Reisverslag Mexico

 Snelmenu:

- Kerst in Mexico city

- Oaxaca, waar we ziek zijn

- Puerto Angel, relaxed strandplaatsje

- Tehuantepec, de enige toeristen!

- San Cristobal, kippen in de kerk

- Palenque, rumble in the jungle

- Flores, Star wars in de jungle

- finca Ixobel, wat een feest!

- La isla bonita Caye caulker en Orange walk

- Tulum, zon, zee, strand en heel veel verkeer

- Valladolid en Chizen Itza

- carnaval in Merida

- meer carnaval in Campeche

 

Mexico city

Vanuit Ecuador, via San Jose komen we in Mexico city aan. Vanuit het vliegtuig zie je al hoe enorm groot deze stad is. Dit is de tweede grootste stad ter wereld. De taxichauffeur had nog een leuk grapje voordat we aankomen: hij kan niet bij ons hostel komen en daarom moeten we het laatste stuk lopen; hij wijst ons alleen de verkeerde kant op! Onze eerste kennismaking met Mexico city bestaat dan ook uit donkere steegjes met vuil op straat en ratten. De eerste paar dagen slapen we in een HI-hostel met dakterras annex bar wat erg welkom is als we aankomen. Eerst eens even een coronaatje met uitzicht op de Zocalo, het hoofdplein. Op de eerste kerstdag is er overdag weinig open. We kunnen uitstekend de stad even verkennen. We eten we bij de mexicaanse variant van Van de Valk. In de week dat we in Mexico city verblijven bezoeken we een enorm museum waar we van alles leren over de maya´s en de geschiedenis van Mexico en verschillende wijken zoals de zona roja en "coyotedorp".

 

Oaxaca, waar we ziek zijn

In Oaxaca worden we ziek voor circa een week. We maken dan ook weinig mee van Oud&Nieuw. De zocalo is hier erg leuk, vele restaurantjes en straatmuzikanten. Verder zijn de markten en het lokale voedsel hier beroemd.

 

Puerto Angel: relaxed vissersdorpje

In Puerto Angel komen we aan na een lange busreis. We hadden 8 uur ingecalculeerd, maar het wordt 10 uur. We komen ook s nachts aan, dus we zijn de lul qua tarief voor de taxi. In Puerto Angel kijken we in ons hostel uit over de zee en hangt er een hangmat voor onze slaapkamer. S morgens hoef je de deur niet uit, er zit een restaurant bij ons hotel. S avonds kun je bij een van de restaurantjes je eigen vis uitkiezen. Je kunt hier behalve aan strand liggen ook snorkelen. Maar het beste is om lui in je strandstoel met een cocktail te kijken hoe de pelikanen vis vangen.

 

Tehuantepec: de enige toeristen

Vanuit Puerto Angel reizen we naar San Cristobal via Tehuantepec. Dit is een rustig stadje waar weinig te doen is en we zijn eindelijk eens echt de enige toeristen in het stadje. We hebben al heel wat verschillende vervoermiddelen gezien, maar hier hebben ze weer een nieuwe variant: een soort driewieltaxi met laadklep. We eten hier uitstekend! De volgende dag reizen we per "secunda classe" bus wat betekent: we stoppen overal, maar het is een klein stukje. Onderweg moeten we nog overstappen naar een collectivo, wat goedkoper én sneller is dan met de bus.

 

San Cristobal, kippen in de kerk

Bij aankomst in San Cristobal lopen we een stuk vanaf het busstation naar de stad. Er staat voor een bepaald hostel een hele positieve omschrijving in de lonely planet dus daar gaan we eerst eens kijken. Op het busstation hebben we nog wat foldertjes gehad van verschillende touts, maar die zitten allemaal een stuk uit de stad of zijn zo goedkoop dat het weinig kan zijn. Ons hotel is wel wat muf, maar we blijven maar een nachtje, we zijn vandaag wel weer even uitgesleept met die rugzak. San Cristobal is een stad in de bergen met gekleurde gebouwen, een grote winkelstraat, een grote souvenirmarkt, veel koffiezaken en volgens “de reisgidsen” de leukste stad van Mexico. De eerste dag verkennen we uiteraard het stadje. We doen goeie zaken op de souvenirmarkt en we gaan bij Gertrude Blom langs, een fotografe die vaak bij de indianenvolkeren in de jungle kwam (en er studies naar deed, etc).

