Zoals een vriend van mij altijd zegt (“iemand een biertje van eigen tap geven”) is aardig van toepassing op mijn hoofd momenteel en gisteravond iets te letterlijk genomen. Normaliter ben ik brak, dufjes en heb ik nergens zin in. Nu voelt het anders. Anders dan wanneer ik de zondagavond na een hockeytoernooi gedouched en uitgeteld op de bank lig, anders dan 63,5 uur wakker zijn en leven op bier en McDonalds, anders dan een nacht doorhalen en stomdronken in bed gaan liggen terwijl je niet moe bent. Eigenlijk voelt het goed. De toekomst is zonnig. Toch denk ik hieraan met enige vrees voor mijn schoolprestaties. Ook gaan mijn gedachten uit naar m’n lever die het nog zwaar krijgt de komende tijd.

Afgelopen week hebben we namelijk een viertal nieuwe toekomstige huisgenoten verblijd met een kamer in het o-zo mooie Utreg. En het mooie is dat het allemaal vrienden zijn. Met uitzondering van een uit Hengelo afkomstig meisje die van het weide, achterhoekse platteland met de daarbij behorende grootse huizen overgaat naar een kamertje van amper 8m2 op een gang die constant blauw staat van de rook. Niet mijn eerste keus, maar het is nou eenmaal geven en nemen bij hospiteeravonden en zij leek ons de meest consistente en rookbestendige van allen.

De eerste gelukkige was al een paar dagen eerder bekend, namelijk de welbekende Smithey. Het was wel even flink doordrukken; benadrukken dat hij niet alleen op seks uit is, maar ook anders naar een vrouw kan kijken en beweren dat ie alles is wat ik niet ben. Nog meer rebelse Nikitasjes in huis wensen mijn huidige twee huisgenoten zichzelf klaarblijkelijk niet toe. Muziek voluit, liefst nog een dvd’tje opzetten ondertussen en lekker meeblèren op de intonatietonen van André Hazes en consorten. Nog niet gesproken over de meuk vrienden die regelmatig hier op bezoek komen en standaard linea recta richting de koelkast lopen, zich volgieten, ’s avonds een plakaatje voor de deur leggen en ‘s ochtends mijn heerlijke eitjes, filet Americain en Gouda 48+-kaas naar binnen werken alsof ze sinds Kerstmis niet meer gegeten hebben. Helaas ben ik blijkbaar de enige die geniet van zijn studententijd. Doch, agreement bereikt en Smithey gaat riant wonen.

De tweede nieuweling is Anitra. Helaas voor de overige zeven hospitanten is Anitra nou eenmaal een vriendinnetje van Smithey en mij en stond het al vast dat zij ons zou komen versterken, ongeacht hoe lekker, intelligent, enthousiast of bierlustig de anderen waren. Ze moest en zou bevrijd worden uit het volgens het jongerenprogramma ‘Six Pack’ lelijkste dorp van Nederland, Zeewolde. Ook zij krijgt een ruime kamer toebedeeld en wordt het mijn, inmiddels onze, nieuwe buurvrouw. Eindelijk niet iemand die gaat huilen als er om 03:30u gelachen en gepraat wordt over de beste seksstandjes en zij niet kan slapen. Nu hebben we een tof wijf die liever bier drinkt dan dat ze bladzijden van haar studieboeken opeet.

De laatste nieuweling wordt waarschijnlijk Vinnie. Waarschijnlijk, omdat hij de kamer nog niet gezien heeft en dit de enige drempel is naar het Utrechtse nachtleven. Vinnie wil liever naar Amsterdam, maar zolang hij nog geen kamer gevonden heeft wordt het toch a) het thuisfront in Zeewolde of b) de felbegeerde kamer aan de botanische tuin op de Rubicondreef.

Ik zit me te bedenken dat de komende nachten naast kort, ook erg lang gaan worden. Er komt een nieuwe koelkast, zodat iedereen altijd voorzien is van de dagelijkse hoeveelheid alcohol en ‘Blowing bubbles’ zingend thuiskomen zal er gefungeerd worden als wekker voor de naar zolder en opzoek naar een nieuwe kamer gedegradeerde Pearl, die omstreeks zes uur in de ochtend haar mandje verlaat.

De proef op de som is inmiddels afgelopen donderdag genomen; het Pakhuys en de Monza onveilig gemaakt met onze aanwezigheid, de omzet laten stijgen, twee mensen van innig van elkaar zien genieten dankzij het bekpendelspel en daarna heerlijk warm tussen twee dames in slaap vallen in een twijfelaar, waar onder Sjoerd mijn met paprikachips bezaaide vloerbedekking warm hield.

Mijn grootste droom is uitgekomen: eindelijk samenwonen in een huis met alleen maar vrienden. Mijn grootste nachtmerrie wordt tegelijkertijd waarschijnlijk ook omgezet naar realiteit: ik zal meer moeten gaan werken om mijn bankrekening voldoende gevoed te houden om niet te verdrinken in deze bierwaterval.