Fietsreizen

Reisbeschrijving Maleisie Mar 2011

Deel 1

Het was een hele omschakeling van de winterse kou naar ruim 30 graden hier. Vorige week maandagmorgen zijn we aangekomen in Kuala Lumpur waar we na aankomst in het hotel meteen de stad zijn ingegaan. De warmte hielp niet om de jetlag te weerstaan en dus zijn we al snel weer terug naar het hotel gegaan om even te slapen om vervolgens niet meer weg te gaan. Klokje rond geslapen! De volgende dag voelde we ons een stuk beter en hebben we met de welbekende Hop on Hop off bus de stad verkend. Het is voornamelijk een stad voor bussiness met veel kantoren en wolkenkrabbers. Dit land is al eeuwenlang zwaar islamitisch en dat zie je ook overal terug in de stad. Bijna alle vrouwen dragen een hoofddoek en lange gewaden. Heel veel moskeeen en wanneer er gebeden moet worden hoor je dat door de vele luidsprekers die elke moskee aan de koepel heeft hangen. 's Avonds hebben we in Chinatown gegeten bij zo'n straattentje. Woensdagmorgen werden we al om 7 uur opgehaald en naar het vliegveld gebracht voor de vlucht naat Kotha Baru aan de oostkust, een korte vlucht van nog geen uur. Ook daar werden we weer netjes opgehaald en naar een kampong net buiten de stad gebracht. Hier hebben we overnacht in een echt Maleis chalet. Deze accommodatie word gerund door een Nederlandse familie die hier sinds 2006 woont. Zij zijn ook reisagent en kunnen alles voor je regelen. Vlieg en Fiets met wie we hier zijn maakt daar dankbaar gebruik van. Ze hebben zelfs fietsen te huur, toevallig precies zoals de mijne. Wij hebben onze eigen fietsen mee. Heel toevallig is hier nog een stel die precies op dezelfde dag is aangekomen om dezelfde route te fietsen en zij hebben wel fietsen gehuurd. 's Middags hebben we een stukje gefietst en zijn we voor de lunch de stad in geweest. Je gaat gewoon bij een stalletje kijken wat de pot schaft en wijst aan wat je hebben wil. Hier kregen we de rijst en kip in een oude krant geserveerd dichtgemaakt met een elastiekje. We vragen wel steeds om not spicy want anders sta meteen in brand na de eerste hap! Donderdag zijn we dan echt gaan fietsen, een etappe van 70km via kleine weggetjes door vele kampongs (dorpjes) en helemaal vlak net als bij ons. Overal waar mensen ons zien roepen ze meteen: hello! en soms ook: how are you en als ze les 3 al hebben gehad ook nog: my name is. Het was wel heel erg warm en onze witte lijven kleurden al snel rood ondanks het smeren. We eindigden de tocht aan de kade waar een 'fastboat' ons in een half uur naar een Perpenthian Island zou brengen, we moesten wel ruim 2 uur wachten en de zee was zo ruig dat we er ruim een uur over hebben gedaan. Het leek wel een kermisatractie, we waren allemaal tot op de laatste draad toe nat. Lang leve de Ortlieb tassen! Op het eiland zijn we 2 nachten gebleven in een prachtig resort van alle gemakken voorzien. Vrijdag hebben we een korte wandeling gemaakt en verder lekker niks anders dan onder de parasol aan het strand gezeten, het is tenslotte vakantie! Zaterdagmorgen zijn we met de eerste boot om 8 uur weer terug gegaan naar het vaste land. Alleen kreeg deze boot motorpech en deden we er geen half uur over maar 2 en een half uur. De kapitein kon ook nog geen kompas lezen maar gelukkig zijn kompaan wel die op de voorsteven met zijn arm steeds de richting aangaf. Nu werden we weer nat maar dan van de regen, met bakken kwam het uit de lucht vallen. In de regen op de fiets gestapt om zo'n 75km weg te trappen. Door de regen en bewolking was het wel wat koeler gelukkig.Het werd al snel droog. De route was niet zo heel mooi, veel grote weg met druk verkeer. Maar soms kan