Inleiding




Hoe het allemaal begon!
In april 2002 kregen wij onze eerste "eigen" hond. Een Oudduitse Herdershond.
Om problemen met de gezondheid te voorkomen hadden wij ons ingeschreven bij de pupbemiddeling van de vereniging.
Wij konden Witha na een lange wachttijd halen in Duitsland bij een zeer goede fokster.

Witha was een zeer speelse, vrolijke en slimme pup.
Al na korte tijd kreeg zij jeuk. Zij was nog maar net 4 1/2 maand oud.
De jeuk zat aanvankelijk vooral aan de voorpoten en de bek. Later ook op de rug en heupen.
Na enige tijd kreeg zij ontstoken (rode randjes) tandvlees en de oorschelpen verkleurde naar een roze-rood.
Zij kreeg een overproductie van oorsmeer en begon te stinken als een "vieze, oude" hond.

De dierenarts
gaf ons een oorcleanser en vond haar verder, na onderzoek, goed gezond.
De jeuk zou te verklaren zijn door het verharen en het ontstoken tandvlees door het wisselen van de tanden.
Het zat mij toch niet lekker! De vieze geur en de onstekings-verschijnselen bleven bestaan.

Ik ging het internet op en via e-mail groepen, forums en internetsites probeerde ik veel informatie
te vergaren over jeuk bij honden.
Aanvankelijk leken al Witha's klachten op een voedingsallergie. Met hulp en begeleiding van de
BARF-natuurlijk e-mail groep is Witha over gestapt van een brokvoeding naar een vers voeding.
Eerst volgens de Lonsdale methode. Al binnen een week verdween haar vieze geur en veranderde zij
van slapende pup tot een zeer actieve, vrolijke en erg speelse pup.
De jeuk bleef echter bestaan en de roodheid van de huid en slijmvliezen ook. Tevens kreeg zij kleurloze
pukkeltjes die op vetbultjes leken.
Op de BARF-lijst werd ik attent gemaakt over de verhouding van Omegavetzuren en de ontstekingremmende
werking van appelazijn en vitamine C.
Het "dieet" werd toen aangepast en..... met geweldig succes!!!
De jeuk en roodheid verdwenen als sneeuw voor de zon.

Mijn drang naar informatie over jeuk bij honden bleef bestaan. Voor veel uitleg belande ik steeds vaker op
Engelstalige internetsites. Via deze sites leerde ik dat Witha geen voedingsallergie had maar een
immuniteitstoornis.
De oorzaak is mogelijk te vinden in een over-vaccinatie in de pupperiode.
De fokster treft hierin geen blaam. Zij heeft "naar eer en geweten" zeer goed laten vaccineren.
De andere pups uit hetzelfde nest hebben, naar mijn weten, geen problemen die met jeuk gepaard gaan.

Vooralsnog gaat het goed met Witha en hoeft zij nog geen medicijnen te gebruiken.
Wij moeten er echter wel scherp op letten wat zij eet, en vooral wat zij van andere, goed bedoelende, mensen krijgt.
Elk brokje, chipje, koekje, stukje brood, enz. geeft binnen 4 uur jeuk. De jeuk houd dan minstens 24 uur aan.
Een enkele keer is dit te overzien. Het moet alleen niet te vaak gebeuren......
Terwijl ik dit schrijf is het voorjaar. De grassen staan volop in bloei. Witha reageert hier zeer heftig op.
Voor de zoveelste keer wordt haar "dieet" aangepast. Pfffff, gelukkig met goed succes.

Door mijn zoektocht naar informatie over een jeukhond ben ik op veel internetsites terecht gekomen.
De meeste informatie was Engelstalig. Ik vond wel veel Nederlandstalige informatie op commerciële internetsite.
Deze informatie vind ik wat onbetrouwbaar en zal ook zo min mogelijk op deze site voor komen.
Alle informatie wilde ik gaan bundelen om zo andere mensen met jeukhonden een handje te helpen of te steunen.



Yvonne