Zomaar...

Zomaar ideeën zo maar teksten
iedereen kan kan ze verzinnen,
maar toch ben ik de enige!
die deze zinnen ombouwt tot zin,
om te bezinnen tot speling of spelling
is slechts spelen met taal spelen,
kan ook anders, niet of niet helemaal
ga jij zeggen wat ik moet doen met taal
totaal, gekrast in metaal
Mentaal of verbaal veel woorden
voor zo'n kort verhaal.

(twee keer omhaal is al een keer te veel)

deze shit is misschien raar
maar toch origineel
weet ik veel
ik weet niets
maar toch weet ik iets,
vrij weinig
maar altijd nog meer dan jij,

Deze dingen
komen per seconde
worden vanuit mijn ziel
naar mijn hersenen verzonden
improviseren
opschrijven
meer leren blijf kijken,
ik blijf lezen blijf kijken
of ik verder leer
dat zal nog moeten blijken.
er is altijd wel een punt om te eiken,
een rustplaats,
waar licht kaatst;

reflectie van licht,
over mezelf,
Wie ben ik waar ga ik
wat kan ik waar sta ik

goed beschouwd
zeg ik niet
dat ik buiten beschouwing zal blijven,
ik zoek slecht een plek om neer te strijken.
mijn titel te claimen
erkenning van vreemden
en van bekenden
die dit gevoel met me delen

Niet alles heeft betekenis betekent genoeg,
maar in een dichte mist
mis ik geheid wat ik niet wist,
het is nog veel te vroeg,
om te kunnen concluderen
dat ik moet stoppen met leren,
ik moet nog meer investeren
en blijven proberen

Mijn teksten verpesten
opnieuw schrijven en testen,
allen door te oefenen
wordt je een van de besten.
nooit geschoten altijd mis,
ik zeg het omdat het een feit is
het zijn maar ideeën het zijn maar woorden iedereen kan er aan beginnen

Waarom ben ik dan de enige die ze zo blijkt te zetten in zinnen.

die zich zo voelt van binnen!

DmC.