http://www.courirpourleplaisir.be/200259/index.html
2007 in inmiddels aangebroken. Een jaar vol nieuwe kansen en uitdagingen op loopgebied. ik Heb voor dit jaar een aantal heel ambitieuze loopplannen. Veel wil ik hierover nog niet kwijt. Een klein tipje van de sluier zal ik oplichten: ik zal het aantal marathons drastisch gaan terugbrengen.
Als eerste loop stond op mijn planning "le trefle a 4 feuilles" ofwel klavertje vier. In mijn verslagje over januari 2006 was ik al zeer enthousiast over deze loop. Vaak maak je het mee dat als je iets heel erg leuk vindt, het de volgende keer tegen valt. Bij deze loop was dat gelukkig niet het geval; sterker nog ik vond hem nu nog leuker dan vorig jaar. Ik heb in dit verslag, met dank aan Willem Mütze, weer de nodig foto's staan en ik denk (en hoop) dat die voldoende duidelijk kunnen maken waarom ik dit zo leuk vind.
Mijn voorbereiding op deze loop was "opmerkelijk" te noemen. Afgelopen donderdag werd Nederland bezocht door een zware storm. Ik had het genoegen om in Utrecht te stranden. In de media was te zien dat er voor opvang voor gestrande reiziger gezorgd was. Met name was er gezorgd voor voedsel en bedden. Het verkrijgen van voedsel in alle gewenste hoeveelheden en smaken is in een stad als Utrecht echt geen probleem. De in werkelijkheid verstrekte slaapgelegenheid week nogal af van hetgeen in de media gepresenteerd werd. Zeer veel gestrande reizigers, waarvan ik er een was , hebben geen slaapgelegenheid gekregen. Ik was dan ook toen ik vrijdagmorgen met veel moeite thuis kwam ruim 30 uur op de benen geweest te zijn. Het is onbeschrijfelijk hoe moe ik was. Ik hoor soms mensen zeggen zo moe alsof ik een marathon gelopen had. Geloof mij maar dat dit geen goede vergelijking is. Dus echt uitgerust begon ik niet aan mijn weekend. Gelukkig had ik zaterdagavond en erg leuk feestje en kon dan ook zaterdagnacht mijn slaaptekort nog enigszins uitbreiden. Toen zondagmorgen de wekker afliep en ik hoorde dat het hard regende en de wind weer behoorlijk te keer ging heb ik serieus overwogen om het genot van klavertje vier op te sparen tot de editie 2008. Maar aangezien ik een zak snoep ook nooit erg lang ongeopend kan laten ben ik toch uit bed geklauterd en heb na 2 koppen koffie de reis naar Olne ondernomen.
De reis voorliep zeer voorspoedig; geen enkel probleem met het vinden van het startpunt. Ik weet even niet of dit komt door het feit dat ik de derde keer binnen een jaar de reis naar het chalet ondernam of omdat ik de trotse eigenaar van een TomTom ben. Echt leuk speelgoed, alleen jammer dat toen ik moest beslissen welke autobaan ik moest nemen de stroom op was en het scherm zwart werd. Gelukkig werd ik nadat ik de oplader gevonden had en die in het juiste gaatje gestopt had door de aardige mevrouw weer op het goed spoor gezet.
Aangekomen in Olne was het een drukte van jewelste. Uiteindelijk hebben 459 lopers (129 1 ronde, 140 2 rondes, 70 3 rondes en 120 4 rondes) van het feest genoten. Met name bij de start en gedurende de eerste ronde was dit erg goed te merken.Het koste mij ruim 2 minuten om na de start in beweging te komen. Ook op de eerste smalle paden was het regelmatig even stilstaan. Uiteraard mag dit de pret niet drukken.
In tegenstelling tot vorig jaar heb ik nu ook een mooi kaartje met de route kunnen bemachtigen. Best mooi om te zien hoe de vier rondes liggen.
Uiteraard is er ook een overzicht van de hoogtemeters.
Zoals te zien is, was het hele eerste stuk redelijk in file lopen.
Maar met dit soort vergezichten heb dan extra veel tijd om te genieten.
Bij het bekijken van bovenstaand plaatje word al een beetje duidelijk waarom ik deze loop zo leuk vind. Water en modder. Ook is mooi om te zien dat sommige lopers een carrière als balletdanser misgelopen zijn. Jammer is dat overal langs die paden prikkeldraad staat. Dus als je valt kun je tellen op een mooi aandenken.
