Even voorstellen

Ik ben Frits Mulder,

geboren 24 september 1960. In Nederland heb ik achtereenvolgens gewoond in Groningen, Brummen, Amsterdam en Vianen
(toen ik er kwam wonen lag het nog in Zuid-Holland, inmiddels ligt het in de provincie Utrecht).
Sinds mei 2003 woon, werk en leef ik in Cambodja, in de hoofdstad Phnom Penh.

"Waarom daar in hemelsnaam?" Die vraag is mij vaak gesteld. Waarom ga je naar zo'n armoedig tropisch Derde Wereldland?

Natuurlijk neem je zo'n beslissing niet van de ene dag op de andere. De afgelopen vijftien jaar heb ik veel gereisd, voornamelijk naar landen in Afrika: Marokko, Senegal, Gambia, Burkina Faso, Togo, Egypte, Tunesië, Ethiopië, Kenia, Tanzania, Oeganda, Malawi. Tussendoor waren er nog uitstapjes naar de VS en wat toen nog de USSR was (in 1990).

Bij elke nieuwe reis naar Afrika groeide het verlangen om in een tropisch land te gaan wonen. Een belangrijke overweging daarbij was het klimaat in Nederland: ik heb een gloeiende hekel aan kou en eindeloze regenachtige dagen. Verder vind ik Nederland 'over-georganiseerd': in alles is voorzien en overal zijn regeltjes voor. Veel mensen vinden die zekerheid prettig. Ik niet, ik krijg het er benauwd van. En verder is er vooral de zucht naar avontuur. Ik heb vaak dingen ondernomen die allesbehalve zeker waren (gewerkt op een zeezender, bij diverse pionierende radiostations en als freelance journalist).

Na een aantal jaren wikken en wegen (ik heb tenslotte sterrenbeeld Weegschaal) besloot ik dat het er maar eens van moest komen. Daarbij had ik vooral mijn oog laten vallen op Ghana: zelden een vrolijker, vriendelijker land en bewoners meegemaakt dan het vroegere Goudkust en de Ghanezen. Hoe vreemd dat ook mag klinken: ik voelde me 'thuis' in Ghana. Maar er waren wat nadelen: wat moest ik in vredesnaam doen in dat land? Qua nieuws is er weinig belangstelling van Nederlandse media voor West-Afrika. Daarbij: waar zou ik moeten wonen? Buiten de hoofdstad Accra is de infrastructuur (internet) nog onderontwikkeld en Accra zelf is geen erg swingende stad. Een ander nadeel van Ghana (en veel andere Afrikaanse landen): het eten is niet bijster gevarieerd en ook niet altijd even lekker. Ooit Ghanese fufu of kenkee gegeten? Dan weet je wat ik bedoel.

Al jaren had ik in mijn hoofd eens naar Zuid-Oost Azië te gaan, maar het kwam er niet van: iedere keer koos ik toch weer voor een bestemming in Afrika. Tot februari 2002 (om begrijpelijke redenen ging ik altijd in de winter op reis). Ik had een vlucht naar Bangkok geboekt met de bedoeling Thailand, Cambodja en wellicht Vietnam door te reizen. Vietnam heb ik nooit gehaald, omdat ik in Cambodja bleef steken. Vanaf de eerste minuut heeft dit land mij gegrepen. Net als met Ghana, vooral door de mensen die er wonen. Ik weet het wel, overal ter wereld zijn aardige mensen en toch kun je spreken van verschillen in volksaard, hoe generaliserend dat ook is.

Verder is het een prachtig gevarieerd land, is het hier over het algemeen schoner dan in Afrika, is de hoofdstad - hoewel vervallen, maar wat wil je na 30 jaar oorlog - uiterst plezierig, zijn er prijzige maar redelijke internetverbindingen, is er nog weleens wat nieuws te brengen uit dit werelddeel EN... is het eten heerlijk! Niet al het Cambodjaanse eten moet ik eerlijk toegeven, maar er is ook een ruim aanbod aan Thais en ander buitenlands voedsel.

En dus hakte ik de knoop door: het zou Phnom Penh worden.

Voor mijn werk zou Bangkok een betere plaats zijn, maar ik zou niet in de Thaise hoofdstad willen wonen. Een bezoek is wel leuk, want hoe je het ook wendt of keert, Bangkok is een dynamische stad, maar geen plek om permanent te verblijven. Vind ik.

Ik probeer hier een bestaan op te bouwen als correspondent voor Nederlandse media. Omdat ik er niet zeker van ben dat het gaat lukken, begin ik binnenkort ook een tekstbureau. In mijn overtuiging maakt het voor het redigeren van teksten niet uit waar je fysiek bent, als je maar een goede internetverbinding hebt. En het voordeel is dat ik veel goedkoper kan werken. Inmiddels is mijn hoofdactiviteit het runnen van een restaurant in Phnom Penh: frizz café restaurant. Dat had ik in mei 2003 ook niet gedacht, maar zo gaan die dingen hier. Wil je niet eens een Cambodjaans recept uitproberen?

Het is een langer verhaal geworden dan ik bedoeld had, maar ik hoop dat het iets meer beeld geeft van de 'webmaster'.

Het enige smetje op mijn emigratie?
Dat Nederland een recordwarme zomer meemaakte, toen ik nèt weg was... ;)