Wachten op iets, of op niets
Door Nico Schapendonk

Dinsdag 05 november 2002 - BREDA - Niemand weet waar ze vandaan komt, hoe oud ze is of hoe ze heet. Het enige dat ze heeft zijn de kleren aan haar lijf en een provisorisch tentje. Op blote voeten zit ze maar te zitten op een bedrijventerrein in Breda-Noord. Te wachten op iets. Of niets. Al tweeënhalve week lang.
"Dit is toch schrijnend", zegt Johan Kokx van het Breda constructiebedrijf aan de Mijkenbroek, waar de onbekende dame is neergestreken. "Heel triest. Ze zit hier maar op een industrieterrein. Het is hartstikke onveilig en de winter komt er aan. Maar ze accepteert geen hulp."
De onbekende vrouw lijkt een jaar of 25 oud en van Aziatische afkomst. "Het is geen echte zwerfster. Daarvoor is ze te goed verzorgd. Ze ruimt haar spullen ook netjes op", zegt Kokx' collega Mehdi Abdollahzadeh, de enige die mondjesmaat contact met de vrouw weet te maken.
Veel communicatie is er niet, maar ze schrikt in ieder geval niet van Abdollahzadeh. In zijn aanwezigheid kan er zelfs een flets glimlachje vanaf. Van anderen keert ze zich af. Eten wil ze niet hebben. Een vol pak melk staat al enkele dagen naast het tentje. Een bak afhaal-Chinees werd uit het gammele onderkomen weer naar buiten gegooid.
Ruim twee weken geleden stond ze er opeens. In de regen, met een paraplu. En twee dagen later stond ze er nog steeds, vertelt Kokx. "Net alsof ze op iemand stond te wachten. Ze keek ook heel de tijd in de richting van de Emerparklaan, alsof ze elk moment weer opgehaald kon worden." Ongetwijfeld uit vermoeidheid is de dame tegen de muur van het bedrijf gaan zitten, zo ver mogelijk van de ingang.
Honger
"We hebben de politie en andere instanties gebeld, maar niemand kan helpen. Ze wil ook niet geholpen worden. En zolang ze geen gevaar is voor anderen of zichzelf, gebeurt er niets. Maar ze is wel degelijk een gevaar voor zichzelf", zegt Kokx.
De politie bekijkt het anders. "Het is ons werk niet. Iedereen is vrij om te doen en laten wat hij of zij wil", zegt een woordvoerder van het team PrinsenBeemden. "We hebben hulpinstanties gewaarschuwd. Op een gegeven moment gaat ze weg. Ze zal toch een keer honger krijgen."
Weigeren
Het Instituut voor Maatschappelijk Werk zit wél omhoog met het geval, zegt directeur Jeroen Berkhout. Hij kan weinig doen. Ingegrepen wordt er pas als het echt fout gaat. En het gaat nog niet fout genoeg. "Ze weigert elke hulp en het is erg moeilijk om een gedwongen opname te regelen. Maar we houden haar wel in de gaten", aldus Berkhout. De werknemers aan de Mijkenbroek zien het intussen allemaal met lede ogen aan. "We voelen ons zo machteloos", zucht Abdollahzadeh.
"Hoe lang blijft ze hier nog zitten? Waar houdt dit op? Dit is toch gewoon langzaam sterven?", denkt Kokx.
Intussen begint het te onweren. De vrouw trekt het plastic schot voor haar tentje wat verder dicht. Op blote voeten zit ze de bui uit. Wachtend op iets. Of niets.

Reacties :
RE:Wachten op iets, of op niets
Marco Eversdijk 05-11-2002 08:56:00

redactie van de stem, waar halen jullie het vandaan om een vrouw in deze positie in de krant plus op internet te vermelden waar ze zit en hoe?? Er zijn genoeg gekken in breda en omstreken die deze vrouw wat aan willen doen(kan je zelf nog wel veilig over straat). Jullie brengen door deze publiciteit het leven van deze vrouw in gevaar, beseffen jullie dat wel. Nu jullie dit in de publiciteit hebben gebracht zal het ook gewenst zijn door mij( en volgens mij door vele anderen) dat jullie nu moeten zorgen voor haar veiligheid. Je hebt het leven van een mens die waarschijnlijk geen uitkomst heeft nog moeilijker gemaakt. We hebben het allemaal over zinloos geweld, en wat er tegen te doen, maar jullie sturen die gekken er gewoon op af bah.

