War And Peace

Een bezoek aan het oorlogsmuseum te Breda

Samengesteld door:

Inleiding...

Wij zijn nu bezig met het thema :De Tweede Wereldoorlog.

Daarom zijn we 30 maart naar een oorlogsmuseum in Breda geweest.

De moeder van Michel, van Simone en juffrouw Lydia hebben ons gebracht en zijn zelf ook meegegaan. Er was een man die alles vertelde, dat kon hij heel goed want hij had de tweede wereldoorlog zelf meegemaakt. Hij had helemaal niets meer bewaard van de tweede wereld oorlog, maar hij was alles gaan sparen en verzamelen, zodat hij er een heel museum mee kon vullen. Hij had kranten van wel 300 jaar oud, spullen van Hitler, spullen van Joden, Oude munten en nog veel meer……… Zelf vond hij de oorlog wel leuk en weet je waarom? Hij hoefde vier dagen niet naar school. Maar daarna vond hij het verschrikkelijk. Zelf heeft hij ook de hongerswinter meegemaakt. Dat was het ergst van alles vertelde hij.

Ook vertelde hij dat hij Joodse vriendjes had en op een dag liepen ze allemaal met sterren op. En hij wou er natuurlijk ook één. Dus dat had hij aan zijn moeder gevraagd en die had uitgelegd dat dat alleen voor Joden was. Een paar dagen later waren al zijn Joodse vriendjes vermist. Ze waren naar concentratiekampen gebracht of uit een vliegtuig gegooid.

Daar heeft hij nog zoveel verdriet van dat hij wil dat iedereen gaat protesteren. Een e-mail naar de burgemeester of minister sturen, want andere mensen (uit het buitenland) hebben ook evenveel rechten want we zijn allemaal het zelfde. Misschien niet van buiten maar zeker wel van binnen. Dus protesteer want iedereen is het zelfde.

Simone

Vluchtelingen.

Hij vertelde over mensen die vermist werden in Argentinië.

En hij had foto`s van de mensen die vermist werden.

Iedere seconde zag je namen van die mensen die vermist werden en op het einde had je meer dan achtduizend namen.

Meer namen kon hij niet op zijn computer krijgen.

En er was een baby bij die 1 jaar was en ook vermist werd.

De leraren werden uit een vliegtuig gegooid als ze kinderen in de klas hadden waarvan de vader een nazi was.

En sommige mensen gingen vluchten als ze wisten dat ze in gevaar waren.

Vanessa

De geheimen van de kluis

Die meneer had een steen die liet hij zien en als je die op je hoofd liet vallen dan had je een groot gat in je hoofd zei hij.

Die steen had hij toen de oorlog bezig was gevonden.

Toen hij de steen weer terug had gelegd liet hij ons een kluis zien.

Dat was geen gewone kluis, maar dat was een bijzondere kluis.

In die kluis zaten spullen die hij had gevonden van vroeger.

Daar zaten zijn babyfoto's in en spullen die vroeger van zijn ouders zijn geweest .Bij die kluis had hij iets gezegd: Alles mag hier afbranden behalve mijn kluis. Het kon hem niets schelen dat zijn museum helemaal afbranden .

Nee hoor alles mocht weg. Je zag ook dat hij daar een beetje verdrietig om was.

Martijn

Schoenen uit de oorlog:

We zijn 30-03-2004 naar het oorlogsmuseum geweest. De eigenaar heette: Wim Mol. Hij liet prachtige dingen zien. Een daar van was een Klepper.

Dat was een houten zool met 2 bandjes er omheen. De houten zool was heel erg zeldzaam. Want als je er eentje brak, moesten ze weer gelijmd worden.

En nieuwe maken kostte veel geld. En je had nog een damesschoen, die was gemaakt van gedroogd karton. Als de vrouwen naar een feest gingen, moesten ze de schoenen in een plastic zakje doen en voor de deur van het feesthal aan trekken, want anders werden de schoenen nat. Er werd heel enthousiast geluisterd, want iedereen vond het heel interessant. Een dagje naar het museum, en we leerden er weer vele dingen bij.

Van onze verslaggeefster: Latife Sahiner…

MUSEA VAN VREDE EN OORLOG: WAT VIND JE DAAR IN DIE VITRINEKASTEN?

Plaatje 1

Plaatje 2

Plaatje 3

Plaatje 1: In deze vitrinekast staan potjes met zand, niet zomaar zand, maar zand uit verschillende concentratiekampen bijv. uit Sobibor, Auschwitz en uit vele andere concentratiekampen. Daar heeft hij weinig over verteld, ik vond het zeer interessant, want ik had er pas geleden een film over gezien. (concentratiekamp uit Sobibor).

Plaatje 2: Deze vitrinekast ging vooral over spullen van joden.Bijvoorbeeld jodenster(davidsster) Ausweiz en andere spullen. Er zat ook geld in: oud Nederland geld (guldens). Verder stonden er formulieren in die mensen moesten invullen.Ik vond het niet zo leuk dat stukje, want hij had daar weinig over verteld.

Plaatje 3: Hier stonden allemaal spulletjes van de WO II. Er stonden ook heel veel van die hebbedingetjes in. Die waren best grappig. Daar stond bijv. ‘de kop van jut' in en Adolf Hitler op de wc. Als je dat in de WO II had kon je opgepakt worden en naar een concentratiekamp worden gestuurd.Maar die kast vond ik toch het leukst.

