De afgelopen twee semaines zijn erg hectisch geweest. Persoonlijk heb ik de overstap gemaakt van snowboarden naar skiën, maar wat werk betreft zijn er ook diverse schommelingen geweest (zowel positief als negatief).

Allereerst was het natuurlijk 31 december jl. Oud & Nieuw. Gelukkig was ik die avond vrij, in tegenstelling tot de volgende ochtend waar ik om 07:30u ontbijt moest draaien, maar dat mocht de pret niet drukken. Nadat Kerst enigszins in de soep was gelopen, moest dit toch een knalfuif worden! Het thema voor de avond was "Proud 2B Voud" en menig gast kwam dan ook zo fout mogelijk de kroeg binnenwandelen, waarna vanaf 21:00u het feest begon en de champagneflessen links en rechts de bar overvlogen. Om 23:59u werd de TV aangezet en werd er met iedereen afgeteld, waarna zowel de gasten als het personeel zich naar buiten haastten om vuurwerk af te steken/van te genieten.

Waar de meesten in de Gotcha-bar bleven, hebben Dries, Jean-Michel, Bas en ik omstreeks 02:00u de taxi naar Chantemerle genomen om daar in de Scandinavische Saloon-bar de Nye-Jærs-Party mee te pakken. Aangezien hier veel bekenden van ons waren, hebben we het geld op zak kunnen laten en toch volop kunnen genieten van de Karlsberg-biertjes en zelfgemixte, nog niet bekende, maar oersterke cocktails. Het feest ging dan ook tot in de late uurtjes door...

Eenmaal een paar dagen verder in 2008 heb ik besloten om het snowboarden te laten voor wat het was, aangezien de frustratie steeds hoger opliep als ik weer op de piste lag, en ben ik begonnen met skiën. Dit gaat al direct een stuk beter en nu heb ik er ook, eindelijk, lol in om de piste op te gaan. Afgelopen maandag ben ik met Jean-Michel en Kasper om 11:30u de piste opgegaan en zijn we via Chantemerle naar Villeneuve geskied, om vervolgens naar het hoogste punt te gaan van ons pistegebied (bijna 3.000m, nabij Le Monetier de Bain). Eenmaal aangekomen op deze top, bleek het zo mistig dat het zicht minder dan vier meter was, het sneeuwde volop en ook de vrieskou ging dwars door alle kleding heen. Desalniettemin moesten we toch naar beneden, dus we zijn langzaam naar beneden gegleden via de rode piste, om vervolgens off-piste richting de sleepliftjes te skiën, aangezien deze om 16:00u sluiten. Helaas kwamen we net te laat aan en werden de poortjes voor onze neuzen gesloten, waardoor we genoodzaakt waren de gehele afdaling te nemen tot aan Villeneuve, om vervolgens uitgeput met de bus terug te gaan naar Briançon.

Ook ben ik afgelopen donderdag en vrijdag naar het pittoreske Pra-Loup geweest om Anne op te zoeken (zij heeft de eerste twee weken meegeholpen met klussen in Briançon en is daarna naar Pra-Loup vertrokken om als HUSK-reisleidster aan de slag te gaan). Nou moet ik eerlijk zeggen dat ik Briançon alles behalve een leuke stad vindt, maar Pra-Loup slaat alles. Het is wel een typisch wintersportdorp, gelegen op 1.600m, maar er is niets te beleven. Er zijn wel drie discotheken, maar eentje is niet toegankelijk is voor Nederlanders na wat schermutselingen afgelopen jaar, de tweede die is niet te betalen en de derde is de meest lege van Pra-Loup, dus voor vertier moet je toch redelijk creatief zijn.

Donderdagochtend ben ik om 06:06u met de trein vertrokken naar Gap, waar Anne al in het ziekenhuis was (een gast had zijn beide benen gebroken, na een botsing met de slee tegen een muur (en per slot van rekening ook nog eens een ziekenhuisbacterie had opgelopen en nu in quarantaine in Nederland ligt)). Rond 08:30u was kwam ik bij het ziekenhuis aan en zijn we samen weer richting La Gare gelopen, waar we erachter kwamen dat de bus naar Barcelonette slechts drie keer per dag rijdt en we nog moesten wachten tot 11:55u. Om de tijd te doden zijn we door het centre ville gelopen, maar ook hier valt weinig te beleven. Een aantal telefoonzaakjes, een Intermarché en de onmisbare boulangeries, maar dat was het dan ook wel. Een paar bakjes koffie later, konden we dan eindelijk met de bus mee en zijn we via een prachtige bergroute naar Barcelonette gereden. Vanaf hier hebben we de pendelbus gepakt naar Pra-Loup 1600, waar we uiteindelijk om 14:30u arriveerden.

De volgende dag ben ik om 11:20u vertrokken met de taxi naar Barcelonette (€25,- voor een stukje van zeven kilometer), aangezien de pendelbus niet meer reed en ik om 15:30u in Briançon moest zijn. Gelukkig was ik nog net op tijd voor de bus naar Gap, maar eenmaal in de bus kwam ik erachter dat ik te weinig cash mee had. Gelukkig was er een vriendelijke Française die me twee euro kon toeschieten, waardoor ik toch mee kon reizen.

Anderhalf uur en een dutje met een grote glimlach op m'n gelaat kwam ik aan in Gap, waar bleek dat de eerstvolgende trein naar Briançon pas om 15:02u vertrok. Tot overmaat van ramp bleek het in Gap te regenen, was de pinautomaat op het station buiten werking en waren ook zowel m'n iPod als m'n telefoon leeg, dus ik heb me verdiept op een bankje naast het spoor, wat er triest en verlaten bij lag, in het levensverhaal van Osama bin Laden. Het frapante is dat je hier niet met je PIN-pas een treinkaartje kan kopen, dus ik ben 'zwart' teruggereden naar Briançon in de hoop niet gecontroleerd te worden. Echter was die hoop al snel vervlogen, aangezien er na tien minuten een conductrice voorbij kwam lopen. Na een mooi verhaaltje in m'n beste Frans te hebben opgehangen dat ik uit Nederland kom en de bank m'n PIN-pas niet accepteerde, mocht ik gratis verder reizen tot Briançon en kon ik na aankomst direct demi's gaan tappen tot 02:00u.

Intussen is de sfeer wel weer wat verbeterd, al was het de afgelopen weken wederom geen koek en ei. Cynthia is naar huis gestuurd, nadat het management haar verweten had te negatief te zijn en de sfeer in de groep te bepalen. Naar mijn idee (en dat van het verdere personeel) niets van waar, maar goed...Zij is, nadat Sjors eerder al naar Les Deux Alpes vertrokken is en Sandy naar Châtel, dus de derde die het personeelsappartement verlaten heeft. Komt ook nog bij dat omstreeks 30 januari Robbin, Marisol en Dries ook naar Les Deux Alpes vertrekken, waardoor we nog maar met een select gezelschap overblijven in Briançon. Er komen wel wat nieuwe mensen bij, maar wie/wat/waar/wanneer blijft in het ongewis.

Momenteel zit ik in Pra-Loup (vanochtend om 11:00u aangekomen) en zie ik dat de felle zon precies door het raampje in m'n ogen begint te schijnen, dus ik hou het nu even hierbij en ga met Anne even het dorpje in om ergens een terrasje te pakken. Adios, amigos!

p.s. Ik heb de aspectratio van mijn camera veranderd van 3:4 naar 16:9, aangezien de breedbeeldfoto's mooier worden. Vandaar ook het verschil in grootte van onderstaande foto's...