Zinloos geweld???
Erik 05-11-2002 12:08:00

Wat is dat toch met die doorgeslagen zinloos-geweld paniek. Het mens mag verhongeren, het land uitgestuurd worden, of aan de griep sterven, zolang ze maar geen slachtoffer wordt van zinloos geweld.

RE:Wachten op iets, of op niets
Ad Pirard 05-11-2002 12:11:00

Gaan wij als Nederlanders weer net zolang langs de zijlijn staan wachten tot er een bericht in de krant verschijnt: "Aziatische vrouw aangerand,verkracht of zelfs vermoord." En dan weer met z'n allen, een stille tocht organiseren, en het zoveelste plekje met bloemen en kaarsjes maken op de plaats van onheil. In Breda hebben we jammer genoeg al veel te veel van dat soort herkenningspunten. Deze vrouw is in haar huidige hoedanigheid super kwetsbaar; iedereen die voor zijn werk weleens 's nachts op dat industrieterrein is geweest, weet hoe onveilig het daar kan zijn.Iemand zo aan haar lot overlaten dat kan toch niet. Kan zij nog wel realistisch voor zichzelf beslissen? Soms moet je gewoon ingrijpen als overheid, of ze nu wil of niet. Je kan heel goed aan de vrouw zien dat zij geen zwerfster is, maar iemand die even de weg kwijt is. Grijp in voor het te laat is. Gaat u nog met een gerust geweten slapen als er met deze vrouw wat gebeurt? Of denkt u dat een stille tocht uw schuldgevoel wegneemt?

En nog steeds geen stom woord...

Door Nico Schapendonk

Zaterdag 09 november 2002 - BREDA - Nog steeds spreekt ze geen stom woord, de 40-jarige Chinese die drie weken geleden uit het niets neerstreek aan de Mijkenbroek in Breda. Haar identiteit is intussen vastgesteld op het politiebureau, maar daar is alles wel mee gezegd. Ze zit nog steeds ineengedoken in haar vochtige, tochtige tentje in de Haagse Beemden. Uit eigen wil, dat wel.

Het tentje van de Chinese vrouw aan de Mijkenbroek.

(Foto Johan van Gurp)

"Ja, het klinkt erg onbevredigend. Maar ze kiest er voor om in deze situatie te blijven zitten. We moeten accepteren dat er mensen zijn die op deze manier hun leven inrichten", zegt politiewoordvoerder W. van Hooijdonk.
Het persoonlijke drama dat zich afspeelt in Breda-noord begint langzaam maar zeker meer contouren te krijgen. Donderdag meldde een dochter van de tot dan toe volledig onbekende vrouw zich bij de politie met de mededeling dat het om haar moeder ging. De dochter kwam over uit Lelystad, haar woonplaats, en haar moeder ging zelfs even mee naar het politiebureau.

Onderkomen

Maar niet voor lang. In de nacht van donderdag op vrijdag ging ze vanuit het politiebureau linea recta terug naar haar schamele onderkomen aan de Mijkenbroek. De problemen waren in ieder geval nog niet uit de wereld. Een kopje thee werd nog naar het hoofd van de dochter gegooid, zeggen medewerkers van M-tech, het bedrijf waar ze nu nog steeds voor de deur zit.
Hulpverleners hebben haar intussen zo goed en zo kwaad het gaat onderzocht en twee tolken hebben geprobeerd op haar in te praten. "Maar het contact blijft moeilijk", zegt Van Hooijdonk met gevoel voor understatement. "We hoopten dat de komst van de dochter een doorbraak zou opleveren, maar helaas."

Last

De werknemers van het Bredase constructiebedrijf voelen zich in ieder geval niet meer zo machteloos. "We weten nu tenminste wie ze is. Verder is gecontroleerd hoe het met haar gaat, dus er is toch wel een last van onze schouders gevallen. Alleen is het jammer dat ze weer gewoon terug in haar tentje is gekropen", zegt Johan Kokx.
"En in dat tentje kan ze nog lang blijven zitten", vreest Van Hooijdonk. "Door het slechte contact valt ook niet te beoordelen of ze tegen haar wil kan worden opgenomen. Hoe onbevredigend dat ook is."