Gertrude is inmiddels overleden maar je kan nog wel haar huis bekijken waar een hoop fotos hangen. In de buurt van San Cristobal zijn ook verschillende indianendorpjes waar nog een echte Maya-slash-Highlander sfeer hangt. Voordat we vertrekken bespreken we nog of we onze slippers aandoen of de bergschoenen. Gelukkig kiezen we voor de bergschoenen want het is behoorlijk koud en het regent. De tour is wel erg leuk. We lopen wat door de dorpjes en bekijken een hele drukke kerk. Er zijn in de kerk nog tal van Maya rituelen in gebruik, zo worden er flesjes Fanta geofferd en voor het altar ligt zelfs een dooie kip. In het dorpje worden we aangesproken door iemand die wat wazig uit z{n ogen kijkt. Mijnheer beweert dat iemand uit de groep een foto van hem heft genomen en omdat dat slecht voor zijn spirit is, moeten we betalen. Minder slim is dat hij ook zo vriendelijk is om uit te leggen dat ie dan met dat geld drank kan kopen J. We rijden nog langs een ander dorpje en bezoeken daar een familie, waar ze tacos aan het bakken zijn. 

 

 

Palenque, rumble in the jungle

Na San Cristobal rijden we 5 uur door de bergen naar Palenque. We hebben reisverhalen van andere reizigers gelezen a la “We stappen de bus uit en vallen bijna flauw van de hitte”. Maar, dat valt wel mee, het is eigenlijk gewoon koud. We reizen met een collective naar een dorpje bij de ruines. Deze ruines zijn in de jungle gelegen en we mogen hier ook in een graftombe van één van de piramides. We slapen ook middenin de jungle vlakbij de ruines. Er zijn 2 restaurants en s avonds treden er bands op en wordt er met vuur gedanst. We boeken in het dorpje een toer naar Flores, Guatamala. We horen namelijk veel enthousiaste verhalen over het snorkelen in Belize en over finca(=een boerderij) Ixobel in Guatamala. De volgende morgen staan we om 5 (!) uur klaar om de oversteek naar Guatamala te maken.

We horen de brulapen wakker worden als we op de bus staan te wachten. Na een busrit van een paar uur, kunnen we in een bootje stappen. We maken een boottocht dwars door een natuurpark, een erg mooi tochtje. Als we uitstappen moeten we achter de kapitein aan lopen, en daar komt de volgende bus aan rijden. We zijn nog niet ingestapt of de bus vertrekt in volle vaart en rijdt het stuk wat we net gelopen hebben weer terug. Hier wordt ons medegedeeld moeten we wachten op andere passagiers. Terwijl we wachten kijken we eens rond: wat een verschil met Mexico. Iedereen ligt in een hangmat en er lopen een paar schruftige honden rond die zo mager zijn dat ze ieder moment dat ze volgens mij ieder moment dood kunnen vallen. De mensen vermaken zich hier met het stenen gooien naar elkaar en naar de honden. We hadden van tevoren al gelezen in onze reisgids dat je goed moet opletten bij een grensovergang dat je alle kaartjes in handen krijgt. Daarom hadden we ook bij het reisburootje en aan de chauffeur in Mexico telkens om kaartjes gevraagd, maar telkens zou dat later komen. Enfin, je begrijpt het al de kaartjesman in deze bus accepteerde ons voucher niet. Bij de grens aangekomen dient iedereen 40 quetzal (5 dollar) af te rekenen (officieel hoef je niks te betalen), maar hier ontkomen we aan door wat slinks door te schuiven. Samen met de kaartjesman bellen we naar het buro in Mexico en alles zou in orde zijn. Samen met onze medereizigers grappen we nog even dat er één band lek, maar dat er gewoon met de bus wordt gereden! Na de grens stuiven we weer over de weg. De chauffeur is met van alles bezig behalve met rijden: het zoeken van een aansteker achter hem, zn zonnebril is kwijt etc. Als ie op de weg kijkt, probeert ie in te rijden op kinderen en honden op de weg. In Flores aangekomen rijden we nog even langs de pin-automaat (wat een service) en bij het kantoor van de busmaatschappij zodat je je ticket naar de volgende bestemming alvast kan kopen. Opeens blijkt dat we alsnog de buskaartjes moeten betalen. Kennelijk zou er afgesproken zijn tijdens het telefoongesprek aan de grens dat ons toerburo zou bellen met de busmaatschappij en dat is dus niet gebeurt. Wij weigeren te betalen en lopen weg met onze bagage. De kaartjesman begint nog aan onze bagage te zitten, maar daar reageren we ...eh assertief op.

