liepen
anderhalf uur zonder ontbijt.
Bregje, Bas, John en ik hebben hout gehaald voor een binnenhokje dat John
samen met Bas gaat maken voor de Barnowls. Dat zijn lichte, slanke, sierlijke
uilen die ik mede verzorg. Ik speel af en toe met Shaniky en stoffel en knuffel
Koda als hij komt.
5 mensen gaan dinsdag weg. Dat is jammer maar er komen weer nieuwe mensen.
Ik kan niet geloven dat we er al een week zijn. Ik wil hier veel langer blijven.
Toen Breg en ik vandaag de muizen voerden kwam Brian binnen in de quarantaine
met voer voor de zieke luipaard. Hij eet niet zomaar, alleen als het recht
in zijn bek wordt gestopt. Brian doet dat met een lange stok waar hij het
vlees aanrijgt. De luipaard heeft 15 stukken vlees op en dat is goed. Het
dier moet echt aankomen want het is zo mager en ziek. Hij is zo prachtig en
hoort thuis in de vrije natuur. Ik hoop dat de 2 cheeta’s die ook daar
verblijven snel weer vrij worden gelaten want ze lijken gestresst en dat is
erg slecht voor ze.
Heerlijk vind ik deze momenten in mijn eentje, lekker genietend van de zon
in het gras en het spelen met de servallen. Het enige wat ik zou willen is
een keertje uitslapen ipv om 7 uur beginnen.
08-07-2005
Ik was nog iets vergeten te vertellen van gisteren. We zijn naar het reptielenpark
geweest. We hebben verschillende soorten slangen gezien. We kregen van te
voren een presentatie (ze hebben hier zelfs PowerPoint) en een showtje met
uitleg. We zagen daar Elske weer. Dat is een meisje dat we ontmoet hadden
bij de airtport lodge en zij gaat na haar project hier naar Moholoholo. Het
zag er daar mooi uit en het was ook interessant maar ik heb het niet zo op
grote reptielen. Behalve op een afstandje.
Morgen gaan we picknicken in een soort vallei. Dat schijnt erg mooi te zijn.
Ik heb vandaag ook wilde bavianen gezien. Erg groten. Bas en Breg en John
zijn van het hout een mooi hokkie aan het bouwen. Ik was aan het spelen met
stoffel vandaag en hij wilde me gewoon niet meer los laten. Dat was zo lief!!!
Maar hij is altijd vies en hij stinkt dus het is fijn om naderhand te kunnen
douchen. Ik ben moe en ga op tijd naar bed vanavond. En ik wil zo graag een
neushoorn zien!!!!!!!! Emo zei dat als we er geen hebben gezien we een keer
speciaal naar hem gaan zoeken.
We leren John Nederlands en hij gaat al vooruit. Hij vond het maar een vreemde
taal maar hij begint het te begrijpen dat onze grammatica gewoon anders in
elkaar zit. Ik had erge buikpijn vandaag en verlangde eventjes naar huis.
Heel eventjes maar. De twee jachtluipaarden die we zien als we ’s ochtends
uit de deur stappen zaten eerst apart maar ze hebben de tussendeur opengedaan
zodat ze nu samen 1 verblijf delen. Volgens mij zoeken ze nog niet echt contact.
Ik verlang naar het avondeten want ik heb niet veel gegeten door die stomme
buikpijn.
Maandag wil ik mee naar Hoedspruit zodat ik kan mailen. Ik heb trouwens gehoord
van de aanslag in Londen maar ik weet niet hoe erg het is. Je beseft niet
dat er momenteel zulke dingen gebeuren als je in een gebied zit als dit. We
hebben lekker buiten gegeten vanmiddag.
09-07-2005
We moesten om 6 uur ons bedje uit vanmorgen. We gingen namelijk een tocht
maken en vertrokken om 8 uur. Maar eerst moesten natuurlijk de dieren worden
verzorgd worden en moesten we onderhand naar forestcamp rennen om snel wat
te eten en weer terug. De tocht was erg leuk. Het was ongeveer 40 minuten
rijden in de bakkie. En omdat we hard reden vlogen alle haren in het rond
en huilden we door de wind. We waren ineens zo emotioneel. Bij aankomst gingen
we eerst een stuk lopen. Brian vertelde ons welke dieren er langs waren gekomen
en welke dichtbij waren. Hij kon alles precies zien aan het spoor en de poep.
Hij weet zo ontzettend veel!! Dat is echt ongelofelijk. Het begon alleen jammer
genoeg te regenen. Maar toen we rond gingen rijden klaarde het weer op en
heb ik en de anderen genoten van de rondrit. We hebben zebra’s, giraffen,
impala’s, buffels etc. gezien. Jammer genoeg geen olifant en geen neushoorn.
Het was erg gezellig. Toen we bijna aan het eind van het reservaat waren kregen
we een klapband. Na een uur (we hadden slecht gereedschap) zat er een andere
band op de bakkie en konden we weer verder. Breg en ik rende weer naar forestcamp
voor lunch want we moesten heeeeeel erg naar het toilet. Ik heb niet veel
op want ik heb nog steeds last van mijn maag. Toen we terug kwamen heb ik
heel eventjes meegeholpen met het uilenverblijfje, maar ik had niet veel zin.
Ik ben niet zo’n timmervrouw. We hebben op ons gemak de voedingsronde
gedaan. Ik ga dadelijk maar eens douchen. Ik ben hier nu 9 dagen en ik wou
dat ik de tijd kon stoppen want ik heb nog maar een paar dagen bij Moholoholo.
Sarah gaat morgen en Holly en Jess gaan dinsdag. Het is hier zo vredig. Maar
genoeg geschreven voor vandaag.
Xxx
10-07-2005
Ik heb vandaag een neushoorn gezien!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!