Satijnziekte (osteodystrophie)
De satijnziekte is een stofwisselingsziekte waarbij geen nieuw calcium wordt
afgezet in de botten. Kort gezegd komt het er op neer dat de botten ontkalken.
Normaalgesproken zijn de botten stevig genoeg om het lichaam te kunnen dragen en
normaalgesproken blijven de botten stevig omdat er zowel calcium aan wordt
onttrokken als nieuwe calcium wordt afgezet; op die manier blijft het in
evenwicht. Maar als satijnziekte optreedt, gaat dat evenwicht, en derhalve de
stevigheid, verloren. Er wordt wel calcium aan de botten onttrokken, maar er
komt geen nieuw calcium voor in de plaats; in plaats van het calcium wordt er in
de botten bindweefsel afgezet. Hierdoor wordt het gehele skelet week en zacht,
het zwelt op en het wordt instabiel.
Osteon is een Grieks woord en betekent bot en
dystrofie betekent slechte ontwikkeling van een
orgaan door storing in de voedseltoevoer.
Symptomen satijnziekte
De symptomen van de satijnziekte zijn:
- langzame gewichtsafname ondanks dat de cavia normaal eet;
- problemen met bewegen: het lijkt alsof de cavia huppelt of hup;
- problemen met eten: het eten van harde dingen wordt steeds moeilijker;
- de cavia ligt en rust heel veel en ontziet daarbij de achterpoten;
- verlammingsverschijnselen.
Omdat alle botten getroffen worden, heeft de cavia ook pijn tijdens het eten.
De eerste symptomen treden op vanaf ongeveer anderhalf jaar tot twee jaar. Een
cavia die lijdt aan satijnziekte wordt meestal niet ouder dan drie jaar.
De ziekte kan niet worden genezen en de symptomen kunnen niet worden bestreden
en indien geconstateerd wordt dat een cavia aan de satijnziekte lijdt is het dan
ook beter om hem in te laten slapen om (verder) lijden te voorkomen. De
satijnziekte is namelijk, zeker in een later stadium, een zeer pijnlijke ziekte.
Dierenarts
Als je vermoedt dat jouw satijncavia deze
ziekte heeft, zeg dit dan tegen je dierenarts; nog niet iedereen is ervan op de
hoogte. Laat een röntgenfoto nemen van de schedel en van de dij/bovenste deel
van de achterpoten.
De Duitse Dr. Anja Ewringmann, die de ziekte in Duitsland onderzoekt, heeft de
volgende aanbevelingen voor dierenartsen: Röntgen de heupgewrichten in
rugligging, net zoals een HD-onderzoek bij de hond, röntgen de schedel vanuit
twee posities (van de zijkant en van boven). Calciumgehalte is verlaagd
(8,2-12,0 mg/dl), het fosfaatgehalte is verhoogd (3,0-7,6 mg/dl), duidelijke
verhoging van de alkalische fosfaat in het bloed (55-108 iU/l). De röntgenfoto's
zijn echter bepalend; pas nadat de klinische symptomen zijn opgetreden kunnen de
veranderende waarden vastgesteld worden. Wat als eerste opvalt is dat de randen
van de botten verdwijnen of wat vager zichtbaar zijn.