THAILAND 2009
Schiphol , januari 2009
Aangezien ik van te voren online had ingecheckt, waren we verzekerd van 2 stoelen naast elkaar in het vliegtuig, dachten we….
Bij het boarden echter, bleek dat dat geen garantie was, het toestel was overboekt.We hoefden ons echter geen zorgen te maken, werd ons verteld, we kregen prima andere plaatsen.
We hadden rij 19, en toen werd omgeroepen dat rij 1 t/m 20 eerst het vliegtuig in mochten, bleek dat het inderdaad om meer dan prima plaatsen ging, we zaten dynasty class!
Wauw wat een feest, en een goed begin van de reis.Champagne om te beginnen, we hadden nog geen slok genomen of er kwam iemand met bier langs, en nog geen 5 minuten daarna kwam de wijnkaart voor bij het 5 (!) gangen diner.
Na een geweldig relaxte vlucht, aankomst in Bangkok.De afhandeling ging erg soepel, en er stond al meteen bij de uitgang iemand met een bordje met onze namen. Zoals later zal blijken hoef je zelf geen moment je koffer te dragen, die word je meteen uit de handen gerukt.Voorin de taxi kruipt de plaatselijke gids van outsight, die ons de hele rit (ongeveer 1 uur) trakteert op wetenswaardigheden, waar we maar de helft van verstaan.De gids wil graag zijn Engels testen, en volgens ons moet er nog wat aan bijgeschaafd worden.Behoorlijk gaar van deze informatiestroom komen we bij ons hotel de Royal.Vroeger was dit een belangrijk chic hotel.Erg groot is dit hotel in ieder geval maar wel een van vergane glorie.
Ook hier gaat het inchecken lekker vlot en ondertussen worden de koffers vast op de kamer gezet.Het is een prima kamer voor de paar nachtjes die we hier zullen blijven.Eerst een ijskoud Singha biertje en dan maar even een dutje.
Om 12.30 worden we weer wakker en gaan Bangkok verkennen.We lopen het hotel uit richting het paleis en komen meteen in een soort permanente straatmarkt.Overal verkopers die van alles en nog wat aan de man proberen te brengen.Overal hangt een bedwelmende combinatie van smog, riool en eten, die de eerste keer nogal beklemmend overkomt.Na een halve dag ruik je echter al niet meer..
Toch fijn dat we onszelf een beetje hebben ingelezen over Bangkok, in het bijzonder het hoofdstuk over trucjes van oplichters.Druk gebarend komt een man op ons af, hard No No roepend.Hij wijst naar mijn korte broek, en schud daarbij driftig zijn hoofd.Not allowed schreeuwt hij.
Ik had hier al over gelezen.Ze proberen de toeristen ervan te overtuigen dat je niet met je korte broek de tempel in mag, maar dat ze je naar een tempel kunnen brengen waar dat wel mag.Gewoon een vriendendienstje want ze werken voor de overheid… yeah right.
Zodra je hier op ingaat, stopt een “toevallig” passerende tuktuk, en deze wil je voor een paar bath wel even naar de tempel brengen.Eenmaal onderweg moet hij nog even langs een vriend met een goudwinkel, waar je dan beslist ook even binnen moet kijken.Als je niets koopt, is de chauffeur opeens een stuk minder vriendelijk, en blijkt de ritprijs ook “iets” omhooggeschroefd.Niet intrappen dus….
We lopen dus door naar de tempel met de liggende buddha.Een mooi complex met veel blingbling, we krijgen er een beetje een Efteling gevoel van, maar zeker de moeite waard om even te bezoeken.
Om even bij te komen van de eerste stadsindrukken en de beklemmende hitte, besluiten we nog even bij het hotelzwembad te relaxen.Na ons opgefrist te hebben steken we schuin de weg over, en komen op Khao San Road.Deze straat wordt ook wel backpackers street genoemd.
Wat een geweldige sfeer in deze straat, overal winkeltjes en kroegen, straatartiesten en kraampjes waar men iets te eten verkoopt.Als de krioelende mensenmassa iets teveel voor je is, loop dan aan het einde van Khao San Road rechtsaf de weg open, oversteken en de eerste links.Deze straat, de Soi Rambuti, is wat minder druk, en heeft geweldige lounge terrasjes, en ook hier is alles 24 uur per dag open.Je vraagt je af waarom deze barretjes eigenlijk een deur hebben, als deze toch nooit dicht hoeft…
We gaan een lekkere Thaise curry eten, waarbij Ingrid aangeeft dat ie best pittig mag zijn.Het personeel staat toe te kijken als Ingrid begint, en ze vinden het prachtig dat Ingrid geen kik geeft en haar kommetje leeg eet.
De volgende dag vroeg met de tuktuk naar Lumpini park.Dit park is een oase van rust waar je even de hectiek van de stad kunt ontvluchten.Je kunt aansluiten bij de gratis Tai Chi lessen, waterfietsen op het meer, of gewoon even rustig wandelen.We zien hier ook onze eerste varaan van ongeveer anderhalve meter.
