Hallo allemaal, 

Hier dan eindelijk mijn persoonlijk verhaal. Het duurde even (ongeveer 2 jaar dus) voordat ik eindelijk eens hiervoor achter de computer ben gekropen, maar nu is het dan zo ver.

Ik 

Ik ben geboren in Vlissingen, in de van Dishoeckstraat. Niet omdat mijn ouders daar woonden maar omdat daar het ziekenhuis stond waar ik ben geboren. Die geboorte van mij was trouwens nog een geval apart want mijn ouders hadden aan een wedstrijd meegedaan waarbij je moest raden wanneer je kind geboren werd. Als de datum goed werd geraden dan zouden ze een superdeluxe kinderwagen winnen. Zij gokten op 11 oktober. Het werd 12 oktober 00:05 uur. Vijf minuten te laat dus. Die geboorte duurde inderdaad ook voor mij te lang. Ik was nogal blauw. Gelukkig trok dat snel bij.

Maar goed, op 12 oktober 1973 werd ik op deze aardkloot geworpen en ik werd al vrij snel vervoerd naar Oost-Souburg. Hier woonden mijn ouders, in de Diezestraat op nummer 7 en ik heb er de eerste achttien jaar van mijn leven rondgerend. Ik heb één broer, Meindert, geboren in 1977 en dus ongeveer vier jaar jonger dan ik. Mijn basisschool was 'obs De Belt' in Oost-souburg; een school die nu niet meer bestaat. Ik ben daarna naar SSGM in Middelburg gegaan, waar ik zes jaar lang op het gymnasium heb gezeten. Daarna ben ik gaan studeren aan de Universiteit Twente, maar daar had ik het na 3 maanden al gezien. Ik deed een studie die me toch niet zo op het lijf geschreven was dan ik aanvankelijk dacht. Ik ben toen terug naar Zeeland gegaan en de rest van het jaar gewerkt, onder andere op de pizzabrommer. Het jaar daarop ben ik naar Wageningen vertrokken en ben ik daar de studierichting Bodem, Water, Atmosfeer gaan doen. Een studie waar je een combinatie van geologie, hydrologie en meteorologie kan studeren, wat me een heel stuk beter beviel. Die studie heb ik tot de dag van vandaag nog niet afgerond. In Bløf spelen en studeren gaat namelijk niet echt goed samen.

Muziekles

Ik ben ooit begonnen met pianospelen om de bekende reden: Het moest van mijn ouders. Ik was een jaar of tien en aangezien mijn moeder vroeger ook les had gehad zou ze mij wel even de eerste beginselen van het edele pianospel bijbrengen....Dus niet. Les krijgen van je moeder is niet bepaald een goede manier om piano te leren spelen. Ik deed namelijk geen ruk. Uit pure wanhoop ben ik toen maar op mijn twaalfde op les geschopt bij een echte pianoleraar, dhr. Kerkhove. Zijn autoriteit zorgde voor wat meer activiteiten van Basje (waar een baard&snor allemaal al niet goed voor zijn) en de volgende vier jaar worstelde ik me braaf door Mozart & co. Op mijn zestiende had ik het wel gezien, dat lesverhaal. Ik mocht geen popmuziek spelen als les en zat wel vaak achter de piano maar meer om mijn eigen dingen te spelen dan de stukken die mijn leraar me opdroeg. Ik kreeg nog wel muziekles-subsidie van mijn ouders en ben dat geld toen maar gaan gebruiken voor gitaarles bij Werner de Witte in Oost-Souburg. Ik heb dat anderhalf jaar volgehouden en hield het toen voor gezien.

