Dat in het verleden behaalde resultaten geen garantie bieden voor de toekomst is algemeen bekend, maar dat in de toekomst te behalen resultaten al in het verleden bekend zijn, is een vaag fenomeen, tenzij het wordt gegarandeerd door absolute zekerheid.

In het door Van Geel geschreven beleidsplan van Ajax staat dat deze prachtige voetbalclub tot de zestien beste clubs van Europa dient te behoren en elke twee jaar een landstitel dient bij te schrijven op de erelijst. Een waardig en te respecteren plan voor een voetbalclub als Ajax. Maar zoals Mourinho al aangaf na zijn vertrek bij Chelsea, ‘voor een goed ei heb je de juiste ingrediënten nodig’ en ‘een auto rijdt ook niet zonder brandstof’.

Een goed beleid begint bij de jeugd, want dat is tenslotte de toekomst. Als deze intensief wordt begeleid, gemotiveerd en ondersteund door middel van vertrouwen, dan wordt de basis voor een zonnige toekomst gelegd. De jeugdopleiding van Ajax wordt mondiaal geroemd en is er is hier dan ook alles aangelegen dit voort te zetten. Dit wil zeggen: doorstroming en integratie van de besten tot de eerste selectie. Niet alleen door mee te trainen, maar ook door speelminuten te maken. Hierdoor zou het aantrekken van buitenlandse spelers die geen affiniteit hebben met de Ajax-speelstijl (lees: 4-3-3) veelal onnodig moeten zijn. De tijd dat Ajax in 1995 de toenmalige Europacup I won, was het toegestaan met slechts drie buitenlanders te spelen, waardoor clubs als A.C. Milan, F.C. Barcelona en Manchester United eerlijk te bestrijden waren, aangezien deze nu voornamelijk leunen op spelers van buiten Italië, Spanje of Engeland.

Ook eergevoel en trots spelen een rol van wereldformaat. Als speler van Ajax hoor je al met 1-0 voor te staan, zo gauw de catacombes in het stadion worden betreden voor een wedstrijd. Ongeacht de tegenstander. Het moet een eer zijn voor de Neerlandse trots spelen. Er dient ontzag te zijn voor Ajax, geenzins andersom. Door de erelijst, maar voornamelijk door het voetbal zelf: hoog speeltempo op de helft van de tegenstander, een meevoetballende keeper, opkomende vleugelverdedigers, een echte nummer 10 achter de spits, rappe links- en rechtsbenige buitenspelers die een man kunnen passeren en een voorzet van wereldformaat kunnen afleveren en het doorkoppen bij de eerste paal na een corner zijn daar slechts een aantal voorbeelden van. Alles wat dus ook in het beleidsplan staat. Een bal zonder enig verstand wegtrappen? Daar er onder Van Gaal een disciplinaire straf op stond, is het nu onder de defensieve speelstijl van Ten Cate de juiste manier van uitverdedigen.

Spelers die weinig tot niets hebben gepresteerd bij relatief kleinere clubs moeten nu Ajax weer op de kaart zetten, na een aantal magere jaren. Het bestuur en Ten Cate achten in deze spelers toekomstige topspelers en Ajax-waardig. Iets waardoor eens te meer blijkt dat hun visie en kijk op topvoetbal dramatisch is. Iemand die geen studie heeft gevolgd, wordt tenslotte ook niet aangewezen als rechter in de zaak Holleeder, dus waarom wordt iemand zonder enig Ajax-gevoel en –ervaring (behalve de bedrijfsuitjes met de zaak in de VIP-lounge om in een goed daglicht te komen bij een andere organisatie) aangesteld als algemeen directeur of voorzitter? Zo ook de trainer. Ten Cate heeft als assistent-trainer prima werkzaamheden verricht bij Barça, maar dat is voornamelijk te danken geweest aan (individuele) kwaliteit binnen de selectie, met spelers als Ronaldinho, Thuram en Messi. Bij NAC en MTK Budapest was het veelal kommer en kwijl in vergelijking met topvoetbal. Om over zijn verleden als voetballer nog maar te zwijgen.

