MILLENNIUM-PROBLEMEN, Vrijdag 31 December 1999.

Sinds gisteravond heeft m'n telefoon problemen. Ik ben onbe­reikbaar, maar kan wel zèlf bellen.
Vanmorgen de gebruiksaanwijzing van mijn Home Vox (met 4 tsln) bestudeerd. Een uitvinding hoor!! (als ze het doen!!).
Naar Primafoon gebeld: "Welkom bij KPN Telecom" en ik kon met intoetsen kiezen van 1 t/m 5... mijn probleem hoorde bij 5. Zo, 't begin was eraf, dacht ik... maar:"Al onze medewerkers zijn in gesprek"...
Na een half uur mocht ik aan een meneer Schaap vertellen, wat er aan de hand was en hij vreesde dat ik de Storingsdienst nodig had. "Ja, dat had ik ook al gedacht!" "k Zal U door­verbinden".
Een uur later waren zijn collega de Jong en ik een eind gevor­derd. 'k Had hem verteld dat ik een zoon in Delft had die in 1991 samen met z'n broer die telefoon had aangelegd.
“U zou wel eens het eerste millennium slachtoffer kunnen zijn", opperde hij. 'k Schrok me naar I maar het bleek een grapje... Nu moest ik de stekker uit de home-vox halen, 30 seconden wachten en hem er dan weer insteken. Dan op alle toestellen 6-0 intoetsen en afwachten wat er zou gebeuren...
Volgend probleem: "Welke stekker moet er uit?" "Van de elec­triciteit, die zit bij de meesten in de meterkast!".
"Bij mij niet". "Waar zit Uw home-vox?" "Boven, tegen de buitenmuur , onder het raam en ik kan hem niet zien, want de tafel staat ervoor." "Dan schuift U die tafel toch even opzij!” "Dat kan niet, hij is te zwaar, want de computer staat erop en die kan ik er niet afzetten, want ik heb reuma, ziet U?"
Dat zag hij natuurlijk niet, maar 't was wel zo!
"Dan zult U onder de tafel moeten kijken, ik laat de lijn bezet en bel U over 10 minuten terug ,dan onderhandelen we verder". Trap op, kussens van m'n bed onder de tafel, op mijn knieën I steunen op m'n ellebogen (op m'n handen kan niet door die reuma) en ik zag 2 telefoonstekkers, 1 wit, 1 zwart.
Onder de tafel vandaan en naar beneden, maar na '5' intoetsen was m'n eigen monteur weg en ik kreeg v.Keulen.
Die vond het verstandiger m'n zoon te bellen, voor ik het hele huis opblies. (Ze hadden er kennelijk plezier in me op stang te jagen). En ik belde naar Delft, hoera, Bart was thuis.
"Mam, laat mij maar even vragen stellen, ik begrijp er niets van, je vertelt zo chaotisch!” Kon ik me voorstellen, zo voel­de ik ook. Er bleken 3 stekkers te zijn, 2 had ik gevonden, maar die derde zou ik zonder Bart, die mij, inmiddels met een tel.tsl. weer onder de tafel stuurde, nooit gezien hebben.
'k Haalde met angst en beven de electriciteitsstekker eruit, 30 seconden wachten en stak hem er weer in.'t Huis stond nog, alles was nog heel!.
"En?" vroeg Bart, “klaar? Dan onder de tafel uitkomen! Op alle toestellen 6-0 intoetsen, dan bel IK jou over 10 minuten, dan kunnen we meteen zien of de telefoon het nu doet!" Onvoorstelbaar!!! Hij deed het!!! Wat was ik blij dat gerinkel te horen! Bart,bedankt! wil je me nog 1 keer bellen, dan weet ik zeker dat ie het doet! En ja hoor, hij deed het weer!!!
Maar nu was ik werkelijk qevloerd! Ik had letterlijk overal pijn,ik was kapot! En het was pas half 6 en ik moest nog tot middernacht opblijven, want Bart zou, zoals altijd, na twaal­ven bellen om nieuwjaar te wensen!
'k Ging een poosje naar bed, dat leek me beter. ‘k Deed m'n electrische deken aan, deed overal de ventilatiekanalen dicht, opdat die vuurwerkstank straks niet zo naar binnen kwam, ze waren trouwens al druk aan het knallen, dat zou wat worden om 12 uur! TV en radio helemaal uit,niet op stand by, je weet maar nooit met die millenniumbug! . Alle deuren open, zodat
ik alle telefoons hoorde. Nam nog een kopje koffie en een boterham, en lag om 8 uur lekker met een boek in bed met een pijnstiller en het plan tegen twaalven naar beneden te gaan.
'k Weet verder van niets meer en werd om 9 uur op 1 Januari weer wakker! Hè, hoe kan dat? Het klokje méér dan rond gesla­pen? En het vuurwerk dan? En de telefoon? Bart zou toch bel­len? Of deed dat rot-ding het wéér niet??? Ik durfde zo vroeg op Nieuwjaarsdag nog niemand te bellen.
Eigenlijk was ik nog steeds geradbraakt, zou maar eens gaan douchen, misschien knapte ik daar wat van op.
Om half 11 ging de telefoon, echt! gerinkel! Hij deed het!
Bart en de rest van de familie om me een gelukkig nieuwjaar te wensen. Ze waren blij dat de telefoon het deed, hadden zich daar nog wat zorgen om gemaakt, toen ik 's nachts niet opnam. Heb je overigens nog wat kunnen slapen met al die herrie, en die spanning met de telefoon? "Ja, raad eens?
Van goed 8 uur gisteravond tot vanmorgen 9 uur! Geen vuurwerk, geen telefoon, niets gehoord!"
"Mam, je sliep niet, je was half bewusteloos! Anders kan dat toch niet? Hoe voel je je nu? Uitgerust? Wat ga je de rest van de dag doen?"
"Een column hierover schrijven, als het lukt! En me verheugen op morgen, als jullie komen én me verbazen over deze nacht,
'k heb nog nóóit zo'n wonderlijke oudejaarsavond gehad!

CLAZIEN FADDEGON.