Bandjes 

Wat betreft mijn bandjescarriere ben ik begonnen in een symforock-band genaamd Eye to eye, naar aanleiding van een briefje op het prikbord in Muziekhandel Van Damme. We speelden gitaarrock van Toto tot Survivor ik bespeelde de synthesiser. Mede-bandlid was gitarist Peter Toussaint, nu ook bekend van de Zeeuwse band DeNiro. Ik hield het drie maanden vol, daarna ben ik er weer mee gestopt omdat ik ging studeren. Ik was in de tussentijd ook ene Paskal Jakobsen tegengekomen waarmee ik een passie voor muziek deelde. Na wat gerommel op mijn synthesiser vroeg Paskal mij om hem te begeleiden voor een optreden voor omroep Zeeland. Hij had met zijn gitaar een talentenjacht gewonnen en mocht om die reden daar twee nummers spelen. Het leek me een leuk plan en we hebben daar het nummer 'She's always a woman to me' gedaan van Billy Joel.  

Ik verneukte het nummer volledig door de zenuwen. Toch hebben we enkele dagen daarna onder invloed van alcohol het nummer nog eens gespeeld in café Soif in Vlissingen. Het toeval wilde dat in die kroeg ook Klaas Overdam, de organisator van de Vlissingse bevrijdingsfestivals, aan het bier zat en ons hoorde spelen. Hij hoorde er wel wat in en vroeg Paskal en mij voor twee optredens in de Spiegeltent van het bevrijdingsfestival van die zomer. Het Duo 'Jack & Daniels' was geboren. In de tussentijd was ook Bløf ontstaan uit de restanten van 'Trouble every day', een band waar Paskal toen in speelde. Zodoende zat ik in twee bands tegelijk. Het was saxsofonist Franklin Schiemann die Paskal en mij op een gegeven moment vroeg voor een optreden in een strandtent. We wilden voor dat optreden niet alles meer akoestisch doen en een ritmesectie was gewenst. Ikzelf kon redelijk bas spelen en we hadden alleen nog een drummer nodig. Franklin kende nog wel een drummer uit Goes en dat was ene Chris Götte. Zodoende ontstond 'Jack & Daniels XL'. Ook met deze band heb ik veel gespeeld in Vlissingen en omstreken. Op een gegeven moment brak Bløf door en was er geen tijd meer voor Jack & Daniels (XL).  

Spullen 

Voor de freaks... 

Mijn eerste keyboard dat ik kocht was een Yamaha pss-630. En mini-keyboard met kleine toesten, begeleidings-ritmes etc. Ik was er erg trots op totdat ik toch echt die kleine toetsen ontgroeid was en toen heb ik de Yamaha V50 gekocht. Een stuk professioneler apparaat met sequencer. Dat ding heb ik op een gegeven moment ingeruild voor een Fender precision bas toen ik ineens vond dat bas spelen veel leuker was. Ik bespeelde die bas in Jack & Daniels XL, met een Nemesis (Eden) versterker. Ik heb bas en versterker nog steeds. 

Voor de allereerste optredens van Bløf huurden we een electrische piano, yamaha pf P-100. In de oefenruimte speelde ik eerst op een geleende Roland juno-synthesiser en later op een oude piano die we met de band hadden gekocht. Na enige tijd werden de optredens talrijker en heb ik de P-100 gekocht. Na een tijdlang alleen met piano te hebben gespeeld heb ik op een gegeven moment een Hammond XB-2 aangeschaft, waar ik nog steeds op speel. Ik heb de XB2, na hem nog een tijd in combinatie met de Hammond XM1 module te hebben gebruikt, voorzien van een Leslie 122. Inmiddels is de yamaha P-100 vervangen door de Yamaha P-200; een nieuwer model. Tijdens de theatertour 1999/2000 van Bløf heb ik gebruik gemaakt van de theatervleugels (steeds andere) en speelde ik op een X5-Hammondorgel in combinatie met een Lesie 176, verbonden door een Leslie-voorversterkerpedaal. Ik heb ook nog een accordeon van Weltmeister; volgens Tren van Rowwen Heze de Trabant onder de accordeons......dus. 

Anyway, ik hoop dat ik jullie een plezier doe met deze info over mezelf en ik zou zeggen: tot het volgende optreden maar weer... 

Groetjes, 

Bas

(met dank aan blof.pagina.nl)