dat niet anders omdat er geen andere mogelijkheid is. Uiteindelijk kwamen we weer in een prachtig resort aan met giga zwembad waar we heerlijk meteen ingedoken zijn na het inchecken. De islamitische dames zwemmen gewoon met alle kleren incl. hoofdddoek rond, vreemd gezicht. We zijn er nu ook achter wat de pijl op het plafond in iedere kamer waar we slapen te betekenen heeft: die wijst naar Mekka zodat een ieder weet welke kant hij op moet zitten om te bidden.Andere consequentie van de islam hier is dat er nauwelijks alcohol te krijgen is, hier geen beer o'clock! Wij missen het niet en drinken veel verse vruchtensapjes. Zondag wachtte ons een korte rit van 30km waarna we voor 1RM pp (0,25ct) met fiets op de ferry een grote rivier over zijn gestoken naar Kuala Terrenganau. We waren zo vroeg bij het hotel dat de kamer nog niet klaar was. In de lobby netjes gewacht en na het omkleden met een taxi de stad in om te eten. Ik zal niet snel vergeten dat een stukje wat ik aanzag voor chinese kool in werkelijkheid iets heel anders was waar mijn lippen en mond nog heel lang van in brand stonden. De tranen sprongen mij in de ogen en ik kon geen hap meer door de keel krijgen! Very spicy dus. Alles is hier trouwens voor ons erg goedkoop, 4 bananen 0.25ct, lunch 2pers. 3 euro incl. drank, 3 gangen diner incl. drank 15-20 euro voor 2pers. Taxiritje 2,50 enz. Vandaag maandag hadden we weer maar een korte rit, 46km naar Kuala Berang. Daar moesten we bij het politiebureau de fietsen stallen en het Keniar Lake resort bellen die ons dan kwam ophalen. Volgens de dame binnen 15min. Na een uur nog geen vervoer dus maar weer gebeld, bleek de taxi naar het resort te zijn gereden i.p.v. naar het politiebureau! Na anderhalf uur wachten eindelijk dan een taxi in samen met het andere stel. De chauffeur sprak geen woord Engels dus we konden niet vragen wat er mis was gegaan. Hij knikte alleen maar en belde veel niet handsfree! Met z'n vieren waren we het er al snel over eens dat we de 40km taxirit ook hadden kunnen fietsen. Volgen het routeboekje is dit deel van de route te zwaar om te fietsen maar alleen de laatste 6km waren flink stijgen en hier om het resort op te komen een heel steil stukje. We werden hier weer zeer gastvrij onthaalt met een drankje en verfrissend doekje voor de handen en gezicht. en nu zitten we dus aan een meer waar we morgen weer een dagje blijven. We gaan een boottocht maken en jungletrack lopen maar daarover de volgende keer meer!

Deel 2

Vorige week maandag zijn we verder langs de kust zuidwaarts gefietst, een korte etappe van 46km. Toen waren we bij het politiebureau van Kuala Bersing en daar moesten we bellen voor een transfer naar Kenyar Lake. De taxi zou met een kwartier er zijn dus konden we niet eerst nog lunchen dachten we! Na een uur heeft Jules nog maar eens gebeld en toen bleek dat de taxi naar het resort was gereden i.p.v. naar ons bij het politiebureau. Enfin we zaten pas om 4 uur aan de lunch in het resort, wel met een prachtig uitzicht over het meer. Dinsdag bleven we bij het meer en hebben we 2 excursies gedaan: in de ochtend een junglewalk en in de middag een boottocht over het meer. Omdat het flink had geregend 's nachts waarschuwde de gids ons voor bloedzuigers en we dat we lange sokken aan moesten doen bij de wandeling. dat werd geen ontspannen wandeling!!! De gids maande ons om niet stil te blijven staan want dan kropen die wurmen overal in en zogen zich meteen vast. Wat een ellende de hele tijd naar je schoenen kijken of er geen eentje in kroop. Dat gebeurde natuurlijk wel bij iedereen en dat is geen pretje. Het doet geen pijn maar de wondjes die ze maken