 

Flores : Star wars in de jungle

In Flores checken we in in een basic doch gezellig hostel met een restaurant annex relaxtuin. De volgende morgen gaan we -met onze favoriete busmaatschappij, die bezitten hier immers een monopolie- om 5 uur op weg naar de ruines van Tikal. Net zoals Palenque liggen deze in de jungle, maar deze ruines liggen nog dieper in de jungle. Trouwens, één van de Star wars (episode IV) film is hier ook opgenomen! We nemen een gids en in een 4 uur durende rondleiding krijgen we van alles te horen over Mayas: hoe ze aan voedsel kwamen, de religie, de vele oorlogen, hun geliefde balspel etc. Het romatische beeld van de  indianen die in balans leefden met de natuur is aan het eind niet helemaal meer overeind! Je ziet hier ook dat de originele verf die ooit alle ruines bedekten op sommige plaatsen nog aanwezig is. De volgende morgen gaan we samen met een Zwitser uit ons hostel op weg naar finca Ixobel.

 

finca Ixobel: wat een feest!

Op weg naar de finca nemen we een collectivo. Het wordt steeds drukker, op een gegeven moment tel ik 21 mensen in de Toyota Hiace bus! Na 2 uur door de bossen en de kleine dorpjes van Guatamala te zijn gereden worden we afgezet bij de finca. We worden hier enthousaist onthaald en krijgen gelijk een rondleiding. Het is een complex gelegen in een grote tuin vol met planten. Overdag zijn er allerlei activiteiten en kun je zwemmen in een natuurlijk meer. S avonds kun je voor 5 dollar meeeten met een buffet en daarna kun je doorgaan voor de bar met kampvuur. We vermaken ons prima in deze twee dagen, bij het buffet eten we weer eens groenten! Aan de Duiste "Oktoberfeste" tafels praten we veel met andere reizigers, zoals Maarten (voor zijn  verhaal zie: www.maartensworld.com die al 2 1/2 jaar onderweg is! Verder voetballen, zwemmen en tafeltenissen we. We reizen via Flores (waar we nog een nacht slapen) met onze favoriete busmaatschappij richting Belize.

 

 

 

La isla bonita Caye Caulker en Orange walk

 

In Flores mogen we weer om 5 uur op. Als we staan te wachten komen onze "vrienden" van de busreis naar Flores nog langs scheuren, wij doen of we niks zien en zijn doen hetzelfde. We gaan naar Caye Caulker, een eilandje voor de kust van Belize om daar eens lekker te snorkelen en ontspannen. Het eiland is bekend geraakt door Madonna met "La isla bonita"! Bij de grens worden we al enthousiast ontvangen. Das makkelijk, iedereen spreekt weer engels. Belize is een voormalige engelse kolonie en dat zie je al aan de victoriaanse huizen als er binnen komt rijden. Vanuit Belize city nemen we de boot, het ziet er allemaal veelbelovend uit. Op het eiland aangekomen schijnt de zon gelijk volop! We huren een oude houten hut met zeezicht. Als het avond wordt komen de locals naar het strand om daar de dagvangst te bbq-en. Je kunt hier van alles krijgen, kreeft, red snapper, tuna, etc.

We gaan mee met een zeiltocht die door medereizigers is aanbevolen. Als we bij de snorkelsite aankomen zie je gelijk al enorme stingrays en haaien rond de boot cirkelen. We snorkelen in totaal op drie plaatsen langs het rif voor de kust van Belize. Dit rif is na het great barrier reef het grootste ter wereld. Op de terugweg krijg je een cocktail terwijl we langzaam terug zeilen. De volgende dag gaan we kanoen rond het eiland. Als we eindje onderweg zijn, springt er een stingray uit het water. De volgende dag willen we gaan duiken, maar helaas wordt het s nachts slecht weer en we besluiten er vandoor te gaan. Het volgend reisdoel is Orange walk. Er gaan geen expressebussen de eerstkomende 4 uur en dus reizen we met een oude schoolbus door de dorpjes van Belize. Orange walk is .... erg klein en nog niet erg ontwikkeld. Als we inchecken bij het hotel moet de eigenaar erg lachen als ie ons hoort praten. We praten precies zoals de mennonieten hier (hij doet het zelfs voor: ein, zwei, drei). Het schijnt dat hier een grote kolonie nederlandse mennonieten woont, en inderdaad zien we ze lopen in het dorpje: een soort quakers. Er schijnt hier een leuke riviercruise te zijn. We zoeken een toerburo en als we aan het zoeken zijn worden we al snel aangesproken. We leggen uit wat we zoeken, en een man beloofd wel even mee te lopen. Als we op weg zijn zegt ie dat we hem wel 2 dollar moeten geven.

