Algemeen

Ofschoon zeerobben en zeehonden, met hun gestroomlijnde lijven en vinachtige ledematen, beide zijn aangepast aan een leven in water, leiden ze heel verschillende levens. Robben zijn snelle acrobatische jagers die hoofdzakelijk vis eten. In tegenstelling tot andere zeezoogdieren, komen ze veelvuldig voor in kouder oceanen en zeeen, met name in de buurt van Noor- en zuidpool gebied. Er zijn drie families: de oorrobachtigen, de zeehondactigen (zonder oren) en de walrus. Zeekoeien zijn de enige plantenetende waterzoogdieren. Ze zijn traag en leven in tropische en subtropische kustwateren.

Oorrobachtigen

Oorrobachtigen (zeeleeuwen en zeeberen) bewegen zich makkelijker op het land dan zeehondachtigen. Zij kunnen namelijk hun achtervinpoten naar voren brengen en zich op vier ledematen voortbewegen. In zee zijn het goede zwemmers, die zich met hun sterke vinpoten door het water roeien. Anders dan de zeehondachtigen bezitten zij uitwendige oren. De bullen (mannetjes) zijn veel groter dan de wijfjes en wegen wel vijf keer zoveel. Bij zeehondachtigen zie je een dergelijk verschil in omvang alleen bij zeeolifanten.

Zeehondachtigen

Zeehonden (oorloze robben) zijn beter aangepast aan het leven in water dan oorrobachtigen. Ze zijn volmaakt gestroomlijnd door het ontbreken van oorschelpen; hun torpedovormig lichaam; en de naar achteren wijzende achterpoten, die niet naar voren gelegd kunnen worden. Bij het zwemmen brengen ze de achtervinnen naar elkaar toe- zoals bij in je handen klappen- en slaan ze opzij. Op het land kunnen ze niet lopen en rollen zich voort op hun buik. Tot de 19 soorten zeehondachtigen behoren de krabbeneter, de gewone zeehond, de zeeluipaard en de zeeolifant.