In opdracht van Arnemuiden werd het door Peter II van Ghein (de zoon van Peter I) aangepast en uitgebreid. Dit gebeurde rond de jaren 1583-1593. Het klokkenspel werd in 1858 in de nieuw gebouwde kerk gemonteerd, maar reeds in 1885 verkocht aan een handelaar in Middelburg, deze verkocht het weer aan het rijk. Na veel wikken en wegen werd het in een van de torens van het Rijksmuseum gehangen, nadat er een paar klokken waren hergoten door Petit & Fritsen, dit was echter eerder een verslechtering dan een verbetering.
Het klokkenspel heeft tot ca. 1962 in de toren van het Rijksmuseum gehangen en op grond van de slechte kwaliteit besloot men het eruit te halen. De gemeenteraad van Arnemuiden besloot in 1964 tot de aankoop van een z.g. Westminsterspel, omdat het originele klokkenspel als verloren werd beschouwd.
Tijdens een gesprek met een functionaris van het Rijksmuseum bleek echter dat de directie van het museum bereid was om het klokkenspel in langdurige bruikleen te geven. Door de N.V. Eijsbouts te Asten werd een onderzoek ingesteld naar de bruikbaarheid van het klokkenspel en er bleek best nog wel een goed carillon van te maken.Er werden 9 klokken in bruikleen gegeven, het Rijksmuseum wilde er 2 in de eigen collectie houden, een gescheurde klok met de toon DES 3 en de zwaarste klok met de toon F 2. De N.V. Eijsbouts heeft de klokken gerestaureerd en geïnstalleerd, tevens zij er 2 klokken bijgegoten in eenzelfde stijl. De klokken worden automatisch in werking gesteld door middel van een speelband waarop diverse melodieën staan.
Om het kwartier wordt één van onderstaande melodieën gespeeld: