BUUR OF VRIEND .....

Men zegt vaak: "Een goede buur is beter dan een verre vriend". Je hoort het zo vaak, je zou het haast geloven! Overigens heb ik weinig buren, alleen links en rechts naast me. Ik ben hierom vaak benijd. "wat woon jij lekker rustig en vrij!"
Maar het kan ook wel eens té rustig zijn, zodat je je best moet doen je niet alleen te voelen. De buren aan weers­kanten werken, hebben het druk en er gaan soms weken voorbij zonder dat ik iemand zie of spreek. De tuintjes zijn daar mee schuldig aan, onze voordeuren worden er nadrukkelijk door van elkaar gescheiden. Toch zijn het fijne buren: mijn vuilniszak en biobak worden onzichtbaar op tijd op straat gezet en na een lang ziekenhuisverblijf zagen mijn planten er bij thuiskomst florissant uit! Je wil dan zo graag wat terug doen. Als zij met vakantie zijn krijg ik van één van hen wel eens de sleutel, maar meestal zorgen hun kinderen voor planten en post.
De band die ik met mijn vriendin in Friesland heb is anders en heel wat hechter. De toevallige kennismaking groeide destijds uit tot een fantastische vriendschap, hoewel we bijna hoofdzakelijk telefonisch en schriftelijk contact hebben.
Twee jaar geleden heb ik weer eens een paar dagen bij haar gelogeerd. Haar zoons, die ik nog als schooljongens gekend heb, leerde ik opnieuw kennen, nu als echt­genoot en vader, een wonderlijke nieuwe ontmoeting .. Ik heb een lijstje van haar inmiddels zeven kleinkinderen en beschouw het als een soort sport hen op hun verjaardag een kaart te sturen die wat leeftijd betreft wat bij ze past. En Ruurtje zelf b.v. onthoudt altijd wanneer ik voor een consult of iets anders naar het ziekenhuis moet, en belt hoe 't is afgelopen, terwijl ik haar op hetzelfde moment probeer te bereiken om te weten hoe het met de kleine jongen van b.v. Douwe is. We kregen, ha ha, beiden "in gesprek". 't Zou de eerste keer niet zijn. We voelen overigens wanneer de ander problemen heeft en het is een machtige ervaring als je dan 's avonds een belangstellend telefoontje krijgt: "Hoe gaat het?" 'k Las laatst dat men buren zelden "vrienden" noemt, buren hebben voornamelijk een instrumentele functie door hand- en spandiensten die we zouden willen laten verrichten.
Bij mij zijn gisteravond de overgordijnen met rails en al naar "beneden" gestort. Dat was een schrik! 't Wachten is nu op de 'Wijkpost voor Ouderen" die morgenochtend spreekuur heeft. Zij geven mijn aanvraag door aan de "klussendienst". Maar via een "telepatische" verbinding, die ik met mijn vriendin heb, hier 10 minuten, (in hun auto) vandaan, kwam haar man vanmorgen alvast de ergste troep opruimen en schroeven en haken slopen. En tot mijn blijdschap belde één van mijn naaste buren - die juist een vrije dag had, of ze even kon assisteren.
Lieve schat, alsjeblieft! Graag! En na overleg ging ze alvast op de fiets een nieuwe rail met toebehoren halen. Gelukkig wachtte de voorspelde regen toen nog een uurtje.
Inmiddels is het overmorgen. De Wijkpost kan me absoluut niet beloven dat er iemand morgen, de volgende week of binnen redelijke tijd zal bellen om een afspraak te maken. Trouwens? 't Is druk, zoals altijd en ik ben niet de enige hulpvrager.

Tot slot nog even een reactie op de stelling waar dit geschrift mee begon: Goede buren hebben verre vrienden nog nooit overbodig gemaakt en omgekeerd.

Clazien Faddegon