“U MOET ER MEE LEREN LEVEN”

Vorig najaar lag in m'n tuintje opeens hier en daar, zo maar een hoopje zand. Wie had dat daar nou neergegooid? Leuk hoor!
Bedankt! Bij nader inzien, niet alleen bij mij, maar ook bij de buren!
Een week later leek het wel of iemand geprobeerd had het tuinhek eruit te spitten en inmiddels verschenen er ook zwarte bergjes aarde tussen de planten.
'k Probeerde ze plat te trappen, maar het was en bleef een slordig raadsel.
Tot een voorbijganger met een kennersblik constateerde: "U hebt mollen!"
"He? Waren dat dan molshopen? Hoe komen die hier, zo vlak bij de huizen met voor de deur een drukke asfaltweg?
Als regel door de grond, zoveel wist ik ook nog wel: overal in parken en grasvelden zie je die zwarte heuveltjes, dat is de beste aarde, zegt men... Maar wat hebben die mollen nou in vredesnaam in m'n stadstuintje te zoeken?
't Begon me te vervelen dat ze er zo'n puinhoop van maakten en de planten, die ik er met zoveel moeite in gezet had, onderste boven groeven. Wie zou mij beter raad kunnen geven dan iemand uit de praktijk?: en ik belde een tuindersbedrijf!
Na ingewonnen achtergrondinformatie zei een aardige tuinderstelefoniste: " 't Is een plaag mevrouw, sinds gif verboden is. Wij weten er ook niets anders op dan de hopen plat te trappen!
U zult ermee moeten leren leven!"
Goede raad van kennissen haalde ook niet veel uit. We hoorden achtereenvolgens: uitgraven, vergassen, flessen in de grond (die gaven een fluitend geluid), uien of mottenballen. Maar niets hielp.
Het werd kouder en m'n mol werd merkbaar minder actief.
"Ze" voorspelden een strenge winter, zou hij doodvriezen? 'k Was gemeen genoeg om het te wensen, maar... misschien hield hij wel een winterslaap.
De sneeuwklokjes bloeiden ondanks de kou al in Februari.
Dapper staken ze hun witte kelkjes boven het sneeuwdek uit.
In maart stonden m'n narcissen in volle bloei. Alles werd weer mooi groen (ook het onkruid)!
Als reumapatiënt ben ik bevoorrecht met een benedenhuis, maar het onderhoud van de bijbehorende tuin is een temptatie, hoewel ik toch vaak trots was op het bereikte resultaat...
Maar waarom ligt dat bosje narcissen opeens plat??? En waar komt die berg zand vandaan?
O nee toch alsjeblieft???? Maar 't is zelfs voor mijn lekenoog duidelijk:
MOMFER DE MOL IS WAKKER GEWORDEN!!!
Zal ik er dus toch mee moeten leren leven? Dat zeggen mijn specialisten ook, maar ook zij vertellen nooit hoe!
Mijn pijn is soms progressief, maar die mollen zeker! Ik lees net dat het wijfje tweemaal per jaar 3 à 5 jongen werpt!
Maar mollen doden of verjagen, is vragen om insectenplagen, stond er ook bij!!!
En die wil ik ook niet! HELP !!!

Clazien Faddegon