Dirty Bomb

 

De zogenaamde Dirty Bomb, of Vuile Bom is, net als een atoombom, een bom die radioactief materiaal verspreidt. Alleen is er een groot verschil. De atoombom ontploft door een scheikundige kettingreactie binnenin de bom, en de vuile bom heeft gewoon een conventionele springlading. Er wordt dan radioactief materiaal bijgestopt, en als de bom afgaat, wordt dat dus ver de omgeving in geblazen. Zo heb je dus een soort van kernbom voor de prijs van een normale bom. Maar het heeft minder direct effect dan een gewone bom met alleen maar explosief materiaal en geen radioactief spul. Ook is uitgerekend dat de hoeveelheid aan straling, veroorzaakt door een vuile bom, niet sterk genoeg is om echt veel mensen te doden in de omgeving, ook al wordt het heel ver verspreid. Dus daarom wordt een vuile bom niet officieel een massavernietigingswapen genoemd. Maar je kunt je misschien wel voorstellen hoeveel paniek het veroorzaakt, als er bekend wordt dat een terrorist een vuile bom gaat gebruiken in een grote stad.

Er zijn tot nut toe twee gevallen geweest, waarbij terroristen dreigden een vuile bom te laten ontploffen, maar in geen van deze twee gevallen is de bom ook echt ontploft. Het eerste geval was in Moskou in november 1995. Een groep van Tsjechische separatisten begroef cesium-137 met explosieven in het Izmaylovsky Park. De media werden gewaarschuwd door een Tsjechische rebellenleider. De bom is nooit geactiveerd.

Het effect van een vuile bom is moeilijk te voorspellen. Er kan wel wat worden geleerd over de verspreiding van de effecten door straling uit een geval in Brazilie tussen 1987 en 1988. Twee mensen braken in in een verlaten radiotherapiekliniek en pakten een capsule met cesium-137 in poedervorm. Ze namen het mee naar het huis van een van de twee om de capsule uit elkaar te halen en het cesium te verkopen. Maar al na een paar uur werden de mannen al ziek door de straling en begonnen over te geven. Een van de twee had een gezwollen hand en had last van diarree. Na een paar dagen prikten ze de capsule, die nogal dun was (1mm), waardoor het cesium ging lekken. Later die dag, toen het donker was, zagen ze dat het poeder blauw licht gaf, en namen het mee naar familie en vrienden om het te laten zien. Na twee weken werden ze opgenomen in het ziekenhuis met de typische symptomen van ziekte door straling. De twee hadden in totaal 249 mensen besmet, 151 hadden zowel inwendige als uitwendige besmetting waarvan 20 mensen erg ziek waren en 5 mensen overleden.