- O-U-D -en -N-I-E-U-W_.

Wat ik dit jaar met Oud en Nieuw zal doen? Geen idee! 't Is pas eind October...ik vermoed dat ik zal kiezen tussen of vroeg naar bed gaan of TV kijken. Dat laatste hangt af van het aanbod: als dat niet veel byzonders is, neem ik m'n slaapmedicatie, doe m'n gehoorapparaten uit, slaap met wat geluk bijtijds in en word pas 1 Januari om een uur of 9 wakker : slechthorend zijn is toch wel eens ergens goed voor!
Ik ga eens kijken wat ik de vorige jaren, sinds het overlijden van Gerard in 1998,met Oud en Nieuw heb gedaan. Ik had beslo­ten, met ingang van 1998, met Oud en Nieuw heb gedaan. Ik had besloten met ingang van 1999 een dagboek te beginnen. Achteraf ben ik blij met dat plan en nog meer dat ik dat doorgezet heb, want het is echt een hele kunst dat elke dag te volbrengen!
Ik nam de zware agenda's mee naar beneden en zegende m'n traplift.
Bijna dagelijks was ik na Gerards's overlijden bezig geweest de ca 4.000 vakboeken van mijn man in de computer in te voe­ren, een enorme klus waar ik zeker tijdens de eerste jaarwisseling niets mee opschoot.
En toen kwam mijn vriendin Agnes nog vragen of ik mee ging naar de Brug.'k Kom nooit klaar,klaagde ik, "de troep wordt hoe langer hoe groter."
"Laat de boeken de boeken nou maar," drong ze aan,en ga mee," en 't was best gezellig er even tussenuit geweest te zijn.!
"Hebt U wat gehad aan die rouwverwerkings_cursus?"vroeg men. "Ik ben er,vrees ik,"te vroeg mee begonnen" en ik probeerde uit te leggen, hoe ik, nog bijna dagelijks met het uitzoeken van zijn boeken bezig was en daardoor niet in staat hem "los" te laten. Uit beleefdheid luisterde men even, maar 't was 't was duidelijk dat m'n verhaal niet 'over ' kwam.
En later was m'n stem weer eens 'weg'. Een drama dat me dat jaar en 't nu volgende steeds vaker overkwam.

'99-'00.
De hele Oudejaarsnacht en de volgende ochtend ellende met de telefoon en meerdere keren Primafoon en de Storingsdienst aan de lijn gehad. Ik kon niet gebeld worden, kon wel zelf bellen. Heb in de loop van de avond en nacht wel vier verschillende mensen gesproken, allemaal aardig en met me begaan:" 'k Had pech, was een van de millennium-slachtoffers", probeerden ze me op te beuren. 'k Kreeg allerlei instructies­ maar had had alleen maar zin om te huilen, maar dat lukte niet.

"00-"01.
Toen ik vanmorgen wakker werd en de radio aanzette, werd ik vanaf toen tot ver in de morgen geconfronteerd met het ontzettende drama dat Volendam aan het begin van het nieuwe jaar had overvallen. En nou had ik eens lekker geslapen en nou dit weer!
Cafe het Hemeltje, het bovenste van drie op elkaar gestapelde cafe's, waar een groot Nieuwjaarsfeest voor jonge Volendammers werd gehouden, was in brand gevlogen. Kerstversiering, vuurwerk, brandbare kleding en een opeengepakte massa van honder­den jongeren van ca 13 tot 25 jaar en het drama was compleet. Later hoorde ik dat iedereen elk uur van de dag naar het nieuws had geluisterd.
Mijn nacht was ook een drama geweest! 'k Ben een paar keer wakker geschrokken, een keer omdat Gerard rechtop in bed zat en wat tegen me aanleunde. Hij had het benauwd! 'k Deed het bedlampje aan, maar er was niets aan de hand. Wat ik in 't halfdonker voor mijn man had aangezien (en gevoeld), waren een paar stapels tijdschriften, die ik daar overdag even had neer­gezet (de grond was me te laag) ... Opgelucht schoof ik ze wat opzij en probeerde weer in slaap te komen.
Maar wéér schrok ik wakker, nu van een enorme bons en ik sprong in paniek m'n bed uit, want.. O jé! Gerard was uit bed geval­len! 'k Deed het grote licht aan, keek op z'n bed, in z'n bed, onder z'n bed! Viel toen machteloos en kwaad op m'n kussen terug! Grote sufferd die ik was!! Waarom had ik die stapels op het bed gezet? Dat was toch om moeilijkheden vragen? Een groot deel was op de grond gegleden, wat een bende!!! Laat maar liggen, dat vind ik morgen wel!

'01-'02
;k Ben wanhopig! Heb weer helemaal geen stem! En ik moet morgen nogal naar de neuroloog! Carina belde,"heb je zin om vanmorgen een uurtje te komen? We komen je dan halen en terugbrengen! " Maar ik zag het niet zitten, "moet alles wat die neuroloog zou willen weten nog opschrijven!" Ze hebben geprobeerd bij me in te breken! De tuindeuren waren bij de grendels beschadigd, 't was dààr kennelijk niet gelukt. Maar het slot van het hek was eraf gesloopt en ’t hek stond half open. De buren klaagden dat het hek steeds stond te kleppe-
ren, ze konden er niet van slapen, In plaats dat m'n kinderen nou eens wat deden, of kwamen kijken of ik me wel kon redden...! "Als je zo'n last van dat hek had gehad, had je er toch wel een touw omheen kunnen binden?" zei ik boos!
Enfin, volgende dag naar de neuroloog, die zei dat ik wat harder moest praten!, Toen was ik wéér boos. Een paar dagen later ging ik het ziekenhuis in, en kwam er voorlopig niet meer uit! ..

'02-'03
Inmiddels was ik in het Herstel-Hotel de Kim aan de kust, Qm na dat hele ziekte-jaar wat bij te spijkeren.
'k Was in de loop van de avond naar boven gegaan om op m’n eigen TV naar André Rieu te luisteren. Dat hadden ze beneden ook aan ptaan, voor wie het horen wilde. Maar iedereen praatte er tussendoor, zodat ik niemand verstond en de muziek nauwelijks hoorde. Ik was trouwens niet de enige! Er stond iemand bij me in de lift die mopperde over de ongezellige sfeer. Ik nodigde haar uit even met mij mee te gaan naar mijn kamer, maar dat wou ze niet. ' k Was moe, maar deed toch nog even de TV aan. En te middernacht zorgde het vuurwerk op het strand, (waar ik het zicht op had) ,voor een byzonder effect!

2003/04.
En nu moet ik iets vertellen over Oud en Nieuw! 'k Hoorde net een bekende zeggen:" 'k Wou dat het maar alvast Januari was, dan waren die rot-dagen tenminste maar achter de rug". Zo beroerd zit ik daar nu nog niet tegenaan te kijken! 'kHeb gelukkig nog genoeg te doen, genoeg afleiding, verveel me nooit! Als ik alsjeblieft noq maar wat kan blijven zien!
Clazien Faddegon.