Bus- Vaartocht 13 Juni '01.

Nu weten we tenminste waar de zo gevreesde files van de A10 gebleven zijn: In Amsterdam West! Wij zaten er constant in vast! En pas om half 10 reden we bij de Amstelveenseweg de snelweg op. Maar toen zette onze chauffeur (bus 1) de vaart erin! Hij had nog een probleem: zorgen de twee andere bussen onderweg niet kwijt te raken. Na de Lekbrug bij Vianen, de knooppunten Everdingen en Gorin­chem, waren we toch mooi op tijd in DRIMMELEN voor de koffie-pauze in restaurant 't Voske. Tijdens het laatste stuk van de route konden we de immense Donge-Electriciteitscentrale van alle kanten bekijken.
We troffen het met het weer: zon op bestelling, niet te veel en­ geen regen, ideaal!
We dronken koffie met heerlijk gebak erbij, op het grote zonnige terras, met uitzicht op de Rivier de AMER.
Tegen 12 uur gingen we naar de grote rondvaartboot, de ZILVER-MEEUW, met 3 dekken, waarvan het bovenste een open dek was. Het benedendek was voor ons gereserveerd en hier was voor ons ook gedekt, want wij zouden aan boord lunchen. Het was span­nend en een leuke ervaring om aan boord te eten! Je zou gewoon vergeten op een boot te zitten! Diverse soorten brood en beleg, koffie en thee, en voor wie er vroeg:"liever geen koffie meer, hebt U ook melk?" was ook dat mogelijk, lekker fris en koel op het inmiddels wel wat benauwde beneden­dek.
Wat nou zo jammer was: velen waren inderdaad vergeten dat we op een boot zaten en vergaten ook naar buiten te kijken, en
de explicatie van de kapitein was binnen, waar ca 150 mensen zaten te praten, niet te verstaan.
Na het eten ging ik met nog een paar naar het buitendek, het open bovendek was heel verleidelijk, maar slechts een paar durfden de steile, bochtige trap aan. En zo stapten we, vanuit de 'eetzaal' het NATIONALE PARK DE BIESBOSCH binnen, een overweldigend natuurgebied van 7100 hectare. Het geluid van ontelbare (meest onzichtbare) zangvogeltjes kwam ons tegemoet en deed ons zwijgen, om naar dit
fantastische koor te luisteren. Onze chauffeur wist mij, op m'n verzoek wat informatie te ver-schaffen en ik zal proberen hiervan iets te noteren. Maar we hebben veel persoonlijke ervaringen van de schipper gemist.
De Biesbosch is uniek: 't is een van de weinige zoetwater ge-tijdengebieden van Europa. Het zeer waterrijke gebied (bijna een derde van de Biesbosch is water) bestaat uit rivieren en kreken met daartussen eilanden die voor een groot deel be­groeid zijn met o.a. moerasbossen. Het gebied is grotendeels in beheer bij Staatsbosbeheer en Natuur en Recreatieschap de Hollandsche Biesbosch.
De Biesbosch is ontstaan tijdens de St.Elisabethsvloed in de nacht van 18 op 19 November in 1421. Toen ontstond er een grote binnenzee, waarin zich geleidelijk weer land vormde. Het geheel is lang getijdengebied geweest. Door de aanleg van de Haringvlietdam in 1970 is de getijdenbe­weging afgenomen van 2 m. tot 20 cm. Gebieden die vroeger 2 x per dag onder water vielen zijn nu of droog of geheel onder water. Dit had grote verandering van flora en fauna tot ge­volg: de typische soorten, gevolg van de getijden, zijn nu grotendeels verdwenen en flora zowel als fauna krijgen steeds meer 't karakter van moerasgebied, waar o.a. reiger en roerdomp de nieuwe bewoners zijn geworden. Het plantenleven van de Biesbosch is zeer byzonder,met name op de onbemeste graslanden. Men vindt er planten, die haast nergens ter wereld meer voorkomen.
Het open water en de slikken zijn belangrijke foerageergebie­den voor water-, moerasvogels en steltlopers. Op de graslanden broeden veel weidevogels. Door enorme toename van kleine zoogdieren is de roofvogelstand hoog.
Bevers zijn de beheerders van de Biesbosch. Voor het eerst in 1988 uitgezet, hebben ze nu al een paar jaar jongen! Bevers leven van boombast en twijgen en door het omknagen van wilgen scheppen ze ruimte voor nieuwe planten- en boomsoorten. In de Biesbosch zijn 2 bezoekerscentra, een aan de rand van Dordrecht, waar bevers in hun burcht te zien zijn. Ook hier starten vaartochten, Nieuw is de electroboot, die op zonne-energie geruisloos vaart. In Drimmelen is nog het Info-centrum met alles over het ont­staan van de Biesbosch.
Weer terug aan land, was het tijd om naar de bussen te gaan, want voor de rolstoelen vastgegespt waren en iedereen zat, waren er toch minstens 3 kwartier voorbij. 't Was nog een heel eind rijden naar Vleuten, waar we in restaurant Vallen het diner zouden gebruiken.
Ik spreek beslist uit naam van allen: het eten was voortref­fe­lijk! Soep vooraf, ijs met slagroom en vruchtjes toe!
Door het onweer en de stortbuien na afloop, reali­seerden we ons dat we hier eerder waren ge­weest. 'k Geloof niet dat iemand ervan geschrokken is, de zon scheen veel te mooi, om in dit electronische noodweer te geloven.
Ik denk dat iedereen wel in de goede bus gestapt zal zijn, want Hannie had 2 x gewaarschuwd!
Wij, van het JBI, gingen hier allen op eigen wijze vandaan naar huis. Zelfs de Stadsmobiel was paraat of werd gebeld.
En toen ik tegen tienen, met een kopje koffie, voldaan de post zat door te lezen, dacht ik: schommel ik nou van de boot of van de bus?
't Was weer even wennen, vaste voet aan wal te hebben!

Clazien Faddegon.