Als we het park uitlopen zien we een food stalletje waar alleen lokale mensen komen, en uiteraard wil Ingrid daar eten.Ik kijk hoe ze een kommetje vol scheppen met ondefinieerbaar voedsel en besluit zelf maar even over te slaan.Ze vindt de soort gevulde soep erg lekker, maar kan ook niet goed thuisbrengen wat er nu eigenlijk in zit.De dame van het kraampje beantwoordt de vraag naar de naam van het gerecht met Yes Yes… daar worden we dus niet heel veel wijze van.
We besluiten eens te gaan kijken in China Town, waar we heel snel van genezen zijn.Hoe schoon de straten in Bangkok zijn, hoe smerig zijn ze in Chinatown.Het is zo druk dat je amper kan lopen, en iedereen loopt te rochelen en te spuwen.Ook het aanbod van voedsel is hier compleet anders, meestal delen van dieren wij tot de categorie slachtafval rekenen.
’s Avonds gaan we een dinercruise maken op de Chao Phraya rivier.Deze toer kan ik iedereen aanraden.Het 3 gangen diner stelt niet veel voor maar het uitzicht op de verlichte kade is prachtig, Bangkok by night.. Je vaart in ongeveer een uurtje naar de grote brug en dan weer terug, ondertussen worden er allerlei shows en traditionele dansen vertoond door het personeel.
De volgende tocht maken we een klongtoer.Deze toer gaat met een klein bootje dwars door de klongs (kanalen) van Bangkok. Echt een mooie ervaring om het leven aan de kanalen zo te zien.
Krabi, 09.00 in de ochtend.
Na aankomst bij ons hotel krijgen we te horen dat de kamers nog niet klaar zijn.Het is bewolkt, we zijn moe van de nachtelijke vlucht en worden allebei chagrijnig.Nadat we op een terrasje gaan zitten, een biertje bestellen, en de zon doorkomt, verdwijnt dat gelukkig snel.Een mens kan snel tevreden zijn….
Onze accommodatie is een soort eco hotel, veel hout en bamboe, en ziet er ’s avonds als alles mooi verlicht is, prachtig uit.Op ons balkon staan 2 heerlijke loungestoelen met grote kussens.
In Krabi blijven we 6 nachten. We zitten in Ao Nang en dat is een levendig stadje met veel restaurants,winkels en kroegen.Zelfs de grote M ontbreekt hier niet, en dat geld ook voor de Burgerking, Pizzahut, en de Starbucks.Deze laten we links liggen want we komen voor het Thaise eten, dat trouwens elke keer en overal erg goed smaakt.Het strand is op zich niet zo bijzonder, de aapjes die rond 17uur aan het einde van het strand tevoorschijn komen zijn dat wel.Neem wat pinda’s mee en ze komen uit je hand eten.
We huren een brommertje en rijden langs het strand door wat dorpjes, tot de weg niet verder gaat.We laten de brommertjes achter en lopen een berg op, waar we uitkomen op een prachtige waterval.Hier nemen we een “ijskoude” duik en nemen even pauze, het is er prachtig en lekker rustig.
Vandaag staat er een dagexcursie op de plenning.Ingrid is behoorlijk ziek, maar gaat toch mee.De eerste stop is een olifantenrit door de jungle.Dat lijkt mooier dan het is, de route gaat kop aan staart met een stuk of 10 olifanten door een uitgesleten pad, om vervolgens naar een klein kwartiertje weer terug te keren.Wel leuk om een keer op een olifant te hebben gezeten, echt indrukwekkend groot, die beesten.De volgende stop is een tempel, maar deze kan ons niet zoveel boeien, gewoon een “touristtrap”
Ingrid, die al niet lekker was, en nu na de busrit ongeveer zo groen ziet als de curry van gisteren, houd het ook voor gezien, en gaat op zoek naar een toilet, die bij Thaise tempels helaas niet erg talrijk zijn….
De laatste stop is tevens ook de mooiste: de hotsprings. Deze natuurlijk uitgesleten waterbaden midden in de jungle worden gevoed door een warmwaterbron boven op de berg.Als het water deze “baden” bereikt is het water ongeveer 38 graden. Ingrid gaat er eerst in, en begint zowaar een beetje kleur terug te krijgen.Het is heerlijk toeven daar, maar we gaan al naar 20 minuten verder.Je kunt eigenlijk beter een taxi hier naar toe nemen, dan kun je zolang blijven als je wilt.
’s Avonds laten we bij een van de vele Indiase kleermakers een maatpak maken, voor nog geen 100 euro maken ze een perfect zittend pak, in de stof en kleur die wil, en in een paar uurtjes klaar.