Ook de stukken parkoers door de weilanden boden genoeg uitdaging voor een technische loper zoals ik.
Inhalen was hier vrijwel nergens mogelijk, glibberen wel.
Voor schaduw, bescherming tegen de regen en bomen was ook gezorgd.
Prachtig, bergop en spekglad. Ik was blij dat ik na mijn avontuur in Olne-Spa-Olne besloten had om vandaag schoenen met enige vorm van profiel aan te trekken.
En je hoefde nooit ver te zoeken naar een beetje modder.
Je ziet, ik ben niet de enige loper die hier echt van kan genieten.
Maar ook de uitzichten. Is het geen plaatje?
Leuk is dat je in het begin nog serieuze pogingen onderneemt om, om de ergste plassen heen te lopen. Hier stop je snel mee. Vorige keer heb ik heel trots geschreven dat mijn schoen waterdicht zijn. Dit is ook echt zo. Mijn sokken en broek echter niet. Voor de statistiek het diepste gat waar ik in "gezeten" heb kwam even boven mijn knie.
Horst blijft lachen. En gelijk heeft hij. Het is gewoon leuk. Wat wil je als volwassen kerel nog meer op zondagochtend. Lekker bewegen en ongelofelijk smerig worden. Sinds zondag heb nog meer begrip voor mijn zoon die de unieke gave heeft om ieder plas en poeltje te ontdekken en ook steeds proefondervindelijk moet vast stellen dat er ook echte modder in zit.
Gelukkig had de organisatie ook gezorgd voor een paar heuveltjes.
Op de foto boven is een punt waar ik willens en weten van het parkoers ben afgeweken. Dit klimmetje is maar een paar meter, maar zo steil en glad dat ik dit waarschijnlijk alleen op handen en voeten op zou zijn gekomen. Ik ben dus even een stuk extra naar rechts gelopen en toen via de normale weg naar boven gekomen. Dit betekent dat ik dus effectief meer gelopen heb dan de uitgezette 42,2 km en weer een ultra gelopen heb.
In het parkoers zaten ook een paar riviertjes. Normaal staan die in de winter droog. Maar de overvloedige regen van de afgelopen periode zorgde voor een aparte bijdrage aan het loopplezier.
Dit plaatje spreekt boekdelen. Ik voel mij de koning te rijk dat ik hier mag rond hobbelen.
Ook kom je regelmatig "poortjes" tegen. Heel apart en creatief.
En zo te zien in alle soorten en maten.
Dit was vorig jaar een van mijn favoriete punten. Km 38. Hier moest je circa 1,5 door een geploegde akker. Vorig jaar waren dit grote, hard bevroren kluiten. Dit jaar was die akker ingezaaid. Jammer. Volgen jaar beter.
Tenslotte het afscheidsplaatje rond kilometer 41,5. De laatste keer genieten en landen bij het chalet. Hier heb ik trouwens na afloop voor de eerste keer in mijn leven een bekertje thee gedronken. Viel niet tegen.
Voor degene die mij nog gemist hebben op de plaatjes. Bij deze. Uiteraard bewust in een lage resolutie.
Degene die kan zien of kan raden wat de kleur van mijn loopschoenen is krijgt van mij een uitnodiging om dit jaar bij het fameuze "Meer schuim dan Bier" team mee te lopen in de bierloop!
Voor de statistiek. Vorig jaar liep ik hier 4:00:01. Ik moet toegeven dat ik stiekem gehoopt had dat ik dit jaar net onder de 4 uur zou lopen. Uiteindelijk ben ik binnen geklokt in 4:10:38. Toch ben ik super tevreden. De ondergrond was superglad en op het eerste rondje was ik bijna 20! minuten langzamer dan vorig jaar. Dus was ik in de volgende 3 ronden bijna 10 minuten sneller dan vorig jaar. Niet verkeerd dus. Wat mij opvalt is dat ik als erg geconcentreerd loop en geschikt schoeisel heb ik toch best redelijk uit de voeten kan op dit soort parkoersen. Dit geeft de burger moed. Want ik wil niets liever dan dit soort wedstrijden lopen ook al weet ik dat mijn (gebrek aan) techniek, mijn gewicht, mijn slechte voeten en mijn lompheid het niet echt gemakkelijk maken.
Wat mij ook opviel was dat ik in mijn klasse net als vorig jaar weer 19 e werd. Overall eindigde ik als 32 e; vorig jaar was 37e. Ik mag dus de conclusie trekken dat de jeugd steeds slechter gaat lopen.