blijven heel lang bloeden en dat geeft natuurlijk flinke vlekken in je kleren waardoor het lijkt of je vreselijke wonden hebt. Van de jungle zijn we nikr wijzer geworden en eerder dan gepland gingen we weer terug. Het boottochtje was een stuk relaxder, we hebben een kruideneiland bezocht waar ze een hele tuin hebben aangelegd met geneesachtige planten en bomen. We kregen er een glaasje kruidenthee en op een ander eiland hebben we een waterval gezien. Het meer is eigenlijk een groot stuwmeer dat gevuld blijft door 14 watervallen. Woensdagmorgen moesten we vroeg op omdat de taxi ons om 7.45uur kwam oppikken om ons terug te brengen naar de fietsten in Kuala Berang. Deze transfer is zo geregeld omdat anders de fietstocht van deze dag meer dan 120km zou worden met flink wat geklim. Nu hadden we een tocht van ruim 80km voor de boeg en helaas voor ons ging het na 13km flink regenen. Eerst even geschuild maar het werd niet droger. Dus met de regenjas aan weer opgestapt. De rest van de dag is he niet meer droog geweest. Het heeft op enkele minuten na alleen maar pijpenstelen geregend. Hoe later het werd des te meer ook de wegen her en der onder liepen. Onderweg hebben we in een klein soort winkel van sinkel wat gegeten: nasi ayam sayur (rijst met kip en groenten) in een papiertje gewikkeld met een elastiekje erom. Met een flesje sap erbij en dat voor 8,90 Ringit (2,25 euro). Gelukkig waren we al om 14uur in bij het resort waar zelfs het zwembad was overgelopen. De kamers (chalet) hadden allemaal een verzonken jacuzzi met open verbinding met een prive tuintje. Wij hebben gewoon lekker gedoucht en daarna thee gedronken op het overdekte terras. 's Avonds is er niet veel keus om te gaan eten en we eten dus meestal bij het hotel of resort. Er staan vaak ook westerse gerechten op de kaart wat we af en toe ook wel bestellen maar meestal eten we rijst gerechten. In de resort zitten we meestal met alleen westerlingen en dat zijn er niet veel te eten. De Maleisiers ontbijten er wel maar dineren buiten de resorts.Inmiddels weten we wel een beetje wat pittig is en wat niet. Overdag eten we wat bij een stalletje langs de weg en dan kiezen we er een waar de meeste mensen zitten en tot nog toe hebben we ons nog niet vergist. Bij het ontbijt is er naast rijst altijd wel brood, boter en jam en ook eiergerechten. Veel snoepen of snacken doen we niet, wel drinken we lekkere verse sapjes en eten we bananen die je hier net als watermeloenen overal langs de weg kunt kopen. Omdat het de hele nacht en de volgende ochtend ook nog steeds regende besloten we om een transfer te regelen naar het volgende resort in Cherating. Het was een lange etappe van 95km en we zagen het niet zitten om weer zo door en door nat te worden. De schoenen waren nog niet eens droog. Gelukkig bewijzen de Ortlieb tassen meer dan ooit hun waarde: alles in de tassen blijft kurkdroog. En dat is wel zo prettig! Na anderhalf uur wachten (en natuurlijk werd het toen droog!!!) kwam er een taxi en een pick-up voor de fietsten en zijn we zo in weer een prachtig beach resort aangekomen. Voor de lunch besloten we de fiets te pakken en het dorp in te gaan. Echt een dorp was er niet maar bij een stalletje hebben we vis en kleefrijst bereid in bananenblad op de BBQ gegeten. Een aardige jonge vrouw die daar ook bestelde en goed engels sprak bood ons de rijst aan. Zij was met haar gezin op vakantie en kwam uit Kuala Lumpur. Even een praatje gemaakt, dat zijn de leuke ontmoetingen. verderop was nog een leuk restaurantje waar je een hele maaltijd kon nuttigen, dit was meer een tussendoortje volgens haar. Vrijdag weer op de fiets gestapt voor een korte