Hoe hou je acht imbecielen een week lang bezig? Waar de één zich klem zuipt bij de regionale kroeg in Zeewolde, heeft de ander genoeg aan een bierflesje op zijn tanden. Na wat rondgeneuzel op internet zijn we tot de oplossing gekomen: op de tonen van het door Zweedse computerbrainheads geproduceerde nummer ‘Boten Anna’ hebben we afgelopen week onszelf vermaakt op de Friesche meren. Doorns, snurkgeluid produceren van honderden decibellen, 14-jarige meisjes, afkickverschijnselen van PES5, jaren ’40 en bier. Vooral veel bier. Waar het begon met een Heerlijk Helder Heinekentje, eindigde het, dankzij een ingeving van iemand (“Achtung! Wir gehen Lidl-bier halen, jah! Und woll jetzt!”) met Finkbrau en Grafen Walder, wat gelijkstaat aan hoofdpijn en lichamelijke gebreken.

Zo gezegd, zo gedaan. Biertjes ingeslagen en het op een zuipen gezet. Geëindigd in D’Ald Wal te Heeg waar we onze sporen hebben achtergelaten dankzij ‘Blowing Bubbles’ en ‘Utereg, me stadsie’ om vervolgens in de bosjes te eindigen. Niet op de manier die nu meningeen door het hoofd schiet, maar in de zin van zwaar gehavend het oorlogsgebied te verlaten en de schade te bekijken. Open armen, doorns in de handen en benen en zelfs in de portefuille van Karel, die het niet merkte tot de volgende dag toen de portemonnee weer de bekende kontzak inging.

Vervolgens hebben we koers gezet naar respectievelijk Sneek (of Snits, zoals de recalcitrante Friesche importgemeenschap het noemt), Grau en Langweer aan de beurt. Eén ding hebben al deze terp-dorpjes gemeen, namelijk een overschot aan mooie, werkzame vrouwen in de kroegen. Waar we in Utrecht al blij zijn dat er iemand achter de bar staat zónder bril, kunnen ze in Fryslân hun vingers aflikken bij het zien van deze natuurschoonheden. Blond, spontaan, goed gevormd en bierdrinkend. Een walhalla voor acht studenten, waarvan bij verschillende hun zaakje op knappen stond…

Toch moet er tussen al het bier en zeilen natuurlijk ook gepoept worden en waar kan dat beter dan in een restaurantstoilet, welke helaas toch nog regelmatig te leiden hadden onder de voorgaande Sneekweek. Geur en kleur waren niet te harden, maar rond blijven lopen en de volledige omgeving te vergassen is ook geen optie. Dus uiteindelijk op Starteiland neergeploft op een wc, terwijl de overige zeelui genieten van een verdiend kopje koffie om de kater weg te stomen, wordt er geklopt op de deur. Om aanspraak te vermijden, blijf ik gestaag zitten zonder enig geluid, uitgezonderd van de luchtuitstoot, te produceren. Toch blijft het kloppen doorgaan, waarop mijn reactie “Ik zit godverdomme te schijten! De deur is toch niet voor niets op slot!” er al snel uitgeklapt is. Gevolg: een huilend mannetje van amper vijf jaar die snel het toilet uitrent en ik vrolijk mijn bezigheid van dat moment kan afmaken.

Ondanks dat deze vakantie als een zuipvakantie betiteld werd van tevoren, is het ook zaak de hersenen weer even los te schudden voor het komende schooljaar en werd er besloten ook wat educatieve geschiedenis erbij te mengen. Herr Jän-Jürgen werd aangewezen als docent welke de stof door ervaring probeerde over te brengen op de anderen. Plotseling was onze Fox geen zeilboot meer, maar was het omgedoopt tot een zkh. U-Boot en werd de radio afgestemd op Radio ZDF. Termen als kapituleren en Amerikanischer zijn ons na die dag ook niet meer vreemd en SS Smithey bepaalde de koers richting een nieuwe plaats die we in wilden nemen.

Eenmaal Heeg weer opnieuw ingenomen te hebben, kon er begonnen worden met het bij elkaar sprokkelen van de laatste euro’s, zodat we Joost zijn verjaardag in stijl konden vieren, namelijk op de plek waar het allemaal begon; D’Ald Wal. Opgedut en aangeschoten was het aftellen begonnen tot 00:00u. Doch, na enkele biertjes aan de bar genuttigd te hebben bleek er een invasie van 15- en 16-jarige Br33zAh-sL3TjUhZ gaande. Echter, dit bood wel weer mogelijkheden voor onze eigen Hugh Hefner…Ware het niet dat een vriendinnetje het niet goedkeurde en snel de hand wegtrok voordat er een extra dampdimensie zou ontstaan tussen de rook en biergeur. Uiteindelijk nog gered tot 00:00u en Joost een cocktail ‘Pimps on a boatje’ voorgeschoteld. Ingrediënten: tequila, whisky, jenever, wodka en goldstrike. Opgemaakt met twee lichtgevende stokjes, welke Joost aanzag voor een rietje, maar toen dat niet bleek te werken hij een atje trok en binnen luttele seconden puur vergif in z’n lichaam gegoten had. Normaliteit is ver te zoeken.

Om de vakantie uiteindelijk goed af te kunnen sluiten en dezelfde Joost niet als een lopend lijk (hij had er tenslotte al vier dagen extra Sneekweek opzitten) af te leveren bij de bus richting Italië en z’n vriendinnetje, werd er besloten de boot op donderdag in te leveren en ’s avonds uit te gaan in Utrecht. Heerlijk PES-en, bier drinken en foto’s bekijken om vervolgens ’t Pakhuys op stelten te zetten en lavenloos je mandje in te duiken om de volgende dag met een bekende kater wakker te worden. Alleen de mooie barvrouwen blijven nog in mijn dromen voorkomen…Op naar Snits 2007!