EEN NIEUW BEGIN.

"Een nieuw begin" is het thema van deze eerste Nieuwsbrief van het jaar 2000. Maar ik zit al uren naar deze titel op m'n scherm te staren zonder resultaat. Dat 'nieuw' moet toch ergens begonnen zijn? Bij dit nieuwe millennium? Of moet ik het veel eerder zoeken, b.v. toen de kinderen op de dag van de indrukwekkende, aangrijpende crematieplechtigheid van mijn man, hun vader, 's avonds terug naar hun huis gingen, en ik alleen achterbleef? .
Dat mijn man er echt niet meer was, nooit meer thuis zou komen, drong geloof ik nog niet eens goed tot me door. Hij was wel eens vaker weggeweest, voor een vergadering of een con­gres.
Een nieuw begin? Waar begon dat dan? Nadat de jongens en ik na veel praten en overleg enigszins wisten hoe we voor z'n vakbibliotheek van minstens 4.000 boeken en 2.000 tijdschrif­ten een goed onderkomen konden vinden? En dan zijn we inmiddels 9 maanden verder. Wat hebben we geploeterd en gezwoegd!
Een bestelbus van het Klokkenmuseum in Frederiksoord staat voor de deur en alle, voor dit Museum bestemde boeken zijn ingeladen. De beide mannen uit Drente die nu alles mee zullen nemen en mijn beide zoons zitten even aan tafel uit te rusten. Ik zorg voor koffie, maar moet eerst de overdracht officieel mede ondertekenen. Er wordt zowaar een foto van gemaakt!!
Als ze wegrijden gaan we naar Pa's kamer, die er onttakeld uit ziet, nu het belangrijkste deel van zijn boekerij uit de kasten is verdwenen. Er staat nog veel: hij had een brede interesse: filosofie, humanisme, fries, antiek, een zo goed als complete Frederik van Eeden en Multatuli en nog veel meer. Maar het meest noemens- en wetenswaardige heeft een nieuwe plaats, Jelle had geen beter onderdak voor de boeken van zijn vader kunnen vinden!
"Zou je 't kunnen redden, mam? Een groot deel van die boeken heb je toch ook al zo'n 50 jaar om je heen gezien?"
was de zorg van m'n jongens.
En ik besef dat deze negen maanden een byzondere vorm van rouwverwerking voor ons drieen zijn geweest. Het belangrijkste is gebeurd, de rest heeft geen haast. Af en toe zullen we iets tegen komen, waar we ons zelf of een ander blij mee kunnen maken.
En tussen de restanten maak ik een 'nieuw begin': ik heb en maak weer tijd om te schrijven! Ik wil dat mijn maatje trots op me kan zijn en als ik naar zijn grote foto in de kamer kijk, lacht hij me bemoedigend toe, alsof hij wil zeggen:
" 't Is goed zo, hoor!"

Clazien Faddegon.
maart 2000