etappe van 45km. Wel alleen maar langs een drukke weg helaas. Er zijn hier niet zoveel andere wegen dan hoofdwegen dus onze route moet vaak deze drukke wegen wel volgen. Het is niet gevaarlijk en ze houden goed rekening met ons. Over het algemeen worden we enthousiast begroet met getoeter en gezwaai. Verder rijden hier echt honderderden scooters rond. Als je geen auto kan betalen dan neem je een scooter die voer je een beetje op en je gaat net zo hard als een auto. Je ziet ook heel veel werkplaatsen waar ze aan scooters sleutelen, echt gouden business. Zo kwamen we al vroeg aan in Kuatan een middelgrote stad hier. Weer in een luxe hotel, de fietsen mochten bij de security afdeling staan, lekker veilig. Hier hebben we een keer niet in het hotel gegeten maar in een restaurantje gespecialiseerd in satay. Echt heerlijke geroosterde kip en rundvlees met een satesaus die anders is dan wij kennen maar ook lekker. Tot nog toe het goedkoopste diner: 25 Ringit (6,25 euro) incl. drinken. Zaterdag ging de route weer een groot gedeelte over rustige wegen en dan zie je weer wat meer dorpjes onderweg. Ook dan word je steeds weer gegroet door de mensen. Omdat het hier zo vlak is fietsen we behoorlijk snel en om dan niet te vroeg in het volgende hotel te zijn stoppen we wat vaker om wat te drinken of te eten. Nu hebben we een keer Milo genomen. Jules kende dat uit Indonesie: chocolademelk (van Nestle). Wij wilde koude, dus wat doen ze dan? Ze maken warme klaar en gieten die in een glas vol met ijsklontjes even wachten en het is koud. Wel snel opdrinken anders heb je een waterig drankje. Dit keer kwamen we aan bij een wat eenvoudig ouder hotel: Chief's Resthouse. het stond op palen en door de vloer van de kamer keken we zo op de grond eronder. Hier was geen restaurant maar vlakbij gelukkig wel een in de Lonely Planet vermeld tentje waar we heerlijk gegeten hebben. Er was ook geen ontbijt mogelijk en dus hadden we zelf wat broodjes gekocht en sap (althans dat dacht Jules het bleek limonadesiroop te zijn maar dat merkte ik pas toen ik een slok nam!). Gisteren was een lange etappe van 95km en dus gingen we vanwege de warmte vroeg weg. Na een klein buitje werd het al snel droog en warm. Na 60km zijn we gaan lunchen, we wilden nasi maar hier hadden ze alleen mee (mie), ook goed. Met een groot glas ranja erbij want meer hadden ze niet. Toen we wilden betalen hoefde dat niet er had al iemand voor ons betaald. We weten nog steeds niet wie maar geld wilden ze niet hebben. Zo goedkoop hebben we nog nooit gegeten! Het laatste stuk was echt kilometers maken om er maar te zijn. De zon was goed heet. Tot nog toe hebben eigenlijk geluk gehad met het weer. Als je alle dagen zo in de volle zon moet fietsten is het een stuk zwaarder allemaal. Na aankomst zijn we meteen in de zwemkleding gegaan en het zwembad ingedoken. Even lekker afkoelen. We zijn zo'n beetje de enige gasten en dat is vaker. Vorige week was het hier schoolvakantie en was het overal wat drukker. Vandaag hebben we weer een dagje rust. Vanmorgen naar een natuurpark geweest. De rit erheen was mooier dan het park zelf. We hebben niet veel gezien en de jongen die mee was sprak maar weinig engels. Hij heeft wel een paar foto's van ons gemaakt. Van de leuke geposeerde en dan kijkt Jules zo lekker vrolijk. Vanmiddag heeft Jules de kapper bezocht: binnen 10 minuten klaar en voor 2euro weer een lekker kort koppie. Nu kunnen de witte randjes nog een beetje bijkleuren. We gaan zo meteen nog maar een duik nemen en dan het dorp in om te eten. Morgen de laatste fietsdag en dan nog naar de Tioman eilanden voor we de de transfer hebben vrijdag naar Singapore.