Atopie

Atopie is een erfelijke vorm van allergie voor stoffen die worden ingeademd, vergelijkbaar met hooikoorts bij mensen. De allergische reactie ontstaat na het inademen van stuifmeel van bloeiende planten en bomen, maar ook van huidschilfers van mens, dier en diverse huisstof- en voedermijten. Atopie is soms eerst seizoensgebonden (stuifmeel) en meestal treden de verschijnselen al voor 3-jarige leeftijd op. Met stijgende leeftijd kan ook het aantal stoffen toenemen waarvoor de hond of de kat allergisch is.

Bij de hond is er vaak sprake van een irritatie van de huid rond de ogen, rond de bek en van de onderpoten, wat zich uit in veel bijten aan de tenen. In sommige gevallen vertoont het dier echter een algemene huidontsteking, met een donkere verkleuring en verdikking van de huid in de oksels, de liezen en het halsgebied. Ooguitvloeiing en niesbuien behoren ook tot de symptomen. Bij de kat overheerst meestal het beeld van een irritatie van de hele lichaamshuid, maar soms is de kaalheid of de jeuk beperkt tot het kopgebied.

Bij de volgende rassen komt atopie gemiddeld meer voor:
Lhasa Apso, Schnauzer, Poedel, West Highland White-, Cairn-, Jack Russell- en Foxterrier, Dalmatische hond, Golden- en Labrador Retrievers.

Het stellen van een diagnose is niet eenvoudig. Op basis van de voorgeschiedenis en het uitsluiten van andere aandoeningen, zoals parasieten en een voedingsallergie, wordt een vermoedelijke diagnose "atopie" gesteld.

Vervolgens kan een allergietest, in de vorm van een huidtest, worden uitgevoerd. Hierbij wordt het "zieke" orgaan, de huid, getest. Een bloedonderzoek is een tweede mogelijkheid. Dit laatste onderzoek is met name gebruikelijk bij honden, waarbij de huid zodanig is veranderd, dat deze niet meer via de huidtest kan worden onderzocht. In beide gevallen zal de hond gedurende twee weken voor de test niet meer met corticosteroïden mogen worden behandeld. Na een injectie met een depot-corticosteroïd geldt een wachttijd van zes weken.

De huidtest is ontwikkeld in overleg met Nederlandse huidspecialisten en wordt als volgt uitgevoerd: van ongeveer veertien verschillende allergenen en twee controle-oplossingen, een negatieve controle die geen reactie geeft en een positieve controle die de maximale reactie geeft, wordt een kleine hoeveelheid op verschillende plaatsen in de huid gespoten

Na een kwartier worden alle injectieplaatsen beoordeeld op zwelling. Als een hond allergisch is voor een bepaalde stof, zal na injectie van deze stof in de huid een ontstekingsreactie ontstaan, die zich uit in een zwelling.

De behandeling kan vervolgens bestaan uit hyposensibilisatie, wat wil zeggen dat de hond voor de vastgestelde allergenen minder gevoelig of ongevoelig wordt gemaakt. Voor elke patiënt wordt een injectievloeistof op maat bereid, op grond van de verschillende stoffen die de allergie veroorzaken. Deze injectievloeistof wordt vervolgens met bepaalde tussenpozen en in steeds hogere dosering toegediend. Bij 70-75 % van de behandelde dieren treedt een duidelijke verbetering op.

Betrouwbare allergietesten voor katten zijn nog steeds niet beschikbaar!

Bron: Dierenkliniek de Ottenhorst

Bij een inhalatieallergie is een chique behandeling mogelijk. Op grond van een uitgebreide allergietest kan een ‘desensibilisatie’ gedaan worden. Volgens een bepaald schema worden de allergenen waarvoor de hond in de test bleek overgevoelig te zijn, onderhuids geïnjecteerd.. Dit kan de eigenaar na enige oefening zelf doen. Na ongeveer een half jaar kan er gezien worden of de behandeling ‘aanslaat’. Dit is in gemiddeld 50-60% van de behandelde patiënten het geval. Keerzijde is dat de eigenaar het eerste jaar veel geld hiervoor kwijt is (incl. allergietest). Groot voordeel is dat op lange termijn geen prednison gegeven behoeft te worden en dus geen kans bestaat op vervelende bijwerkingen.

Bron: E.J. Tjalsma (De Tweede Lijn)