Michel

Voorwerpen uit de oorlog

De man liet een stokje zien. Het was een gewoon normaal thee stokje. Dit werd vroeger gebruikt als een theelepeltje. Daarna liet hij een potje zien. Er zat in dat potje zand uit een concentratiekamp. Daarna zei hij: ik moet iemand hebben. Toen wees hij mij aan. (Taha) Ik moest een soort benzine tank halen. Maar het was een water tank. Hij vertelde dat een moffenkan was.De Engelsen noemden dat een jerrycan.

Taha

Het lichtje in de oorlog.

Foto 1

foto 2

Foto 3 Foto 4

Op 30 maart zijn we naar een oorlogsmuseum geweest.Wim Mol vertelde veel over de oorlog.

Hij vertelde ook over het licht. Wim Mol pakte een lamp uit de kast. Die was heel groot. Het was geen gewone lamp. Het was een lamp met een fietslamp erin, zodat ze niet veel stroom gebruikte.

foto 1.In de kast stonden accu's.Een man had deze in de oorlog in de tuin verstopt. Als de stroom weg was, had hij nog stroom. Wim Mol pakte ook een speldje, de mensen stopten die de hele dag in het behang.

Foto 3. Als het donker werd spelden de mensen die op hun kleren, zei Wim Mol. Als je dan over straat liep zag je allemaal kleine lichtjes. Hij had ook een knijp kat ( foto 4) . Het was een groen ding met een knijp stuk. Op de foto kan je zien hoe die knijpkat eruit zag. Ik mocht een knijp kat proberen (foto 2). Dat was zwaar! Wim Mol vertelde dat als ik zo deed was ik allang verdronken. Hij liet ook een trucje zien.

Bonita

De Kleding:

Die witte lange jurk was vroeger een trouwjurk, het was van een parachute gemaakt.

Daar trouwden ze vroeger mee, dat droegen de vrouwen als ze gingen trouwen.

Die oranje kleding droegen ze met het bevrijden.

Dat heette de bevrijdingsjurk.

Het witte hemd dat was een jongenshemd.

Tijdens de oorlog als ze in nood waren trokken ze er een touw uit.

Het lijkt een beetje op een jurk, maar dat was niet zo.

Samira

Spullen van Hitler:

Hij had veel dingen over Hitler: bijvoorbeeld een stuk vloer waar Hitler op had gelopen, het

was van karton.

Hij had ook een kop van jut.

Daar stond Hitler in het midden er stond een soldaat aan de andere kant en een aan de andere kant.

Als je het pinnetje bewoog gingen de soldaatjes met een hamer op zijn kop slaan.

Hij had ook een vlaggetje van Hitler waar een hakenkruis op stond.

Hij zei dat hij daar vroeger toen hij klein was mee buiten stond te wapperen.

Hij zij ook dat hij het leuk vond om er buiten mee te wapperen, hij had er toen niet echt veel verstand van had. Toen stond hij met een groepje buiten.

Hij vond het erg leuk om al die vliegtuigen boven in de lucht te zien schieten tegen elkaar.

Jeffrey

Tweede Wereldoorlog Vitrine:

De houten poppetjes zijn met de hand geschilderd .

Ze zijn in de Tweede wereld oorlog gemaakt .

Je ziet soldaten, kapiteinen, piloten, vlaggen van het hakenkruis en je ziet een generaal.

Het is moeilijk om een poppetje te maken .

In de W.O.1 had Duitsland gifgas gebruikt.

In de W.O.2 waren de mensen bang dat ze weer gifgas zouden gaan gebruiken .

Er waren verschillende soorten maskers: babygasmaskers, kindergasmaskers en voor volwassenen .

In Nederland dachten ze niet aan kinderen en baby's.

Maar in Groot Britanië dachten ze wel aan kinderen en baby's.

In de W.O.2 moesten mensen ook weg in het donker dus hadden ze op de fiets

blauw licht zo konden ze nog net iets zien .

Want in de W.O.2 mochten ze geen groot licht aan hebben, want ze waren bang

dat ze dan de stad gingen bombardementen .

Met het fietsplaatje kon je zien dat je jood of katholiek bent.

Want als je het niet had kon je gearresteerd worden door de Duitsers (Nazi's).

Op het fietsplaatje kun je zien of de fiets van jouw was , want anders nemen ze hem mee!!!!!...............

Danny

De Joden

Hij vertelde dat de joden een ster moesten dragen.

Want dan weten de mensen dat zij joden zijn.

Zo'n ster is geel en heeft zes hoeken.

Die ster moesten ze op hun jas plakken.

Bovenaan zie je een plaatje van een onderzoek.

Dat onderzoek moesten ze invullen om te weten of ze joden zijn of iets anders.

Zo weet je het als ze liegen dat ze geen joden zijn.

Dan heb je nog een plaatje van de driehoekige medailles. Ze waren van de nazi's, het betekende dat ze nazi's waren.

Je hebt ook nog van die plaatjes (grijze), die waren voor de joden, die naar de concentratiekampen waren gebracht.

Dat betekende dat de joden daar geweest waren.

Fouziha

Concentratiekampen

Dit gaat over de vitrine van de concentratiekampen.

Op het eerste plaatje zie je een hondenzweep, die gebruikte ze voor mensen.

In deze vitrine zie je ook flesjes met zand van concentratiekampen in de andere landen zoals: Auschwitz, Westenbork en Sobibor.

Die man is in bijna alle concentratiekampen geweest.

Hij heeft bijna overal wat van gepakt.

Je had er ook voedselbakken voor in de concentratiekampen.

Er was een boek over Hitler, de titel is Hitler Terreur.

Ik denk dat het een boek is tegen Hitler.

Nouradin