Na 6 nachten laten we Krabi voor wat het is, en nemen we de boot naar de Phi Phi eilanden, waar we in 2 uurtjes naar toe varen, onderweg lekker met een koud biertje in de zon zitten, niet heel vervelend.De aankomst op Koh Phi Phi is meteen goed. Hagelwit strand en kristalhelder water, jammer dat we hier maar 3 nachten zullen blijven.We krijgen een lekker welkomstdrankje en wederom worden de koffers door het personeel naar de kamers gedragen.Dat blijkt een hele klim want de hutjes zijn allemaal tegen een berg aangeplakt.We hebben een kamer helemaal boven, maar dat zorgt er wel voor dat we vanuit ons balkon een prachtig uitzicht hebben over de baai.Daar drinken we dus eerst maar even een biertje op…
Als we de boel gaan verkennen, en bij het zwembad terechtkomen, vraagt een jongen in duikpak of we een gratis proefles duiken willen.Ach, denken we, waarom ook niet, en voordat we het weten hebben we allebei een duik gemaakt, en een afspraak om morgen een paar duiken op open zee te maken.
De volgende dag vroeg, varen we richting het kleinere Phi Phi Ley, om daar ergens te beginnen met onze eerste duik.Het is een prachtige ervaring, maar ook wel een beetje eng in het begin.Achteraf was het misschien niet heel erg slim van de instructeur om in zijn eentje 2 totaal onervaren toeristen tot 12 meter diep te laten duiken, maar ja…..
De volgende dag maken we een wandeling naar viewpoint om een paar foto’s te maken van wat een prachtig uitzicht moet zijn.Het is een behoorlijk zware klim naar boven, maar het uitzicht is inderdaad prachtig en maakt het meer dan goed.
’s Avonds gaan we bij een strandbar een biertje drinken, waar we op een soort kussens op het strand gaan liggen, en kunnen genieten van de Fireshows.Deze worden elke avond tussen 21.00 en 24.00 gehouden, en zijn erg mooi om te zien. Later komen we bij een bar, die eenmaal binnen, behoorlijk groot blijkt te zijn.In het midden staat een boxring, en toeristen worden uitgedaagd tegen een Thai te komen boksen.Elke deelnemer krijgt daarna een bucket kado.Een bucket is een klein emmertje waar een behoorlijke sloot Thaise Whisky in gaat, en afgevuld wordt met cola en red bull.Dat willen we ook weleens proberen, maar we betalen er wel gewoon voor, die Thai kunnen behoorlijk goed boksen….
Helaas moeten we Phi Phi alweer verlaten, en met pijn in ons hart nemen we afscheid. De volgende halte is Koh Lanta, of Koh Lanterfanten, zoals Chris Zegers het bij rtl travel noemde.Later zal blijken dat hij deze naam niet zomaar had verzonnen.Lanta is een erg rustig eiland, en je moet hier zeker geen nachtleven verwachten.We huren een brommertje en rijden het eiland rond, waar we ongeveer een halve dag voor nodig hebben.Een mooie, en makkelijke rit.Er zijn maar een paar wegen dus verdwalen is nagenoeg onmogelijk.Onderweg stoppen we bij een barretje waar we wat willen drinken.Het blijkt echter tevens woonhuis te zijn, en even later zitten we met ons drankje naast de dochter des huizens, die haar noedels aan het opslurpen is. Pa doet een dutje in de hangmat, en oma ligt aan de andere kant van ons te slapen….
Alhoewel we niet zo van de georganiseerde excursies zijn, trappen we er toch in, en gaan vandaag de 4 eilanden toer doen. We komen aan bij Emerald cave, en krijgen een zwemvest aan.We moeten door een tunnel zwemmen waar het pikdonker is en we elkaar vasthouden zodat we elkaar niet kwijtraken.Uiteindelijk zien we licht en komen uit op een klein meertje welke omsloten is door hoge rotswanden, en alleen bereikbaar is door de tunnel.Je moet er wel voor zorgen dat je op tijd terugzwemt, want het vloed word, kun je niet meer terug.Het is er prachtig, maar we moeten deze pracht helaas wel delen met zo’n 30 andere mensen.
De volgende stop is Koh Kradan, en dit is werkelijk het mooiste eiland wat we ooit gezien hebben.Ik wist niet dat zand zo wit kon zijn.Snorkelen is niet nodig, als je tot je middel in het water gaat staan zie je vissen zo al zwemmen.Mocht je hier ooit belanden, zeg dan tegen de bemanning dat je blijft en de volgende dag weer mee teruggaat.Dit wordt vaker gedaan en is geen enkel probleem.Er zijn twee “hotels” op het eiland.Erg primitief, maar prachtig als je nadat de toeristenboot weer vertrokken is, het eiland praktisch voor jezelf hebt!
Onze reis zit er helaas al weer bijna op, maar eerst nog een dagje Bangkok.Als we aankomen merken we meteen weer hoe anders de lucht hier is, nadat we twee weken de zuivere eilandgeur hebben opgesnoven.We komen om 1 uur ’s nachts aan in ons hotel, en gaan meteen naar Khao San Road, waar we de hele nacht op een terras zitten. Omdat het hier altijd druk is, merken we niet eens dat het ondertussen 7 uur in de morgen is, de bedrijvigheid is hier 24 uur per dag aanwezig.Onderweg terug eten we wat bij een van de vele stalletjes.
Er is nu echt een einde gekomen aan deze prachtige reis, waar we nog vaak met weemoed aan terugdenken……..