 Twee goede voorbeelden van het huidige wanbeleid binnen Ajax zijn de nieuwelingen Jürgen Colin en Dennis Rommedahl; beide hebben ze aardig gepresteerd bij respectievelijk Norwich City en Charlton Athletic, maar ook absoluut niet meer dan dat. Tactisch uitverdedigen vervolgd door een opbouwende pass of via een passeer- en versnelbeweging de tegenstander op het verkeerde been zetten is hen beide vreemd. Totaal Ajax-, maar ook totaal beleidsplanonwaardig. Als kwalitatief hoogstaande spelers als Wesley Sneijder en Ryan Babel verkocht worden (en in het verleden een goed presterende Jesper Grønkjær of Zlatan Ibrahimovich) zonder duidelijke opgaaf van reden richting de supporters en acht trainers sinds het Van Gaal-tijdperk plaats hebben moeten maken voor een vervanger, dan zou er toch op een gegeven moment een belletje moeten gaan rinkelen bij het bestuur. Het gaat erom de pionnetjes op de juiste plaats neer te zetten.

Sinds de beursgang in 1998 is het bergafwaarts gegaan en wordt de commercie boven het pure voetbal en de sfeer alom gesteld. Een kleine greep uit de commerciële belangen: wedstrijden worden verplaatst naar tijdstippen zodat de televisiemaatschappijen het goed kunnen exploiteren, het play-offsysteem verlengd het seizoen en kost de supporters extra geld en de prijzen van seizoenskaarten worden constant verhoogd, terwijl het voetbalniveau drastisch verlaagt. Het bestuur Jaakke & Co. zal ’s nachts prima slapen, omdat de euro’s binnen blijven stromen. In hun zakken wel te verstaan. De supporters daarentegen doen geen oog dicht, omdat alles hun eraan gelegen is Ajax terug aan de top te steunen, maar worden tegengewerkt door het bestuur.

Wanneer iemand een herstelbare fout maakt, wordt het boetekleed aangetrokken en wil diegene er alles aan doen om het te herstellen. Het Ajax-bestuur maakt ontelbare fouten, maar herstelt er geen van. In plaats van zelf een passende oplossing te zoeken in de vorm van de scepter over te geven aan personen die een Ajax-hart hebben, weigeren ze zichzelf als een ‘man’ op te stellen en de eer aan henzelf te houden. Op deze manier blijven ze doorgaan met het finaal vernederen van ons aller Ajax. Getuigen de finale 2-3 nederlaag in de eerste ronde van de UEFA-cup tegen Dinamo Zagreb, waardoor de desastreuze uitschakeling een feit is, waar Jaakke vrolijk lachend om zich heen keek op het balkon en vriendelijk handjes schudde met bestuurleden van de Kroaten.

Het wordt hoog tijd dat de hoogtij dagen van Ajax herleefd worden, onder leiding van een degelijk bestuur dat op de achtergrond blijft functioneren, supporters de vrijheid geeft wedstrijden te beleven op hun eigen wijze en dat de bezem door de selectie wordt gehaald, want met alle respect, maar een aankoop als Urzaíz met zijn bijna 36 jaar is weggegooid geld, terwijl een aanvaller van Jong Ajax als Javier Martina al een aantal jaren uitblinkt in diverse jeugdselecties. Opnieuw een teken van wanbeleid.

Ten Cate heeft echter aangekondigd te blijven zitten (evenals Jaakke & Co.) tot het einde van het seizoen om zijn droom waar te maken: kampioen met Ajax worden. Velen van ons hebben verschillende dromen, maar die komen ook niet uit. Tenzij we het gaan forceren, maar dan wordt het een vorm wanbeleid van ons eigen leven...