België werd in oude tijden bevolkt door verschillende Keltische stammen, waarvan de Menapii de belangrijkste zijn. In de Romeinse tijd werden de Keltische stammen in het gebied tussen Noordzee, Rijn, Seine en Marne (Zuid-Nederland, België, Noord-Frankrijk en delen van West-Duitsland) samen aangeduid met het woord Belgae. Het gebied maakte deel uit van het Romeinse Rijk alvorens het in een aantal feodale staten werd verdeeld tijdens de Middeleeuwen.

Tijdens de middeleeuwen werd wat nu onder het huidige België verstaan wordt, verdeeld tussen Frankrijk en het Duitse Rijk. De Schelde werd beschouwd als grens tussen de beide rijken. Het gebied van het huidige België kwam in handen van de Habsburgers in de 15e eeuw en werd aan het einde van de 18e eeuw overgenomen door de Fransen. Na de nederlaag van Napoleon in 1815 ging België op in het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden om zo een bufferstaat te vormen tegen Frankrijk. België werd in 1830 uitgeroepen tot een onafhankelijke constitutionele monarchie. De leuze van België is eendracht maakt macht. Deze eendracht sloeg in 1830 op de vereniging van de negen provinciën. Deze negen provinciewapens zijn dan ook vertegenwoordigd in het wapenschild van het land.

België werd in de Eerste Wereldoorlog bijna helemaal bezet door Duitsland. Enkel het gebied achter de IJzer in West-Vlaanderen bleef onder Belgische controle. Tijdens de Tweede Wereldoorlog capituleerde het Belgische leger na achttien dagen strijd en werd heel het land bezet. In september 1944 werd het grootste deel van België door de geallieerden bevrijd. De spanningen tussen Nederlandstalige Vlamingen in het noorden en de Franstalige Walen in het zuiden hebben de laatste jaren geleid tot constitutionele amendementen. Zo werd België een federale staat met drie gewesten en gemeenschappen.