Tien meter verder is het burootje en de prijzen blijken flink te zijn gestegen sinds deze toer in de lonely planet staat. We besluiten morgen door te reizen naar Tulum. Met de schoolbus gaan we op weg. Bij de grens moeten we eerst een "uit"stempeltje halen voor Belize. Daar wij de enige toeristen zijn moeten we behoorlijk opschieten: locals hoeven alleen even met hun paspoort te zwaaien terwijl wij langs verschillende functionarissen moeten. Nog snel even wisselen, terwijl de bus al langzaam rolt. Bij het Mexicaanse gedeelte van de grens zeggen we nog tegen de kaartjesman dat ze wel op ons moeten wachten. We moeten redelijk lang wachten voordat we Mexico in kunnen, en we rennen snel naar buiten. Eh... waar is de bus gebleven? Die is dus vertrokken! Gelukkig hadden we onze bagage meegenomen. Wat een hufters! Gelukkig hebben we snel een nieuwe bus gevonden en komen we in Chetumal. Jammer genoeg zien we "onze" eerste bus niet meer, hadden we nog even de kosten van de bus van de grens naar Chetumal terug kunnen claimen, he, he, he. Met een luxe airco bus vertrekken vanaf Chetumal naar Tulum.

 

Tulum: zon, zee strand en heel veel verkeer 

In Tulum checken we in bij een hotel dat de naam heeft ´rancho tranquillo´, wisten wij veel dat dat een grap was.  Tulum bestaat uit een dorpje, wat in feite één lange straat is waar een hoop verkeer doorheen gaat en 3 kilometer verder is er een hotelzone aan het strand. Wij verblijven in het dorpje, de hotelzone is weliswaar aan het strand maar s´avonds kun je alleen naar het bijbehorend restaurant daar de afstand tussen de hotels behoorlijk is. Op de eerste dag strand lopen we natuurlijk alweer binnen 2 minuten tussen de naakterikken maar iets verder hebben we mensen weer kleren aan. Het strand is fantastisch spierwit, zacht zand en azuurblauw water. S Nachts komt er wel heel veel verkeer door het dorpje, maar we slapen er niet minder om. Er zijn hier ook ruines, vooral de lokatie (zie foto) is uniek. Na een paar dagen strand en het schommelen aan de bar (ze hebben hier schommels in de bar ipv barkrukken) gaan we op weg naar Valladolid. Valladolid ligt vlakbij Chizen Itza, de bekendste Maya ruines van Yucatán.

 

Valladolid en Chizen Itza

 

In Valladolid hebben we een geweldig hotel, een gemeenschappelijke keuken en een tuin met veel planten en hangmatten. Ze geven zelfs les in “hangmathangen”. Er zijn hier weinig toeristen en dus zijn de prijzen aanzienlijk lager dan in Tulum. We eten hier pop chuc, een typisch gerecht voor de regio (gemarineerd varkensvlees). Vanuit Valladolid bezoeken we Chizen Itza. We zijn al gewaarschuwd: het is hier vrij toeristisch. En dat is ook zo, maar gelukkig is het terrein vrij uitgestrekt en dus kun je groepen makkelijk ontwijken. In één van de winkeltjes hoor ik inderdaad iemand “wieviel kostet das” vragen in correct spaans. De hoogtepunten zijn het balspeelveld (de basketball achtige ringen zijn nog intact!) en de nauwe zweet-gang in de grote piramide (je kunt hier dus echt in een piramide gaan door een heel nauw gangetje).

 

Carnaval in Merida

Als we in Merida aankomen horen we dat het carnaval vandaag begint. Wat blijkt, Merida is de stad in de provincia Yucatán waar dit het meest uitbundig gevierd wordt! Das geluk! S avonds is er een ceremonia op de Markt waarna het carnaval begint. In totaal duurt het carnaval hier dus 8 dagen, van 2 februari tot 9 februari. Op donderdag is er een parade van de allerkleinsten: de peuters.  Op vrijdag komt men pas echt goed in de stemming. Volgens het programma komt de stoet om 7 uur langs, dus iedereen zit al even klaar om ½ 10 maar dan krijg je ook wat: grote verlichte wagens met dansende halfnaakte vrouwen en mannen, kadootjes worden rondgesmeten en een hoop cumbia en salsa muziek. Na de parade zijn er optredens op de markt. Het is druk en gezellig en iedereen is enthousiast.

 

Campeche: meer carnaval 

Campeche is een kleurig stadje wat omringd is door vestingswallen vanwege de voordurende aanvallen van piraten. Het ligt dus aan zee en daarom kun je er ook uitstekend vis eten. We slapen in een hostel met uitzicht over het centrale plein. Ook hier wordt carnaval gevierd, overdag heb je parades en er is een groot feestterrein waar s nachs bands optreden.