Affectie

We zijn 1 en toch 2, ik zeg ja, jij nee
Maar wat je bedoeld is nog onzeker
En mijn race om de beker is nog lang niet gereden,
mijn strijd om jouw liefde nog lang niet gestreden.
En zolang ik spreek, ben ik nog niet zonder rede
En redeneer ik even, dat als mijn rede is ingegeven
Door de motivatie voor het doorgeven van mijn affectie,
met gratie aan jou,
omdat als ik je aan zie, wat ik graag zie,
Zijn vragen, die lagen in lagen vertalen
maar waardoor we onderweg verdwalen,
Is het dralen rond de kern van de zaak.
En ik loop in een lemniscaat
Wat oneindig door gaat
En het verplaatst zich van een literaire zaak
Naar de hoogstaande beeldspraak.
En als je de dromen kon leven
Die 's nachts langs slopen,
zonder dat je weet, kan je op wolken lopen.
Het licht aan de rand van de slaap,
Verteld een verhaal,
Waar, waarom, wanneer, bleef ik achter,
Ging ik neer om te herreizen
En kan ik niets anders doen
Dan het prijzen voor het geven
Van deze gedachtenspijzen.
Doorweven in alles in het leven,
Gedachten, filosofie, liefde
Ik kan nog zoveel meer geven als ik inzie
Dat ik meer zie, dan een simpele illusie
Is het een gegeven feit,
Dat met de mentaliteit in een simpel tijdverdrijf
iets uitgroeit in iets waar ik in opbloei
En wat me boeit zijn niet alleen je ogen
die reflecteren waar ik nog zo veel over wil leren.
De gordijnen gaan open,
De tranen lopen om een utopie die hoop verkoopt,
Maar de tegelijkertijd in zijn tegenstrijdigheid
De harde waarheid ontloopt
Zo ver weg en toch zo dicht bij
Zo tijdloos maar toch te weinig tijd
Seconde na seconde
Met interval van gedachtengangencomplexe
Teksten die testen om de gekste reden die ik overtreed,
Met overbeleefde eenheden van regels,
die ik voor ik besefte wat ik deed,
zeggen dat het ze speet
Want het nodigde uit
tot grensoverschrijdend net over het buitenste deel van binnen
te stappen zonder grappen.
Wat raar, ik dacht dat ik je zag kijken
maar blijkt dat het iemand anders was
En zie ik nu pas dat ik staar

Wat heeft het voor zin om een nobel streven na te leven
En het door te geven als het wordt behandeld als voetveeg.
Als iedereen steeds asocialer wordt en zich niet stoort,
Aan het corrigerende woord als het toch niet wordt gehoord
En het vaak met agressie en geweld wordt gesmoord
En het moreel bewustzijn bij elke generatie wordt vermoord
Het is dweilen met de kraan open
Rennen in plaats van lopen
Tegen beter weten hopen op iets wat is vervlogen.

DmC.