Nu de dagen weer merkbaar langer worden, gaan mijn gedachten uit naar de zomer. Het wordt tijd voor Dragosteadintei van O-Zone of iets van dat kaliber. Iets in de trent van Maja-hie, Maja-hoo, Maja-haha. Heel spimpel, heel vrolijk. Waar je in 2004 ook op vakantie was, de vrolijke Roemeense klanken dreunden overal door de speakers; thuis, aan de Belgische kust, op één van de Griekse eilanden of diep in de Oekraïne, overal.

Nu ik dit zo schrijf bedenk ik me opeens dat het nummer nog wel op mijn harde schijf moet staan, ergens verstopt tussen alle porno en vakantiekiekjes. In een map, vervolgens weer een map, opnieuw een map en tenslotte ‘Zooi’. Even naar beneden scrollen…en ja hoor, daar staat ie: “O-zone_-_Dragosteadintei.mp3”. Lang niet meer gehoord dit nummer, maar het übervakantiegevoel komt weer omhoog.

Waar ik drie weken geleden nog op het Plaza Mayor in Madrid stond, wordt het volgende week alweer tijd voor de Turkse Bosporus, de Hagia Sophia, het fort van Roemelië en tal van bazaren; Constantinopel (ook wel Istanbul genoemd of in vroegere tijden ‘Islam Bul’). Half Europees, half Aziatisch en een gemiddelde zomertemperatuur van 28 graden. Hier blijven we vier dagen vertoeven om vervolgens zondag 17 juni diep in de nacht te landen op de ver van Schiphol verwijderde Polderbaan.

Maandag wordt een ouderwetse huishouddag, zoals veel moeders kunnen beamen: wassen, stofzuigen, opruimen, papierwerk in orde maken en ’s avonds bijkomen (en doorzakken) onder het genot van een aantal Heerlijk Helder Heinekentjes ergens in één van de vele kroegen die Utrecht te bieden heeft. Dinsdag 19 juni is het namelijk alweer tijd om te gaan Interrailen.

Berlijn, Praag, Wenen, Sarajevo, Skopje, Thessaloniki, Athene, Rome, Milaan, Monte-Carlo, Parijs, Genève en Basel zijn de steden die we op voorhand besloten hebben om aan te doen, maar het zou zomaar kunnen dat we een verdwaalde soldaat tegenkomen in Bosnië-Herzegovina, waardoor de reis ineens een andere wending krijgt. Of iemand vindt de ware liefde en is niet meer weg te slaan uit Monte-Carlo. Of het geld is volledig opgemaakt aan Heineken, Würzburger Hofbräu, Pilsner Urquell, Karlovačko en Mythos en moeten we wel terug naar Utrecht.

Het plan is in ieder geval om dinsdag 10 juli terug te keren om vervolgens drie dagen in Nederland te acclimatiseren en dan zaterdag 14 juli in het vliegtuig naar Rimini te stappen om daar vijftien dagen wakker te worden met een kater in de brandende zon.

Echter moet ik daar ook weer rekening gaan houden met het voorafgestelde budget, aangezien vrijdag 10 augustus de dag is dat we, net als vorig jaar, een week gaan zeilen over de Friese meren (Fryslân Boppe) en de boot dan ook vol dient te liggen met Heerlijk Helder Heinekentjes.

Inmiddels is Dragosteadintei alweer afgelopen en hoor ik in de verte Boten Anna van Basshunter aankomen. Opnieuw een typische zomerhit. Maar helaas, alvorens het vakantietraject echt ingaat, moet ik eerst nog een aantal zwoegen om vroeg m’n bed uit te komen om naar m’n werk te gaan. Enig voordeel is wel de gedachten die ik in mijn achterhoofd houd: de cliënten waarmee ik de komende dagen contact heb, zullen in ieder geval niet op vakantie gaan en ook mijn collegae hebben nog een aantal weken te gaan, alvorens ze hun tentje of caravan neerzetten op een doordrenkt, modderig veldje op Schiermonnikoog.